Morgunblaðið - 03.07.2003, Blaðsíða 48

FÓLK Í FRÉTTUM
48 FIMMTUDAGUR 3. JÚLÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
ÍS
LE
N
SK
A
A
U
G
LÝ
SI
N
G
A
ST
O
FA
N
E
H
F.
/S
IA
.I
S
-
N
O
I
21
60
3
0
1/
20
03

Bitið framan hægra
Þér standa fimm freistandi tegundir til boða
í sígildum 100g og 200g umbúðum.
Hvernig sem þú velur að bíta í uppáhalds
Síríus rjómasúkkulaðið þitt skaltu njóta þess
og hafa það gott í sumar.
Síríus rjómasúkkulaði
er ferðafélagi Íslendinga
númer eitt.
vega er Dangerously in Love betra
en allt það sem hún hefur gert með
þeim.
THE MARS VOLTA – DE-LOUSED
IN THE COMATORIUM
Svakalegur er
krafturinn í afró-
hluta At The Drive-
In, þeim Cedric
Bixler og hug-
myndaauðgin þrot-
laus. Fyrsta plata nýrrar sveitar
þeirra, Mars Volta, er fyrst og síðast
vitnisburður um það. Sköpunargleði
þeirra félaga er aðdáunarverð og
gengur það sem meira er oftast upp.
Þá, þegar best lætur, er tónlistin ein-
hver stórmerkileg samsuða af Zepp-
Helin-rokki, sýrurokki, síðrokki og
jafnvel Bitches Brew-legu djass-
rokki. Gott ef ekki má líka greina á
stundum svolítinn Rush-keim og
jafnvel Trúbrot í Lifunar-ham! En á
stundum fara félagarnir þó framúr
sér í framsækninni og verða þá
næsta óþolandi tilgerðarlegir – en
það gerist blessunarlega sjaldan. Á
heildina litið er platan því hreinasta
ævintýri, vinnur geysilega á og á
örugglega eftir að vera ofarlega í
huga þegar að ársuppgjöri kemur.

SKIN – FLESHWOUND
Fyrsta sólóplata
Skin – fyrrverandi
söngkonu Skunk
Anansie – gefur til
kynna að hún hafi
stuðlað að því að
tónlist sveitarinnar
hafi mýkst með tímanum og orðið sí-
fellt tregafyllri. Hún er nefnilega
uppfull af hádramatískum rokkball-
öðum í líkingu við „Secreatly“ og
„Hedonism (Just Because it Feels
Good)“. Hún hefði kannski mátt fjar-
lægja sig bandinu heldur meira en
annars er platan fín og alveg rakin
fyrir Skunk Anansie-aðdáendur.

MOLOKO – STATUES
Tískupoppið gerist
ekki mikið áhuga-
verðarara en það
sem Moloko hefur
verið að búa til á
liðnum plötum. Jú,
vissulega eru örlög
þeirra að hljóma fremur í bakgrunni
fatabúða en á dansgólfinu en ef lagð-
ar eru við hlustir, hætt að skoða flík-
ur, hækkað í græjunum og virkilega
gefinn gaumur því sem þau Mark
Brydon og Roisin Murphy eru að
fara þá kemur æði margt áhugavert
á daginn. Eins og það að Moloko er
skilgetið og verðugt afkvæmi Roxy
Music. Reyndar er platan fullglopp-
ótt líkt og fyrri verk sveitarinnar en
hún hefur að geyma nokkur frábær
lög og kannski það besta sem sveitin
hefur sent frá sér, sjálft titillagið.

THE DANDY WARHOLES – WEL-
COME TO THE MONKEY HOUSE
Sveitin sem á eitt
ofnotaðasta auglýs-
ingalag síðustu ára,
Stones-stuldinn
„Bohemians Like
You“, gengur nú
alla leið í póstný-
rómantíkinni og nýtur þar aðstoðar
Nick Rhodes úr Duran Duran. Hér
vantar ekki poppfroðuna, allt svo
ofsalega svalt, snjallt og yfirmáta
sætt. En tómahljóðið er yfirgnæf-
andi og eftir situr ekkert nema eft-
irbragð af gömlu bragðlausu Hubba
Bubba.
EVANECENCE – ALLEN
Tónlist þessarar
ungu sveitar má
kannski lýsa sem
nýgotnesku rokki á
kristilegum nótum.
Hún er langt frá því
að vera frumleg, er
samsuða af dæmigerðum rokkballöð-
um, Linkin Park-froðu og píanó-
poppi í Tori Amos-anda, enda er
söngkonan Amy Lee yfirlýstur aðdá-
andi Amos. Nokkur fín lög eins og
smellurinn „Bring Me To Life“ en á
heildina tilþrifalítil, alltof áhrifagjörn
og vanþroskuð byrjun.
LED ZEPPELIN
– HOW THE WEST WAS WON
Það liggur við að
hægt sé að lýsa yfir
að þessi sé yfir
gagnrýni hafin.
Hvernig er hægt að
finna að slíkri tón-
list sem staðist hefur svo rækilega
tímans tönn og er enn, heilum þrem-
ur áratugum síðar, langáhrifamesti
útgangspunkturinn í hörðu rokki?
Villta vestrið er í ofanálag plata sem
allir Zeppelin-fylgjendur hafa beðið
eftir – uppfull af áður óútgefnu efni á
þremur diskum, hljóðritanir frá
tvennum tónleikum sem haldnir voru
1972 þegar sveitin var upp á sitt allra
besta.
BEYONCÉ – DANGEROUSLY
IN LOVE
Aldeilis glæsileg
byrjun á sólóferli
hjá Beyoncé, sér-
staklega með tilliti
til væntinganna
sem gerðar hafa
verið til hennar.
Hún virðist svellköld og tekst ætl-
unarverk sitt fullkomlega, að sanna
fyrir heiminum að hún er meira en
sæt stelpa sem bæði kann að syngja
og dansa. Hér stígur hún fram á
sjónarsviðið sem sönn R&B-hetja,
tónlistarmaður með afgerandi stíl og
hugsun. Spurning hvort hún ætti
ekki bara að losa sig alfarið við vin-
konur sínar úr Destiny’s Child. Alla-
Erlendar plötur
Skarphéðinn Guðmundsson
BANDARÍSKI gamanleikarinn
Buddy Hackett er látinn, 78 ára að
aldri. Hackett var fæddur í Brook-
lyn í New York árið 1924 og hóf
feril sinn sem kabarettleikari í smá-
klúbbum í borginni.
Frægðarsól hans tók að skína er
hann fékk hlutverk í söngleiknum
Óðir menn og elskhugar (Lunatics
and Lovers) á Broadway árið 1954
og þaðan lá leiðin í gamanþáttaröð-
ina Stanley á NBC-stöðinni sem svo
vakti athygli Hollywood-framleið-
enda á Hackett.
Meðal rómuðustu kvikmynda
hans má nefna The Music Man, It’s
a Mad Mad Mad Mad World og The
Wonderful World of the Brothers
Grimm.
Á níunda áratugnum hélt
Hackett svo úti eigin þætti á kap-
alsjónvarpsstöðinni Home Box
Office.
Buddy Hack-
ett allur