Morgunblaðið - 25.01.2004, Síða 57

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 2004 57
Þú ert farinn á ann-
an og betri stað og ég
kveð þig með söknuð í
hjarta en minning þín
lifir áfram.
Ég man þegar ég var
sex ára og ég var að
horfa á stóra þig þurrka á þér hárið
með tilburðum.
Ég man hvað það var gaman að
sitja með þér í rútunni þegar þú
varst að keyra og hve vel mér var
tekið þó það hafi varla verið auðvelt
að hafa sex ára gutta hangandi utan í
sér allan daginn.
Ég man hve gaman var að fara í
flugtúr með þér á TF-AFI.
Ég man hvað þú varst stoltur faðir
þegar komið var með synina heim af
fæðingardeildinni.
Ég man hve ánægður þú varst
þegar þú fórst að vinna fyrir Flug-
leiðir.
Ég man angist þína þegar þú
fékkst ekki að sinna vinnunni þinni í
friði.
Ég man þegar ég kom til þín með
spurningar þegar ég var í mínu námi
og hversu vel úr þeim var leyst.
Ég man þegar ég kom í heimsókn
og fékk að fara í tölvuna hjá þér og
það endaði með því að þú eyddir öllu
kvöldinu í að setja allt upp fyrir mig
eins og það átti að vera.
Ég man hversu vel við skemmtum
okkur í fyrsta flugstjóraflugi þínu og
þær stundir sem við áttum saman í
innanlandsfluginu.
Ég man hve gaman var þegar ég
kom í heimsókn til þín á Flórída, við
fórum saman í golf og hversu mikið
við hlógum saman.
Ég man eftir ferðinni okkar heim
frá Flórída og alla þá blíðu og ástúð
sem þú sýndir mér á þínum erfiðu
tímum.
Ég man brosið á Drífu Rós þegar
þú komst í heimsókn.
Ég man eftir föstu og ástríku
faðmlagi þínu.
Ég man eftir gjafmildi og rausn-
arleika þínum.
Ég geymi þig í hjarta mínu og
mun halda áfram að muna.
Þinn bróðir,
Bjarni.
Við kynntumst þegar við byrjuð-
um í menntaskóla. Við sóttum um í
MR en ásamt mörgum öðrum mynd-
uðum við fyrsta árgang í MT. Við Óli
urðum fljótt óaðskiljanlegir. Þegar
maður hugsar til baka þá man maður
ákaflega líflegan og glaðsinna strák,
heiðarlegan og heilsteyptan, hressan
og uppátækjasaman. Hann var með
góðar námsgáfur og var alltaf með
þeim hæstu í bekknum þegar hann
lagði sig fram. Við félagarnir fjórir
Óli, Sigurður Bjarna, ég og Gunnar
Jóakims. brölluðum ýmislegt saman
eins og tilheyrir æskuárunum. Þarna
myndaðist vinátta sem ekki hefur
rofnað síðan. Óli hætti eftir tvö ár í
MT og fór að vinna. Skólinn var ekki
nóg fyrir hann. Við Óli tókum m.a.
meira- og rútupróf og keyrðum rút-
ur hjá afa hans Ólafi Ketilsyni. En
Óli tók upp þráðinn seinna og lauk
stúdentsprófi frá MK. Á þeim árum
kynntist hann afbragðs stúlku sem
varð konan hans. Ég man að einu
sinni við eldhúsborðið heima hjá Óla
var allt í einu komin stúlka sem var
að taka vin minn frá mér. En reyndin
varð önnur. Þegar frá leið og allir
höfðu stofnað fjölskyldur þá er það
með skemmtilegustu minningum
sem mín börn eiga þegar fjölskyld-
urnar fimm, Gunnlaugs meðtalin,
hittust á óðali Jóhönnu, Hallstúni að
sumri til, þar sem við áttum saman
góða helgi, jafnvel með ferð í Veiði-
vötn.
Eftir stúdentspróf lærði Óli fyrst
ÓLAFUR KETILL
FROSTASON
✝ Ólafur KetillFrostason fædd-
ist í Reykjavík 17.
október 1953. Hann
lést 24. desember
síðastliðinn og var
útför hans gerð frá
Fossvogskirkju 9.
janúar.
til flugumferðarstjóra
og vann sem slíkur hjá
Flugmálastjórn, en
hugurinn stefndi í flug-
ið. Að flugnámi loknu
hóf hann starf hjá
Flugleiðum þar sem
hann var allan sinn
starfsaldur sem flug-
maður/flugstjóri. Sem
flugmaður stóð hann
sig óaðfinnanlega og
var í tröppugangi þjálf-
unar og ábyrgðar kom-
inn af Fokker yfir í að
vera flugmaður á þot-
unum þegar hann
dregst inn í atburðarás sem átti eftir
að verða honum dýrkeypt.
Flogið er frá Íslandi til Lúxemb-
urgar og eftir stopp þar er flogið til
Bandaríkjanna. Þar er einnig stopp-
að en þegar líður að heimferð eru
einstaklingar þar ytra sem tengdust
fluginu sem koma að máli við Óla og
tjá honum miklar áhyggjur sínar af
drykkjuskap þeirra tveggja sem
flugu með Óla. Hvað átti Óli að gera?
Hann var bara í sinni vinnu, stóð sína
pligt, og fór eftir öllum reglum að
nota ekki áfengi fyrir flug. Hann
hringir heim og tveir heyra samtalið,
og hann spyr hvað hann eigi að gera.
Það er ákveðið af fyrirtækinu að
senda þá sem höfðu verið að drekka
heim sem farþega, en aðrir tveir
menn eru sendir út til að fljúga far-
þegavélinni heim með Óla.
Þarna hófst martröð fyrir Óla.
Áhrifamiklir menn vildu losna við
Óla úr fluginu og tímabundið var
hann settur af sem flugmaður. Þegar
hann kom inn aftur vildu ekki allir
fljúga með honum og hann var tek-
inn út úr nefnd um öryggismál sem
hann var í sem flugmaður. Þetta eru
staðreyndir um atburði sem gerðust
fyrir meira en tíu árum sem ég vona
að ég muni rétt. Eins og mál þróuð-
ust voru þetta orð Ólafs gegn orðum
hinna tveggja.
Er rangt að halda að fyrirtækið
hefði átt að senda viðkomandi menn
strax í blóðprufu til að eyða öllum
vafa? Eðlilegt er að hagsmunafélag
flugmanna hefði stutt við bakið á
þeim manni sem vildi halda reglur
um flugöryggi í stað þess að reka
Ólaf úr þeirri nefnd sem fjallaði um
öryggismál.
Frá þessum atburðum var Óli ekki
samur. Hann mátti fara til sinnar
vinnu þar sem honum mætti mót-
staða og jafnvel heilmikil tortryggni
frá vissum flugmönnum. Einu sinni
sagði Óli mér að svo rammt hefði
kveðið að þessu, að í dagbók sem
hann hélt um flug hverju sinni og
hélt til haga í tæknilegum atriðum
sem hann taldi sér geta gagnast
seinna, þá hélt einn flugstjórinn að
Óli væri að skrifa persónulegar at-
hugasemdir um samverkamenn sína.
Óli rétti honum bókina að bragði svo
hann gæti sjálfur séð hvert innihald-
ið væri. Þegar viðmótið var orðið
svona var starfsgleðin og sú viðleitni
hans að láta gott af sér leiða í fluginu
frá honum tekið. Að tíunda atvikið í
Ameríku er ekki til að kasta steinum
að einstaka mönnum. Óli nefndi aldr-
ei nein nöfn. Hann var allt of grand-
var til þess. Hann dróst inn í
óskemmtilega atburðarás. Hann
vildi alltaf málefnalega lausn sem
byggðist á réttlæti, en því miður
mátti hann upplifa að vera settur
niður og það er eins og það hafi vald-
ið honum sári á sálinni sem ekki
greri.
Eins og ég þekkti viðhorf Óla til
vinnu sinnar, þá einkenndust þau af
mikilli samviskusemi, nákvæmni og
vilja til að gera vel, og gera betur í
dag en í gær, ef hægt væri. Þetta var
honum mögulegt því hann var mjög
vel gefinn og hann gat lagt sitt af
mörkum. Þessi fullkomnunarþörf
Óla gat því miður gert honum erfitt
fyrir í mannlegum samskiptum því
hann ætlaðist til að allir ynnu sín
störf af ýtrustu nákvæmni og fagleg-
um metnaði. Í fluginu gerði hann
kröfur til sín og allur flugferill hans
er lýtalaus. Hann gat sagt sínar
skoðanir hispurslaust og fært rök
fyrir þeim, en það geta ekki allir tek-
ið slíku hispursleysi.
Undir yfirborðinu, sem gat verið
hrjúft og jafnvel hranalegt fyrir þá
sem ekki þekktu hann, var ákaflega
meyr og viðkvæm sál. Svo meyr að
hann gat ekki unnið gegn því mót-
læti sem hann mátti reyna.
Ég veit að hann var um tíma með
hugmyndir um að breyta til og fara í
vinnu erlendis. Honum bauðst starf
hjá erlendu flugfélagi en þegar á
reyndi gat hann ekki hugsað sér að
vera langdvölum frá Jóhönnu og
strákunum.
Þegar þau hjónin skilja og þegar
Óli lætur frá sér vinnuna sökum van-
líðunar þá fóru tveir sterkustu
strengirnir í hörpu hans. Óli lifði fyr-
ir starf sitt og fjölskyldu.
Þegar Óli var hættur í fluginu hitti
ég af tilviljun einn af yngri flug-
mönnunum sem flugu með honum
þegar hann var orðinn flugstjóri. Að-
spurður sagði hann að það hefði ver-
ið sérstaklega gott að vinna með
Ólafi. Það yljar manni um hjartaræt-
urnar að heyra að Óli naut virðingar
og velvildar hjá yngri starfsfélögum.
Það þarf ekki að tíunda undanhald
Óla. Hann fékk aðsvif í ágúst og í
desember var hann allur. Það má öll-
um vera ljóst að hugsun er orka. Þá
orku er öllum gott að hafa jákvæða í
daglega lífinu en jafnframt að biðja
fyrir sálum þeirra sem farnir eru
héðan.
Megi friður Guðs vera með þér Óli
og öllum þínum aðstandendum.
Leifur Sörensen.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður, afa, langafa og langalangafa,
ÞORSTEINS GÍSLASONAR
málarameistara
og fyrrv. kaupmanns,
Miðleiti 7,
Reykjavík.
Elín Sigurðardóttir,
Steinunn Þorsteinsdóttir, Geir R. Gíslason,
Kristín Þorsteinsdóttir, Þórður R. Jónsson,
Sigríður Þorsteinsdóttir,
Erla Þorsteinsdóttir, Ágúst Haraldsson
og afabörnin.
Eiginmaður minn, faðir okkar og afi,
ODDUR H. BJÖRNSSON,
lést miðvikudaginn 14. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hins látna.
Sigríður Oddsdóttir,
Grétar Oddsson,
Baldur Oddsson,
Oddur Oddsson
og barnabörn.
Elskulegur faðir okkar og tengdafaðir,
GUÐMUNDUR GÍSLASON
brúarsmiður,
verður jarðsunginn frá Hvammstangakirkju
mánudaginn 26. janúar kl. 13.30.
Ása Guðmundsdóttir, Sigurður Sigurðsson,
Þorgerður Guðmundsdóttir, Kristján Björnsson,
Halldóra Guðmundsdóttir, Sigurður Björnsson
og fjölskyldur.
Ástkær faðir minn, bróðir og mágur,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
vélstjóri,
Hæðargarði 20,
Reykjavík,
er látinn.
Útför hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Ingibjörg Sigurðardóttir,
Hjálmtýr Axel Guðmundsson, Guðrún Björg Tómasdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
KRISTÍNAR ÞÓRÐARDÓTTUR,
Hveragerði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki
Hjúkrunarheimilins Áss fyrir góða umönnun.
Ólafur J. Óskarsson, Adda H. Hermannsdóttir,
Steinunn Óskarsdóttir, Helgi Ársælsson,
Ingibjörg Óskarsdóttir, Erlendur Óli Sigurðsson,
Eyþór Ágústsson, Dagbjört Höskuldsdóttir,
barnabörn og langömmubörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
REBEKKA LÓA LÚTHERSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Sörlaskjóli 90,
Reykjavík,
Verður jarðsungin frá Neskirkju þriðjudaginn
27. janúar kl 15.00.
Þórður Óskarsson, Bryndís Kristinsdóttir,
Guðmundur Rúnar Óskarsson, Ólöf Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Sigurður Páll Óskarsson, Ragnheiður Gunnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona, móðir, tengdamóðir og
amma okkar,
SIGRÍÐUR DANÍELSDÓTTIR,
Skaftahlíð 26,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut fimmtu-
daginn 15. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og hlýhug.
Guð blessi ykkur öll.
Loftur Hafliðason,
Hafliði Loftsson, Málfríður Harðardóttir,
Jónína Loftsdóttir, Kristinn Unnarsson
og ömmubörn.