Morgunblaðið - 08.10.2004, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. OKTÓBER 2004 35
MINNINGAR
Móðir okkar,
MARGRÉT SVEINSDÓTTIR,
Samtúni,
Stöðvarfirði,
verður jarðsungin frá Stöðvarfjarðarkirkju
laugardaginn 9. október kl. 14:00.
Hans Eiríksson,
Gréta Eiríksdóttir,
Þorgeir Eiríksson.
Ástkær sonur okkar, bróðir, ömmubarn
og langömmubarn,
GUNNAR KARL GUNNARSSON,
Bæjarholti 13,
Laugarási,
Biskupstungum,
sem lést af slysförum fimmtudaginn 30. sept-
ember, verður jarðsunginn frá Skálholtskirkju
laugardaginn 9. október kl. 14.00.
Ragnheiður Sigurþórsdóttir, Gunnar Sigurþórsson,
Kristrún Harpa Gunnarsdóttir,
Sigrún Kristín Gunnardóttir,
Kristrún Stefánsdóttir,
Guðrún Karlsdóttir,
Áslaug Bachmann.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GUÐRÚN BENEDIKTSDÓTTIR
frá Svartárkoti,
verður jarðsungin frá Lundarbrekkukirkju
í Bárðardal laugardaginn 9. október kl. 14.00.
Haukur Harðarson, Sigrún Steinsdóttir,
Tryggvi Harðarson, Elín Baldvinsdóttir,
Steinunn Harðardóttir, Daníel Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug vegna
fráfalls
BERTU EIÐSDÓTTUR,
Stekkjarflöt 8,
Garðabæ.
Sérstakar þakkir færum við kór Vídalínskirkju
og tónlistarfólki fyrir ómetanlegan stuðning
og hlýhug.
James Rail og fjölskylda.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ELLEN KLAUSEN,
Túngötu 3,
Eskifirði,
verður jarðsungin frá Eskifjarðarkirkju laugardaginn 9. október kl. 14.00.
Agnar Sigurþórsson, Guðný Árnadóttir,
Agnes Sigurþórs, Jóhannes Snæland Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝ Sighvatur Krist-jánsson fæddist á
Dalvík 8. júlí 1949.
Hann lést á Spáni 25.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Kristján Eldjárn
Jónsson, skipstjóri á
Dalvík, f. 16. septem-
ber 1917, d. 22. júní
1975 og kona hans
Kristín Sigríður
Jónsdóttir, f. 6. nóv.
1919, d. 16. júlí 2002.
Bræður Sighvats eru
Sturla f. 12. mars
1943 og Gissur f. 18.
júní 1960.
Eftir skólagöngu á Dalvík lauk
Sighvatur landsprófi frá Núpi í
Dýrafirði 1967, 2. stigi vélstjóra á
Akureyri 1972 og 4. stigi vélstjóra
í Reykjavík 1974. Hann var vél-
stjóri hjá Útgerðarfélagi Dalvík-
inga á Björgvini EA 311 frá 1974
og þar til hann lést.
Hinn 30. desember 1978 kvænt-
ist Sighvatur Ingu Rut Hilmars-
dóttur, f. 14. mars 1953. Foreldrar
hennar voru Hilmar Símonarson
ferjustjóri í Hrísey f.
9. september 1925, d.
27. maí 1972 og kona
hans María Jóhanns-
dóttir, f. 20. nóvem-
ber 1925, d. 21. ágúst
1994. Heimili Sig-
hvats og Ingu Rutar
var á Dalvík.
Sonur Ingu Rutar
og fóstursonur Sig-
hvats er Sævar Berg
Hannesson, f. 30.
apríl 1975. Sambýlis-
kona hans er Tinna
Sigurgeirsdóttir, f.
17. desember 1980.
Börn þeirra eru Jana Dröfn, f. 28.
september 1999 og stúlka, f. 8.
september 2004.
Áður átti Sighvatur son með
Svanfríði Ingu Jónasdóttur, f. 10.
nóvember 1951, Kristján Eldjárn,
f. 3. september 1975. Kona hans er
Katrín Hólm Hauksdóttir, f. 7. maí
1976. Sonur þeirra er Haukur Eld-
járn f. 16. ágúst 2003.
Útför Sighvats verður gerð frá
Dalvíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Kæri pabbi.
Það var ekki alltaf einfalt fyrir
okkur að hafa samband þegar ég var
að alast upp. Þó við ættum báðir
heima á Dalvík, bjuggum við hvor á
sínum staðnum frá því ég var lítill
drengur. Þú varst líka mikið úti á sjó
og það kom oft í hlut ömmu að
tryggja samvistir okkar. En eftir að
ég varð eldri fór ég sjálfur að sjá um
samband okkar og koma í heimsókn
til þín upp í Hjarðarslóð.
Eins og gjarnan gerist þróaðist
samband okkar í kringum sameig-
inleg áhugamál, sérstaklega var það
að fylgjast með íþróttum, en þó að-
allega fótbolta. Marga leiki vorum
við búnir að horfa á saman í gegnum
tíðina í fótbolta og handbolta, aðal-
lega þó fótbolta. Þegar ég var 6 eða 7
ára gamall uppgötvaði ég með hvaða
fótboltaliði pabbi hélt í enska bolt-
anum og var ég þá fljótur að ákveða
með hvaða liði ég mundi halda. Og
sjálfsagt hafa það verið áhrif frá þér
og afa Stjána, þó ég fengi aldrei að
kynnast honum sjálfum, að ég ákvað
að verða sjómaður.
Eftir að ég fór sjálfur að vinna og
stunda sjóinn fann ég að samband
okkar breyttist. Þá fann ég að í þér
átti ég ekki aðeins pabba heldur
minn besta vin sem ég gat treyst fyr-
ir sorg og gleði. Við hringdumst á og
spjölluðum um allt sem var þess
virði, vinnuna, ferðalög, tónlist og
síðast en ekki síst fótbolta. Nú þegar
þú ert dáinn þá hugsa ég með þakk-
læti til allra góðu stundanna sem við
áttum saman. Núna minnumst við
Kata þess líka með þakklæti og gleði
þegar við komum niður til Spánar og
heimsóttum ykkur Ingu Rut þar sem
ykkar annað heimili var síðustu árin.
Einnig að þú gast verið með okkur
þegar við giftum okkur í sumar. En
fyrst og fremst er ég þakklátur fyrir
það að þú fékkst að kynnast Hauki,
syni okkar og afastráknum þínum,
og að hann steig sín fyrstu spor í eld-
húsinu í Hjarðarslóðinni hjá ykkur
rétt áður en leiðir skildi.
Það skilur enginn dauðann og af-
hverju hann kveður dyra svona
óvænt. Og ég á erfitt með að sætta
mig við að geta ekki lengur hringt og
ráðfært mig við þig eða spjallað. Og
hvernig ég á að útskýra fyrir Hauki
seinna af hverju afi er dáinn. En sem
betur fer á ég svo góðar minningar
um samvistir okkar að ég get sagt
Hauki hvað þú varst góður maður og
skemmtilegur. Þannig lifir minning-
in um afa Stjána og þannig mun
minningin um afa Sidda lifa líka.
Kristján Eldjárn.
Þegar æðri máttarvöld gera sínar
ráðstafanir verða mannanna börn að
beygja sig fyrir hinum mikla mætti.
Vinur okkar hjóna og samstarfsmað-
ur í áratugi, Sighvatur Kristjánsson,
er látinn. En minning góðs drengs
mun lifa í huga og hjörtum þeirra
sem hann þekktu.
Sidda, eins og hann var oftast kall-
aður, hef ég þekkt frá barnæsku og
var alltaf með okkur góður vinskap-
ur. Hann var einn af „utanbæingun-
um“ þannig að leiðir okkar lágu sam-
an daglega alla grunnskólagönguna.
Seinna varð hann samstarfsmaður
með manni mínum á Björgvini
EA311. Sjómennskan varð hans ævi-
starf og var hann vélstjóri á Björg-
vini í áratugi.
Siddi var vandaður maður og
prúðmenni sem aldrei vildi trana sér
fram. Það fylgdi honum hlýja og
notalegheit þannig að öllum hlaut að
líða vel í návist hans. Aldrei vissi ég
til að Siddi léti hnjóðsyrði falla um
nokkurn mann. Hann var víðlesinn,
sterkgreindur og gaman var að eiga
skoðanaskipti við hann. Ekki vorum
við alltaf sammála um málefnin en
þegar ég var farin að æsa mig og
hækka róminn haggaðist Siddi
hvergi og kom í augu hans glettn-
islegur glampi, sem kom manni strax
í skilning um að þetta væri tilgangs-
laust, honum yrði ekki haggað.
Siddi bar ekki tilfinningar sínar á
torg en það leyndi sér þó ekki hvað
fjölskylda hans var honum ástfólgin
og hve mikil ástúð og einlæg vinátta
ríkti milli þeirra hjóna. Mikil var
gleði hans þegar hann var kominn
með hana Ingu Rut sína til Spánar.
En þangað fóru þau hjón árlega og
stundum tvisvar á ári. Fannst Sidda
hann vera kominn heim þegar til
Spánar var komið. Þar áttu þau hjón
líka orðið sinn vina- og frændgarð.
Við hjónin vorum svo heppin að vera
samflota þeim á Costa del sol fyrir
tveimur árum og njóta félagsskapar
þeirra og leiðsagnar um svæðið. Sig-
hvatur var bílstjórinn og ók með
okkur upp um fjöll og firnindi og
fræddi hann okkur um áhugverða
staði. Þarna var Siddi í „essinu“ sínu.
Á kvöldin var svo setið og rætt um
viðburði dagsins, þjóðmál, kvik-
myndir, fótbolta, ekki skorti um-
ræðuefni og aldrei var komið að tóm-
um kofunum hjá Sidda. Áhugamál
hans voru mörg en ég held ég
skrökvi engu þó ég segi að fjölskyld-
an, fótbolti og Spánn hafi verið í
fyrstu sætunum.
Með Sighvati Kristjánssyni er
genginn góður og trúr þegn þessa
byggðarlags og vandfyllt er það
skarð sem skilið er eftir. Ég vil fyrir
hönd okkar hjóna þakka samfylgd-
ina, tryggð og vináttu í gegnum tíð-
ina. Ingu Rut, sonum þeirra, bræðr-
um hans og fjölskyldum vottum við
okkar dýpstu samúð.
Svanhildur Árnadóttir.
SIGHVATUR
KRISTJÁNSSON
Elsku Ari minn.
Aldrei datt mér í
hug að ég þyrfti að
setjast niður og skrifa
minningargrein um þig, elsku vinur.
En svona er þetta víst, þeir deyja
ungir sem guðirnir elska mest.
Ég er búin að sitja og hugsa mikið
um tímana sem við áttum saman,
alla skólagönguna frá 1. til 10.
bekkjar, skoðað myndir frá því við
vorum pínulítil saklaus grey í af-
mælum hjá hvort öðru og ég verð
bara að segja það að ég er búin að
skemmta mér mjög mikið yfir þeim
minningum, þó sérstaklega mynd-
inni af þér þar sem þú ert í tveggja
ára afmælinu mínu, búinn að opna
hurðina, tilbúinn að fara, í köflóttum
buxum, og mér datt í hug þegar ég
las greinarnar frá félögum þínum úr
MA hvort þær hefðu nokkuð vaxið
með þér. Þá má nú alls ekki gleyma
leynifélaginu okkar, það mátti sko
enginn vita af því, fundunum,
njósnaferðunum og öllum prakkara-
strikunum, það var ekkert smá
gaman á þessum tíma. Þegar þú
fórst í menntaskólann og ég flutti
suður varð samband okkar minna
eins og gengur. Síðan tók þessi öm-
urlega veiki við og maður gerði sér
raunverulega aldrei grein fyrir því
hversu alvarleg hún yrði, því þegar
við hittumst varstu alltaf svo ótrú-
lega hress og allt var svo gott.
Síðasta skiptið sem við hittumst
var á Akureyri fyrir jólin í Sjall-
ARI FREYR
JÓNSSON
✝ Ari Freyr Jóns-son fæddist á
Landspítalanum í
Reykjavík 23. apríl
1982. Hann lést á
Huddinge-sjúkra-
húsinu í Stokkhólmi
16. september síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnar-
firði 27. september.
anum, við föðmuðumst
og áttum mikið og
skemmtilegt spjall
saman, ég hugsa mikið
um þetta kvöld, það
var svo gaman. En
minningarnar eru svo
margar að þær kæm-
ust aldrei fyrir hér
enda best varðveittar í
hjartanu, og við rifjum
þær upp saman síðar.
Ég vona og veit að
þér líður vel þar sem
þú ert núna og bið Guð
að halda verndarhendi
yfir mömmu þinni,
pabba, systrum og unnustu.
Þín æskuvinkona og fermingar-
systir,
Elva Björk.
Elsku Ari.
Fallegi drengurinn minn. Ég trúi
varla að þú sért í raun farinn, þetta
er svo ósanngjarnt. Ég veit að þín
hefur verið sárlega þarfnast annars-
staðar, en samt er maður svo eig-
ingjarn að vilja bara hafa þig hjá
sér.
Ég saknaði þín mikið í sumar og
hugsaði til þín, þú lofaðir að við
myndum hittast aftur í lok sumars
þegar við ætluðum bæði að koma
heim. Ég er glöð yfir að hafa sagt
þér hvað mér þótti vænt um þig og
hvað ég er stolt af þér, hetjan mín.
Ég á eftir að sakna þess að
hringja í þig, þú varst allur kominn
inní húmorinn hjá okkur KM og það
fannst mér frábært, það eru ekki
allir sem skilja hann.
Lofaðu mér að passa mömmu
þína og pabba, Lóu, Sunnu, Írisi,
Kristínu Maríu okkar, Nonna
frænda og okkur öll því við söknum
þín svo sárt.
Ég geymi þig alltaf í hjarta mínu.
Þín vinkona,
Iðunn Elfa.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil Minningargreinar skal senda
í gegnum vefsíðu Morgunblaðs-
ins: mbl.is (smellt á reitinn Morg-
unblaðið í fliparöndinni – þá birt-
ist valkosturinn „Senda inn
minningar/afmæli“ ásamt frekari
upplýsingum).
Skilafrestur Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún
að berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrr (á föstudegi ef
útför er á mánudegi eða þriðju-
degi). Ef útför hefur farið fram
eða grein berst ekki innan hins til-
tekna skilafrests er ekki unnt að
lofa ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein
berist áður en skilafrestur rennur
út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri
grein. Hægt er að senda örstutta
kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5-15
línur, og votta þeim sem kvaddur
er virðingu sína án þess að það sé
gert með langri grein. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Undirskrift Minningargreinahöf-
undar eru beðnir að hafa skírn-
arnöfn sín en ekki stuttnefni und-
ir greinunum.
Minningar-
greinar