Morgunblaðið - 25.01.2004, Qupperneq 58

MINNINGAR
58 SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
MARGRÉTAR BJARNADÓTTUR,
Grímshaga 3,
Reykjavík.
Einar Ögmundsson,
Ögmundur Einarsson, Magdalena Jónsdóttir,
Ingibjörg Einarsdóttir, Júlíus Sigurbjörnsson,
Ingveldur Einarsdóttir, Trausti Sveinbjörnsson,
Þórunn Einarsdóttir, Frank Jensen,
ömmu- og langömmubörn.
Þökkum samúð og sýnda vináttu vegna and-
láts og útfarar elskulegs eiginmanns míns,
föður, afa, langafa og bróður,
GUNNARS PETERSEN,
Kambsvegi 36,
Reykjavík.
Guðmunda Petersen,
Steinar Petersen, Greta B. Petersen,
Birna Petersen, Ken Håkon Norberg,
Gunnar Már Petersen, Elva Gísladóttir,
Eva Hrönn Petersen,
Viktor, Emilía, Anna Alexandra
og systkini hins látna.
Innilegustu þakkir færum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför
HRAFNHILDAR TÓMASDÓTTUR,
Kríuhólum 4.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild 6-A
Landspítala Fossvogi.
Örn Johansen,
Guðrún Ísfold Johansen, Ingi Þór Þórarinsson,
Guðni Ingason,
Ósk Ingadóttir,
Elsa Lára Arnardóttir, Rúnar Geir Þorsteinsson,
Ingi Hrafn Arnarson
og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
SIGURMUNDA ÓSKARSSONAR,
Ársölum 5,
Kópavogi.
Olga Þorsteinsdóttir,
Óskar Sigurmundason, Guðríður Kristinsdóttir,
Klara Sigurmundadóttir,
Þorsteinn Sigurmundason, Margrét Karlsdóttir,
Ellert Steinþórsson,
og afabörn.
Innilegar þakkir og vinarkveðjur sendum við
öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við fráfall
ÖNNU SOFFÍU FRIÐRIKU
ÞÓRARINSDÓTTUR,
Lundahólum 1,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks og heimilisfólks
á hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði.
Hallur Árnason, Benedikta G. Waage,
Gísli Jóhann Hallsson, Elín B. Ásbjörnsdóttir,
Þorvaldur Friðrik Hallsson,
Anna Guðrún Hallsdóttir,
Einar Gísli Gíslason.
Elsku frændi.
Þau voru þung sporin
til Reykjavíkur eftir að
pabbi þinn hringdi mið-
vikudagskvöldið 7. jan.
og sagði okkur hvað hafði komið fyrir
fyrr um kvöldið. Biðin sem við tók á
gjörgæsludeild Landspítalans næstu
daga með þá von í brjósti að þú mund-
ir vakna, brast endanlega fjórum sól-
arhringum seinna og þú, þessi sak-
lausi og fallegi drengur, að eilífu
farinn, þrátt fyrir allt sem það frábæra
fólk sem á gjörgæslunni vinnur og við
kynntumst þessa daga, gerði sem í
mannlegu valdi stendur til að bjarga
lífi þínu. Þeirrar umhyggju sem okkur
var sýnd þar þessa daga verður lengi
minnst og á ég þá ekki síst við þátt
Þorsteins yfirlæknis.
Líf þitt var enginn dans á rósum,
þar sem þú sem ungabarn fékkst mikil
krampaköst sem mörkuðu þig alla
þína stuttu ævi og þurftir alla tíð síðan
að vera á sterkum lyfjum. Af þessu
leiddi að þú gast ekki átt samleið að
öllu leyti með þínum jafnöldrum, en í
Íþróttafélagi fatlaðra fannst þú þinn
veg og kepptir á þeirra vegum bæði
innanlands og erlendis með góðum ár-
angri. Íþróttir var það sem átti hug
þinn allan og í okkar samskiptum
höfðum við um ýmislegt að ræða þar
sem aðdáun þín á Liverpool var nánast
sjúkleg „að mínu mati“ en ég með
Man. Utd þannig að þar mættust stál-
in stinn okkur báðum til óblandinnar
ánægju. Ánægjuleg er síðasta minn-
ing mín um þig þegar þið Marta kom-
uð til okkar í Hrísey í sumar og fórum
við þá meðal annars vel og vandlega
yfir þessi áhugamál okkar og höfðum
gaman af.
Lífið virtist blasa við, þar sem þú
hafðir nýlega hafið sambúð með
Mörtu Guðmundsdóttur og varst í
góðri vinnu hjá þeim ágætismönnum í
HALLMAR
ÓSKARSSON
✝ Hallmar Óskars-son fæddist í
Reykjavík 12. desem-
ber 1979. Hann lést á
gjörgæsludeild Land-
spítala við Hring-
braut 12. janúar síð-
astliðinn og var útför
hans gerð frá Selja-
kirkju 19. janúar.
Vörumerkingu ehf. í
Hafnarfirði þar sem þú
greinilega undir hag
þínum vel, og að sögn
foreldra þinna ráða þar
menn sem margir at-
vinnurekendur gætu
tekið sér til fyrirmynd-
ar.
Umhyggja þín fyrir
þínu fólki var einstök og
þá ekki síst gagnvart
ömmu þinni og afa í
Asparfelli sem þú heim-
sóttir reglulega og alltaf
tilbúinn að rétta hjálpar-
hönd ef á þurfti að halda.
Elsku Hallmar. Það er oft erfitt að
skilja hvað lífið getur verið ósann-
gjarnt, en með þessum fátæklegu lín-
um kveð ég þig og bið þann sem öllu
ræður að styðja og styrkja foreldra
þína, systkini, unnustu og alla þá sem
eiga um sárt að binda í þessari miklu
sorg.
Guð geymi þig, elsku frændi,
Smári og Steinunn.
Lífið er hverfult. Það er alvitað en
maður áttar sig ekki á því fyrr en mað-
ur kynnist því sjálfur. Æskuvinur
minn er látinn og ævin var rétt að
byrja. Lífið er ekki sanngjarnt. Lífið
virtist blasa við þér, nýtrúlofaður ynd-
islegri konu, henni Mörtu, byrjaður að
búa og í vinnu sem þér leið vel í. Þegar
þú fluttir í Engjaselið þá náðum við
strax vel saman. Það hefur ábyggilega
hjálpað til að við héldum með sama liði
í NBA og í enska boltanum. Chicago
Bulls og Liverpool hafa átt huga okkar
allan og lítið um annað talað þegar við
hittumst. Við horfðum á fjölmarga
leiki heima hjá þér, þá sérstaklega í
NBA. Aldrei gleymi ég þó einu skipti
þegar við fögnuðum svo ægilega að við
þurftum að setja púða fyrir andlitið á
okkur til að vekja ekki alla í húsinu.
Svona lifðum við okkur inní þetta.
Síðustu ár misstum við mikið sam-
band hvor við annan aðallega sökum
þess að ég fór í skóla á Bifröst en það
er engin afsökun. Ég sé svo eftir því að
hafa ekki hitt þig oftar. Þú varst ein-
stakur maður og það er ótrúlegt hvað
maður missir samband við marga vini
og ættingja vegna þess eins að maður
gefur sér ekki tíma í það.
Til allrar hamingju hitti ég þig um
jólin þar sem þú og Marta komuð í
heimsókn til mín, Helgu og Jónasar
litla. Þú hringdir reyndar fyrr um dag-
inn og sagðist ekki geta komið vegna
þess að þið gátuð ekki opnað bílinn út
af frosti. En svo hringdi bjallan og þið
birtust. Þú varst klæddur í þín fínustu
föt og gleðin skein af þér. Helga fékk
ekki mörg tækifæri til að hitta þig en
þó nóg til að sjá að hér var á ferð ein-
stakur maður með yndislegan per-
sónuleika. Ég er svo þakklátur fyrir að
þú fékkst að sjá son minn og fékkst að
halda á honum. Þú hafðir hringt
nokkru áður til að óska mér til ham-
ingju með soninn og sagðir mér um
leið að þú hefðir verið að trúlofa þig.
Ég man sérstaklega hversu ánægður
þú varst með að hafa unnið trúlofunar-
hringana í happdrætti. Þér fannst það
eiginlega mikilvægara fyrir mig að
vita heldur en um trúlofunina sjálfa.
Það er einmitt þetta sem mér þótti svo
vænt um í þínu fari hversu einlægur
þú varst. Þessi heimsókn um jólin er
fyrir mér ótrúlega mikilvæg því við
höfðum ekki hist í þónokkurn tíma.
Mér líður eins og þú hafir verið að
kveðja mig. Ég er í senn sár yfir að
missa góðan vin og um leið þakklátur
fyrir að hafa fengið að njóta nærveru
þinnar.
Elsku Marta, Óskar, Hallbjörg,
Þórir og María og aðrir aðstandendur.
Ég, Helga og Jónas litli viljum votta
okkar dýpstu samúð og megi guð
geyma ykkur á þessum erfiðu stund-
um.
Þinn æskuvinur
Steinar.
Mig langar að minnast vinar og
bekkjarbróður, Hallmars Óskarsson-
ar, sem lést hinn 12. janúar sl. Þú varst
mjög góður vinur og bekkjarbróðir.
Ég man þegar við vorum búin í skól-
anum þá fórum við heim til hvor ann-
ars og lékum okkur þar. Svo komst þú
líka í afmælið mitt þegar ég var 12 ára,
þar var mikið fjör. Svo man ég líka
þegar okkur þótti mjög gaman að
stríða hvort öðru. Svo var líka mjög
gaman þegar við fórum í skólaferðalög
með bekknum ásamt kennurum okk-
ar.
Elsku Marta, foreldrar Hallmars og
systkini hans, ég vil biðja Guð að
styrkja ykkur á þessum erfiðu tímum.
Elsku vinur, ég á margar góðar
minningar um þig og ég vil að Guð
geymi þig.
Þín vinkona,
Sigríður Þóra.
„Ég er farinn yfir til afa og
ömmu,“ er setning sem ég hef sagt
svo ótal mörgum sinnum, bæði
þegar ég var að alast upp við hlið-
ina á þeim eða nú seinni ár þegar
við fjölskyldan höfum komið heim í
sveitina. Afi og amma hafa alltaf
verið einn af föstu og traustu
punktunum í tilverunni og alltaf
verið gott að líta til þeirra, hvort
sem það var til að leita ráða eða
bara njóta góðs félagsskapar
þeirra. En nú hefur afi kvatt þenn-
an heim eftir frekar snarpa bar-
áttu við erfiðan sjúkdóm. Eftir
stendur stórt skarð sem ekki verð-
ur fyllt nema að hluta með þeim
fjölmörgu góðu minningum sem
eftir lifa.
Þær voru ófáar stundirnar sem
við bræður eyddum með afa á
FRIÐRIK
INGÓLFSSON
✝ Friðrik Ingólfs-son, garðyrkju-
bóndi í Laugar-
hvammi í
Lýtingsstaðahreppi,
fæddist á Lýtings-
stöðum í Tungusveit
26. júní 1924. Hann
lést á Heilbrigðis-
stofnun Skagfirð-
inga að kvöldi
sunnudagsins 11.
janúar síðastliðins
og var útför hans
gerð frá Reykja-
kirkju 20. janúar.
smíðaverkstæðinu
hans. Á tímabili feng-
um við úthlutað smá
horni á verkstæðinu
og við nutum ná-
kvæmrar leiðsagnar
smíðameistarans. Afi
var mikill nákvæmnis-
maður og hafði hlut-
ina alltaf í röð og
reglu. Það kom fyrir
að við bræður gengum
ekki nógu vel um og
fengum við fyrir það
ávítur, það átti að
vera hægt að ganga
að verkfærunum vís-
um á sínum stað. Ef maður spurði
afa til dæmis um 5 metra mál-
bandið þá gat hann svarað um hæl:
„Það er austan megin í vestustu
skúffunni á suðurveggnum.“ Fyrir
þá sem ekki eru með áttirnar á
hreinu gat þetta hljómað eins og
latína en hinir gengu beint að
verkfærunum eftir leiðbeiningun-
um.
Brids kenndi afi okkur bræðrum
einu sinni í viku þar til hann taldi
okkur tilbúna til þess að fara með
á bridskvöld í Árgarði og þá vorum
við útskrifaðir. Afi var gjarnan
minn makker á bridskvöldum í Ár-
garði og svo líka þegar att var
kappi við Húnvetninga sem gert
var tvisvar á ári. Við afi náðum vel
saman í bridsinum eins og öðru.
Oft og iðulega var teflt í Laug-
arhvammi og eigum við margar
skemmtilegar skákir að baki. Eitt
sumarið ákvað ég að fara til Nor-
egs að vinna og fannst okkur það
ansi dapurt að sjá fram á tafllaust
sumar. Við tókum þá uppá því að
tefla bréfskák sem lauk reyndar
ekki fyrr en um haustið þegar ég
var kominn aftur heim, afi sigraði
eftir æsispennandi lokatafl. Mér er
til efs að afi hafi staðið í reglu-
legum bréfaskriftum fram að því
nema ef vera skyldi á fyrri hluta
síðustu aldar þegar hann skrifaði
ástarbréfin til ömmu.
Það var alltaf gaman að rétta afa
hjálparhönd því að hann var með
fádæmum þakklátur maður, hvort
sem það var að handlanga blóma-
kassa, glerja gróðurhúsin, slá gras
eða hvað sem er, alltaf margþakk-
aði hann fyrir aðstoðina.
Fleiri minningar þjóta um hug-
ann; berjaferðir með afa og ömmu
þegar ég var yngri. Afi að þeysast
um á mótorhjóli, kominn yfir miðj-
an aldur og að leyfa okkur bræðr-
unum að prófa.
Fyrsta utanlandsferðin mín var
með afa og ömmu. Það var reyndar
fyrsta utanlandsferð afa og ömmu
líka. Páskarnir fyrir tíu árum þeg-
ar afi hjálpaði mér við að smíða
veggklukku sem hefði verið óger-
legt fyrir mig án hans aðstoðar.
Við áttum mjög góðar stundir sam-
an á verkstæðinu. Ég gæti haldið
áfram að telja upp en læt staðar
numið.
Elsku afi, takk fyrir að hafa allt-
af verið til staðar fyrir mig og
mína litlu fjölskyldu. Þú kenndir
mér marga góða siði og viðhorf
sem ég nýt góðs af um alla ævi. Þú
gerðir mig að betri manni.
Halldór Þorleifs Stefánsson.