Morgunblaðið - 25.01.2004, Síða 21

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 2004 21
„Við sáum ákveðna möguleika í því
en vorum þar í samstarfi með öðrum
aðilum og settum fram hugmyndir
um verð fyrir HB. Það var farið fram
á hátt verð fyrir fyrirtækið og það
varð ekki samstaða í okkar hópi um
að fara í áframhaldandi viðræður við
Eimskipafélagið um kaup á HB.“
Eigendur Básafells brugðust
Í tengslum við kaup ykkar á ÚA
hefur verið rifjuð upp aðkoma þín að
Básafelli á Ísafirði árið 1999. Er
þarna tvennu saman að líkja?
„Nei, alls ekki. Básafell er myndað
úr mörgum fyrirtækjum á Vestfjörð-
um sem öll voru fjárhagslega veik
þegar sameiningin varð. Reyndar var
Togaraútgerð Ísafjarðar ágætlega
sett fjárhagslega en fyrirtækið gerði
aðeins út einn rækjutogara. Enda má
segja að Básafell hafi veðjað á rækj-
una, og fjárfesti gríðarlega í rækju-
vinnslu og rækjuskipum án þess að
hafa til þess burði. Á sama tíma var
rækjuiðnaðurinn þá á hraðri niður-
leið. Básafell skuldaði gríðarlegar
upphæðir, hafði aldrei sýnt hagnað og
átti ekki krónu í sjóði á þessum tíma
og sannast sagna var alls ekki nógu
góð stjórn á félaginu. Fjárhagsstyrk-
ur ÚA er aftur á móti mikill, rekst-
urinn í góðu lagi og fyrirtækinu vel
stjórnað.
Básafell átti sér ekki viðreisnar von
þegar ég kom að fyrirtækinu. Það
vissu það allir. Það sem þurfti að gera
var að leysa þetta mál og eftir við-
ræður við heimamenn varð það nið-
urstaðan að heimamenn höfðu ekki
áhuga á vera í einu stóru fyrirtæki.
Þá var áveðið að stofna fyrirtæki á
Flateyri og annað á Suðureyri, fyr-
irtæki sem í dag velta bæði yfir millj-
arði króna á ári. Eins var stofnuð
rækjuverksmiðja á Ísafirði sem starf-
ar í mjög erfiðu umhverfi í dag vegna
ytri aðstæðna. Við seldum einnig
töluvert af aflaheimildum til Hrað-
frystihússins Gunnvarar til að létta
skuldum af Básafelli og seldum einn-
ig skipin sem við nýttum okkur ekki.
Þær aflaheimildir sem við seldum
ekki voru sameinaðar inn í Tjald. Við
leystum því Básafell ekki upp, heldur
seldum út úr því einingar sem heima-
menn vildu kaupa og annar rekstur
fór síðan inn í mitt fyrirtæki.“
Áttu þér óvildarmenn á Vestfjörð-
um eftir aðkomu þína að Básafelli?
„Ég hef alls ekki fundið fyrir því
enda átti ég gott og mikið samstarf
við heimamenn þegar á þessu stóð,
meðal annars við verkalýðshreyf-
inguna. Mestu mistökin í rekstri
Básafells voru að stjórn félagsins tók
ekki á rekstrarvandanum árið 1998.
Þá sáu allir heimamenn í hvað stefndi
og sendinefnd að vestan kom til
Reykjavíkur, gekk á fund meirihluta-
eigandans, Olíufélagsins, og vildi
grípa til aðgerða. En eigendurnir
brugðust með því að taka ekki á
stjórnunarvanda félagsins. Þegar ég
kem að Básafelli síðla árs 1999 er þar
allt þegar komið í kalda kol. Þá var
nýbúið að selja frystitogarann Slétta-
nes ÍS út úr félaginu, ásamt miklum
bolfiskheimildum, og fá greitt fyrir
með aflaheimildum á Flæmska hatt-
inum sem þá voru verðlausar. Þetta
var ein besta rekstrareining félagsins
og stærsta eining sem seld var út úr
félaginu. Það er kannski dæmi um
hvernig staðið var að stjórn félags-
ins.“
Margir velta því fyrir sér hvort
starfsemi ÚA verði færð frá Akur-
eyri. Þurfa Akureyringar að óttast
það?
„Því er einfaldlega ekki hægt að
svara og í raun er ósanngjarnt að
krefja menn um loforð þess efnis. Þá
má ekki binda menn á einn stað um
aldur og ævi. Sjávarútvegurinn er í
mótun og miklum breytingum háður.
En við höfum áhuga á þessu starfi og
gaman af því og teljum okkur ráða við
verkefnið. Markmiðið er fyrst og
fremst að reka heilbrigt og gott fyr-
irtæki, með góðu fólki og skemmti-
legum starfsanda og vera fremstir á
okkar sviði í sjávarútvegi á hverjum
tíma,“ segir Guðmundur Kristjáns-
son.
hema@mbl.is