Morgunblaðið - 03.07.2003, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 3. JÚLÍ 2003 35
✝ Anna Ólafsdóttirfæddist á Siglu-
firði 25. október 1912.
Hún lést á Hjúkrunar-
heimilinu Hlíð á Ak-
ureyri 21. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar voru Ólafur
Þorkell Eiríksson, f. á
Stóru Brekku í Fljót-
um 19. apríl 1869, d.
26. ágúst 1935, og
Björg Halldórsdóttir,
f. á Húnstöðum í
Fljótum 10. ágúst
1876, d. 26. júlí 1960.
Systkini Önnu eru:
Þorvaldur Jón, f. 21. október 1898,
d 1986, Valdimar Tryggvi, f. 14.
mars 1900, d. 1936, Kristín Eiríks-
ína, f. 6. júlí 1901, d. 3. ágúst 2002,
Einar Kristinn, f. 11. maí 1905, d.
1906, Þórður Halldór, f. 10. júní
1909, d. 1953, og Dóróthea Frið-
rika, f. 23. febrúar 1907, hún býr í
Lönguhlíð 3 í Reykjavík.
Til Akureyrar fluttist Anna með
foreldrum sínum árið 1919, þar
sem hún hefur búið síðan.
Anna giftist 8. apríl 1933 Páli
Friðfinnssyni byggingameistara
frá Skriðu í Hörgárdal, f. 9. sept-
ember 1906, d. 22. ágúst 2000. For-
eldrar hans voru
Friðfinnur Steindór
Jónsson, bóndi, f. 7.
nóvember 1875, d.
20. ágúst 1951, og Jó-
hanna Pálsdóttir
húsfrú, f. 18. janúar
1871, d. 28. júní 1940.
Börn Önnu og Páls
eru: 1) Björgvin L.
Pálsson, bygginga-
meistari, Hrísey, í
sambúð með Önnu I.
Eiðsdóttur. 2) Þór S.
Pálsson byggingam.,
Akureyri, kvæntur
Hrefnu Sigursteins-
dóttur. 3) Ólöf J. Pálsdóttir húsfrú,
Akureyri, gift Jóhannesi Hjálmars-
syni. 4) Tryggvi Pálsson fasteigna-
sali, Akureyri, kvæntur Aðal-
björgu Jónsdóttur. 5) Bragi V.
Pálsson byggingam., Björgum,
Hörgárdal, kvæntur Hafdísi Jó-
hannesdóttur. 6) Friðfinnur S.
Pálsson byggingam., Akureyri,
kvæntur Ingu G. Tryggvadóttur.
Barnabörnin eru 24, barnabarna-
börn 54 og barnabarnabarnabörn-
in 20.
Útför Önnu fer fram frá Gler-
árkirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Hér hvílir væn og göfug grein
af gömlum sterkum hlyni,
hún lokaði augunum hjartahrein
með hvarm mót sólarskini.
Hún dæmdi ei hart, hún vildi vel
í vinskap ætt og kynning.
Hún bar þá hlýju og holla þel
sem hverfur ekki úr minning.
(Einar Ben.)
Elsku mamma mín, þetta ljóð
Einars Ben. kemur mér í hug er ég
hugsa til þeirrar stundar er ég sat
við rúmið þitt er þú kvaddir þenn-
an heim og lagðir upp í ferðina
sem bíður okkar allra að lokum.
Fyrir þig sem unnir öllu fögru gat
ekki valist fegurri dagur en þessi
21. júní. Sumarsólstöður. Minning-
arnar hrannast upp bæði ljúfar og
sárar. Ljúfar frá öllum góðu ár-
unum sem við áttum saman og
sárar vegna sjúkdómsins sem
greip þig heljartökum.
Að geta ekki lengur tjáð sig í
orðum hlýtur að vera hreinasta
kvöl, ekki síst manneskju eins og
þér sem varst svo félagslynd kona,
hraust og kraftmikil.
Eftir að þú komst á Dvalarheim-
ilið Hlíð voru bestu stundirnar þín-
ar í handavinnustofunni að mála.
Margir ættingjar þínir og vinir
prýða heimili sín með dúkum og
púðum sem þú málaðir og gafst
þeim. Þú varst svo gjafmild, móðir
mín, alla vildir þú gleðja og leysa
út með gjöfum. Hjálpsemi, gjaf-
mildi og gleði einkenndu líf þitt.
Fysta húsið sem pabbi byggði
handa ykkur voru Sólvellir, en er
fjölskyldan stækkaði byggði hann
stærra hús handa okkur í Munka-
þverárstræti 42. Minnisstæðustu
bernskuárin mín eru eftir að við
fluttum þangað. Þú varst alltaf
boðin og búin að veita hjálp þína
og ófáar voru ferðirnar með okkur
krakkana í eftirdragi út að Ljós-
stöðum í Glerárþorpi, til aðstoðar
veikri móður þinni er þar bjó, bæði
við útiverk sem og inni.
Þá vorum við systkinin orðin sex
og það gefur augaleið að oft hefur
vinnudagurinn verið ansi langur.
Þú varst mikil húsmóðir, sérstak-
lega hirðusöm og hreinlát. Heima
var alltaf fágað og fínt og þú hugs-
aðir vel um þetta allt, þótt oft væri
margt þar um manninn. Börnin í
hverfinu, vinirnir okkar allir, voru
ætíð velkomin og að sjálfsögðu var
líka séð um veitingar handa þeim.
Eftir að við systkinin stækkuðum
hafðirðu gaman af því að skreppa í
síldarvinnu bæði til Siglufjarðar og
Seyðisfjarðar. Þeirri vinnu hafðir
þú kynnst sem ung kona og afköst
þín þar voru mikil eins og í öllu er
þú tókst þér fyrir hendur. Þegar
við systkinin svo stofnuðum okkar
eigin heimili varst þú dugleg að að-
stoða og leiðbeina á allan hátt. Þín
létta lund og glaðværð gerði allt
svo létt og eitt er víst að ekkert
okkar systkina man eftir þér í
vondu skapi. Nei, það var ekki þitt.
Ég er þakklát guði fyrir að gefa
mér þá góðu foreldra sem þið
pabbi voruð og tel það forréttindi
að fá að njóta samvista ykkar svo
lengi. Trúin á að við öll eigum eftir
að hittast og sameinast í ljóssins
sal yfirskyggir sorgina, er huggun
í harmi.
Þú fagra ljós, í ljósinu býrð,
nú launar þér guð í sinni dýrð,
nú gleðst um eilífð þinn andi.
(M. Joch.)
Ég kveð þig, móðir mín, með
þakklæti fyrir allt sem þú gerðir
fyrir mig og fjölskyldu mína. Elsku
mamma mín, ég kveð þig hinstu
kveðju, minning um ástríka móður
mun lifa. Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Ólöf.
Eitt sinn horfðum við, ég og vin-
ur minn sem unnum saman í bygg-
ingavinnu, á ömmu mína ganga
framhjá okkur létta í spori. Þegar
hún veifaði til okkar sagði vinur
minn: „Palli, hún amma þín hefði
átt að fæðast inn í konungaætt og
vera drottning, slík er reisnin yfir
þessari konu.“ „Veistu,“ sagði ég,
„amma mín þurfti ekkert að fæðast
inn í kóngaætt, hún er drottning í
mínum augum og hennar konungs-
ríki er fjölskyldan hennar.“ Þetta
er gott dæmi um hvernig amma
kom öðru fólki fyrir sjónir, yfir
henni var slíkur þokki. Hún var
ekki einvörðungu glæsileg kona í
útliti, sem ávallt var vel til höfð svo
að eftir var tekið, heldur var lund-
in ávallt létt. Aldrei nokkurn tíma
minnist maður hennar öðruvísi en
brosandi, syngjandi glaðrar, á
hverju sem gekk. Amma „uppfrá“,
eins og við systkinin í Þverholtinu
kölluðum hana gjarnan, var mikill
göngugarpur. Hún gekk bæinn
þveran og endilangan fyrri part
dags, kannski inn í innbæ, þaðan
út í Þorp og síðan jafnvel niður á
Eyri og aftur heim í Löngumýrina
seinni part dags til þess að hafa til
mat handa afa þegar hann kom
heim úr vinnu. Töluðum við systk-
inin um að amma gengi frekar en
að fara með strætó, þannig væri
hún fljótari í ferðum. En fyrst og
fremst var amma þannig kona, eig-
inkona, móðir, amma, langamma
og langalangamma sem allir vildu
eiga. Hún var prýdd öllum þeim
góðu kostum sem prýtt geta eina
konu, hjá henni voru allir jafnir.
Því er það með söknuði og þakk-
læti sem ég og fjölskyldan mín
minnumst hennar ömmu minnar.
Það færði okkur mikla gæfu að fá
að verða samtíða henni, þessari
miklu konu sem hún var.
Guð geymi þig, elsku amma.
Páll Jóhannesson.
Mig langar að minnast elsku-
legrar tengdamóður minnar Önnu
Ólafsdóttur með nokkrum orðum.
Anna var bæði myndarleg og
glæsileg kona. Hún hafði til að
bera reisn sem fylgdi henni alla
ævi. Eitt það fyrsta sem ég tók eft-
ir þegar ég kynntist henni, var
hvað hún var glaðlynd. Sífellt
mátti heyra hana syngja við sín
daglegu störf. Þegar ég sem ung
stúlka kom fyrst inn á heimili
hennar tók hún mér strax af mikilli
hlýju og velvild. Hjálpsemi hennar
hef ég og fjölskylda mín ósjaldan
notið gegnum árin, á ýmsan hátt.
Oft létu þau Anna og Páll sig ekki
muna um það að koma heim til
okkar og dvelja þar með börnunum
þegar við hjónin þurftum að
bregða okkur burtu. Anna hafði
alla tíð mjög gaman af börnum,
enda löðuðust öll börn að henni
strax við fyrstu kynni. Það voru
ekki aðeins hennar eigin börn,
barnabörn og barnabarnabörn sem
nutu samvistanna við hana, því
þeirra vinir og nágrannabörn
hennar sóttu gjarnan til Önnu, og
enginn fór frá henni án þess að
hafa þegið eitthvað gott. Hún var
alltaf mjög félagslynd og hafði
mikið yndi af því að hitta fólk og
spjalla. Að ekki sé minnst á að
syngja og dansa.
Á efri árum tóku Anna og Páll
virkan þátt í félagsstarfi aldraðra á
Akureyri og veitti það þeim mikla
ánægju og lífsfyllingu. Einnig
sungu þau hjónin um árabil í
Kirkjukór Lögmannshlíðarsóknar.
Tengdaforeldrar mínir fluttust á
hjúkrunardeild á Dvalarheimilinu
Hlíð fyrir tæpum fimm árum. Þar
fengu þau góða umönnun og atlæti.
Það var Önnu þó mikil raun að
geta ekki búið lengur á þeirra fal-
lega og glæsilega heimili. Hinn 22.
ágúst 2000 lést Páll þá tæplega 94
ára. Í allmörg ár hefur Anna þurft
að berjast við hinn óvæga sjúkdóm
Alzheimer, sem að lokum lagði
hana að velli 90 ára gamla. Það
hefur verið ósegjanlega sárt að
horfa upp á þá baráttu.
Það er með söknuði og þakklæti,
fyrir allt sem hún var mér og mín-
um, sem ég kveð hana. En jafn-
framt gleðst ég yfir því að hún hef-
ur nú losnað úr þeim fjötrum, sem
hafa haldið henni undanfarin ár.
Starfsfólki á Hlíð eru færðar bestu
þakkir fyrir umhyggju og ástúð,
sem tengdaforeldrar mínir nutu
þar síðustu æviárin.
Blessuð sé minning Önnu Ólafs-
dóttur.
Aðalbjörg Jónsdóttir.
Elskulega langamma mín. Nú
hefur þú kvatt þetta líf eftir löng
og ströng veikindi. Það er erfitt að
hugsa sér að þú sért horfin frá
okkur, en eftir standa margar góð-
ar minningar frá samverustundum
með ykkur langafa sem farinn er á
undan þér fyrir tæpum þremur ár-
um. Þegar við mamma bjuggum í
Seljahlíð 11 hjá ömmu minni og afa
og þið í Seljahlíð 13 kíkti ég gjarn-
an út um dyrnar á morgnana og
fylgdist með því hvenær dregið
væri frá svefnherbergisglugga
ykkar svo ég gæti skokkað í heim-
sókn. Alltaf var nóg af góðgæti og
góðum sögum handa mér á þeim
bæ og dugleg voruð þið að spila við
mig og syngja. Skemmtum við
okkur þá mjög vel saman. Ég man
er ég sá þig í íslenska búningnum í
fyrsta sinn. Þá starði ég hugfangin
á þig, þú varst svo fín og falleg,
langamma mín. Ég átti þá ósk að
klæðast þessum fallega búningi á
fermingunni minni. Sú ósk rættist,
þú lánaðir mér hann og ég fermd-
ist í Innri-Njarðvíkurkirkju í þess-
um fallega íslenska búningi þínum.
Ég minnist þess sem barn að ef ég
móðgaðist við fólkið heima pakkaði
ég niður í litla tösku nærfötum og
sokkum og flutti að heiman, að
sjálfsögðu til ykkar langafa. Þegar
afi kom svo til að fá mig heim aftur
sat ég eins og drottning með góð-
gæti að spila við ykkur.
Þú hafðir yndi af söng og sung-
um við mikið saman. Eitt sinn er
ég, þú og Óla amma mín vorum
saman datt þér í hug að syngja allt
sem við höfðum að segja þann dag-
inn og þá var bara sungið, ekkert
talað.
Elsku langamma mín, ég kveð
þig hinstu kveðju og þakka fyrir
allt sem þú gerðir fyrir mig. Minn-
ingarnar geymi ég í hjarta mínu.
Þín verður sárt saknað. Ég votta
öllum ástvinum þínum, Björgvini,
Steinbergi, Ólöfu ömmu, Tryggva,
Braga, Friðfinni og fjölskyldum
þeirra, samúð mína.
Hvíl í friði, elsku langamma mín.
Aníta Gunnlaugsdóttir.
Elsku amma. Minningar hlaðast
upp, ég varð þeirrar gæfu aðnjót-
andi að fá að vera í góðu sambandi
við þig þau ár sem ég bjó á Ak-
ureyri. Ég flutti þangað með mína
fjölskyldu árið 1982 og þú tókst
okkur opnum örmum, ég leitaði til
þín og þú leystir öll mál sem
þurfti. Eitt af því sem þú hafðir
mjög mikla ánægju af var að vera í
garðinum þínum, við vorum búnar
að fara nokkrar ferðirnar og sækja
mold og steina og hvað sem vant-
aði, við drifum okkur á stað með
kerru eða bara í skottið á bílnum,
það var allt hægt í þínum huga.
Það var gaman að gera alla þessa
hluti með þér bæði úti og inni. Það
stóð aldrei á þinni aðstoð ef ég leit-
aði til þín.
Þú hafðir svo gaman af því að
fræða mig um frændfólk mitt og
skyldmenni ég vissi ekkert um það
en gaman var að hlusta á þig og
ekki síður hann afa því hann hafði
oft skemmtilegar sögur að segja.
Þú hafðir líka mikið yndi af allri
handavinnu og varst svo gjafmild,
þú vildir alltaf vera að gefa, eftir
þig eru margir fallegir hlutir sem
ég geymi vel og vandlega. Börnin
mín, Tinna og Björgvin, nutu þinna
kynna svo vel, þau dáðu og virtu
langömmu sína og -afa. Þeim
fannst svo gaman að hlusta á sög-
urnar frá því í gamla daga. Það var
oft mikið hlegið og skemmt sér yfir
því.
Elsku amma, þú varst alltaf svo
glöð og kát og vildir helst alltaf
hafa fullt af fólki í kringum þig,
hvort heldur sem var í veislum eða
bara heima á fallega heimilinu
þínu. Þú varst hrókur alls fagnaðar
hvar sem þú varst.
Þú hafðir gaman af öllum söng
og söngst í kórum, og mér er
minnisstætt að ef ég kom á sunnu-
dagsmorgni þá söngst þú við út-
varpsmessuna heima í stofu.
Ég flutti til Hafnarfjarðar með
fjölskylduna og sambandið var
ekki eins mikið. Þið afi fluttuð á
Hlíð og dvölduð þar síðustu árin
ykkar, og leit ég við þegar ég var á
ferðinni á Akureyri, og ég er svo
þakklát fyrir það að líta inn hjá
þér í lok maí, kyssa þig á kinnina
og kveðja þig. Það voru okkar síð-
ustu stundir saman.
Minningarnar um þig geymi ég
vel í mínu hjarta og nú ert þú kom-
in á annan stað þar sem afi tekur á
móti þér og þið verðið saman á ný.
Kveðja.
Fjóla Björgvinsdóttir.
ANNA
ÓLAFSDÓTTIR
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir og afi,
CARL P. STEFÁNSSON,
Lækjasmára 2,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstu-
daginn 4. júlí kl. 15.00
Ásta Guðrún Tómasdóttir,
Níels Carl Carlsson, Inger Anna Lena Þ. Ericson,
Stefán Carlsson, Rannveig Ásbjörnsdóttir,
Jón Carlsson,
afabörn og langafabörn.
Maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
KRISTJÁN ÓMAR KRISTJÁNSSON,
Depluhólum 5,
Reykjavík,
sem lést á Landspítala við Hringbraut föstu-
daginn 27. júní, verður jarðsunginn frá Dóm-
kirkjunni föstudaginn 4. júlí kl. 15.00.
Kolbrún Bærings Halldórsdóttir,
Brynja Björk Kristjánsdóttir, Haukur Eiríksson,
Sigrún Kristjánsdóttir, Birgir Guðjónsson,
Ásthildur Dóra Kristjánsdóttir, Einar Sverrisson,
Kristín Þóra Kristjánsdóttir, Eggert Þorgrímsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Eiginmaður minn, sonur okkar, bróðir, frændi
og vinur,
GÍSLI RÚNAR HJALTASON
tölvunarfræðingur,
verður jarðsunginn föstudaginn 4. júlí
kl. 10.30 frá Fossvogskirkju.
Roberta Joanne Holtz,
Hjalti Kristgeirsson, Edda Óskarsdóttir,
Jónína H. Gísladóttir, Torfi Jónsson,
Guðrún Inga Torfadóttir,
Sigrún Gerða Gísladóttir, Einar Oddur Kristjánsson,
Páll Leifur Gíslason, Sif Huld Sigurðardóttir,
frændsystkini og tengdafólk.