Morgunblaðið - 25.01.2004, Side 62

62 SUNNUDAGUR 25. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Clifton - Kóbrukossinn
Beini
framhald ...
© LE LOMBARD
© DARGAUD
KÖTTURINN ER BYRJAÐUR AÐ YRKJA OG ÉG GET SAGT
YKKUR ÞAÐ AÐ ÞAÐ HJLÓMAR JAFN HRÆÐILEGA OG
ÞEGAR HANN BYRJAÐI AÐ ÆFA Á FIÐLU
NOKKRU SÍÐAR ÞEGAR KVÖLDHÚMIÐ
LEGGST YFIR SVEITINA ... HEY, VILLI, ERTU NOKKUÐ
AÐ VILLAST HÉRNA?
ÉG ER BÚINN AÐ SEGJA ÞÉR AÐ
ÉG SKOÐAÐI LEIÐINA VEL! TAKTU
ÞVÍ RÓLEGA.
ÞAÐ ER VISSARA AÐ VERA
TÍMANLEGA! VIÐSKIPTAVIN-
IRNIR SLÁST UM SVONA
VÖRU ... ÞEIR BÍÐA EKKI
EFTIR OKKUR!
SLAPPAÐU AF
KÓBRA, VIð HÖF-
UM NÓGAN TÍMA
...
VIÐ VERÐUM KOMNIR
EFTIR TÍU MÍNÚTUR ...
ÉG ER FARINN AÐ
ÞREYTAST HERRA! OG
SVO ER ÉG LÍKA
SVANGUR ...
ÞVÍ MIÐUR KÚTUR,
MATURINN ER EKKI
INNIFALINN Í ÞESS-
ARI FERÐ!
MAÐUR HEFÐI HALDIÐ ÞAÐ! MIÐAÐ VIÐ
HVAÐ ER AÐ LEKA NIÐUR Á BUXURNAR
Á ÞÉR. ÞETTA LÍTUR ÚT FYRIR AÐ VERA
PIZZA!
...ENDEMIS!
VANDAMÁLIÐ ER AÐ Á
HVERJU MORGNI DETTUR
HONUM Í HUG AÐ FLYTJA
FYRIR MIG NÝJASTA
LJÓÐIÐ SITT
SEM BETUR FER, TIL AÐ HALDA GEÐHEILSU MINNI, FÉKK
ÉG STAÐGENGIL TIL AÐ LEIKA ÁHORFANDA
ÚPS!
ÉG GLEYMDI EINU…
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
Í TUGI ára hefur verið framleitt
meira af kjöti en landsmenn hafa
torgað. Það hefur því orðið að flytja
út töluvert magn af dilkakjöti, sem
hingað til hefur ekki tekist að fá við-
unandi verð fyrir. En hvenær byrj-
aði þetta vandamál? Hvar liggja ræt-
ur kjötfjallsins svokallaða sem aldrei
er hærra en nú?
Haustið 1959 kom til valda ríkis-
stjórn Sjálfstæðisflokks og Alþýðu-
flokks, sem kölluð hefur verið við-
reisnarstjórn. Þessi stjórn samdi við
bændur um útflutningsbætur á
dilkakjöti. Sverrir Gíslason í
Hvammi, formaður Stéttarsam-
bands bænda, og fleiri forystumenn
bænda áttu fljótlega eftir stjórnar-
myndun fund með forsætis- og við-
skiptaráðherra. Á þessum fundi mun
Sverrir hafa kynnt það álit, að ef
tryggja ætti nægjanlega búvöru
hvernig sem áraði, þyrfti að fram-
leiða eitthvað umfram neyslu innan-
lands í meðal árferði. Hafa ber í huga
að fram að þessum tíma var stundum
skortur á búvörum. Bændur fóru
fram á að ríkissjóður greiddi útflutn-
ingsbætur á framleiðslu umfram
þörf innanlands sem næmi einum tí-
unda huta af neyslu meðalárs.
Við setningu laganna um útflutn-
ingsbætur voru gerð örlagarík mis-
tök. Í stað þess að miða við neyslu
innanlands voru bæturnar bundnar
við framleiðsluna. Það er sitthvað
neysla og framleiðsla.
Lögin um útflutningsbætur fyrir
10% framleiðslunnar tóku gildi 1960.
Bændur voru beint og óbeint hvattir
til að stækka búin. Framleiðslan tók
fljótlega mikinn kipp og jókst miklu
hraðar en neyslan. Ef bæturnar
hefðu verið bundnar við neyslu inn-
anlands, eins og var upphaflega
meiningin, þá hefði magnið á dilka-
kjötinu náð snemma upp undir þak
og bændur farið fyrr að huga að
þessari óheillaþróun. Þetta eina orð,
framleiðsla, í stað neysla, dró sann-
arlega dilk á eftir sér.
Þegar litið er til að baka þá finnst
manni undarlegt, að það glappaskot
sem ég tel að þarna hafi átt sér stað,
að ekki skuli snarlega hafa verið
reynt að bregðast við þeim skaða er
það olli. Það leið alltof langur tími
þar til farið var að taka á vandamáli
offramleiðslunnar. Þetta dæmi sýnir
hvað mikla nákvæmni og vandvirkni
þarf við lagasetningu. Ein setning,
jafnvel eitt orð, getur skipt sköpum.
ÞORSTEINN ÓLAFSSON,
fyrrv. kennari,
Bugðulæk 12, 105 Reykjavík.
Rætur kjötfjallsins
Frá Þorsteini Ólafssyni
NÚ ER öllum sem vita vilja ljóst að
olíufélög landsins eru búin að arð-
ræna almenning í áraraðir og það
er með ólíkindum að þessum fyr-
irtækjum skuli yfirleitt vera boðið
að setjast að samningaborði með
Samkeppnisstofnun. Mörgum
blöskrar það ábyrgðarleysi sem ein-
kennir forustumenn íslensku olíufé-
laganna og sums staðar hafa for-
ustumenn á borð við þá orðið að
taka pokann sinn fyrir minna. Ætli
yfirvöld væru tilbúin að bjóða al-
mennum launamönnum upp á sömu
sáttakjör ef þeir brjóta eitthvað af
sér? Nú stefnir í að olíunni verði
dreift út um land með skipi undir
erlendum fána og með erlendri lág-
launaáhöfn og íslensku áhöfninni
verði vísað í land. Ætli verið sé að
hala upp í væntanlegar samráðs-
sektir fyrir það svindl sem þessi
fyrirtæki virðast vera búin að iðka á
íslenskum almenningi undanfarinn
árafjölda?
Forgangsröðunin í íslensku sam-
félagi er að mati margra alveg með
ólíkindum. Á sama tíma og menn
eru að leggja einu hafrannsókna-
skipi, einu varðskipi Landhelgis-
gæslunnar og leigja frá sér stóru
björgunarþyrluna til Noregs er
dómsmálaráðherrann með hug-
myndir um að stofna eigin íslenskan
her. Eru menn orðnir algerlega
veruleikafirrtir. Hvers vegna er
Landhelgisgæslunni og Hafrann-
sókn haldið í þessu fjársvelti?
Menningarhús af margvíslegum
toga eru reist úti um land á meðan
gömlu góðu félagsheimilin standa
tóm. Væntanlegur sendiherra
landsins í París áætlar að verja 30
milljónum í íslenskan söng á Signu-
bökkum í tengslum við embættis-
töku sína næsta haust og einstakir
kvikmyndagerðarmenn fá að ráðsk-
ast með 60 milljónir í gæluverkefni
sín. Sama má segja um gegndar-
lausan ferðakostnað ráðamanna út
og suður.
Það er kominn tími á að for-
gangsraða málum upp á nýtt. Fólk
er búið að fá upp í háls af þessu
framferði. Svo bæta ráðherrar og
þingmenn gráu ofan á svart með því
að auka á sérréttindi sín. Á sama
tíma eru kollegar þeirra í Noregi að
færa sín kjör til samræmis við kjör
almennings í Noregi.
Stjórnvöld verða að hætta að
pota niður embættum út um land án
tillits til þess hvert gagn er í slíkum
ráðstöfunum. Nú er nánast búið að
leggja niður Siglingastofnun og
mikið af hennar skyldum einkavætt.
Eftirlitsmenn eru aðeins á Fá-
skrúðsfirði og Íslafirði, en engir þar
sem um flestar skipakomur er að
ræða. Hér virðast pólitíkusar vera
fyrst og fremst að hygla sínum
mönnum.
Það er kominn tími til fyrir reyk-
víska þingmenn að fara að sinna
sínu kjördæmi. Hér með auglýsi ég
eftir þingmönnum Reykvíkinga,
sem vilja fara að vinna fyrir sína
umbjóðendur í sama mæli og þeir
gera sem eru utan af landsbyggð-
inni.
BIRGIR HÓLM,
stjórnarmaður í Sjómannafélagi
Reykjavíkur.
Olíufélögin
og þjóðin
Frá Birgi Hólm