Morgunblaðið - 11.02.2005, Síða 41

nýjum slóðum. Þannig maður var
hann afi.
Afi ólst upp á Stokkseyri þar sem
langafi var forstöðumaður vinnu-
hælisins að Litla-Hrauni. Sögur
hans af uppvaxtarárunum þar og því
sem þá var brallað eru okkur eft-
irminnilegar. Þegar þeir strákarnir
sættu lagi og hentu þorskhausum
niður um strompana í kotunum í
þorpinu, ofan í pottana þar sem
kvöldmaturinn sauð, eða þegar þeir
hrekktu þorpsbúa með draugagangi
og öðrum uppátækjum.
Mestan hluta starfsævinnar starf-
aði afi hjá Pósti og síma og sá þar
um skipulag fólksflutninga og póst-
dreifingu um landið. Það útheimti
ferðalög og þar naut afi sín. Hann
kunni sögur af fólki, um atburði og
staði sem heilluðu barnabörnin. Það
var litlu fólki líka eftirminnilegt að
ferðast með afa um landið og sjá
hversu mikill aufúsugestur hann var
hjá vinum sínum og kunningjum.
Oft voru þessar ferðir farnar á „nýja
bílnum“ því afi var mikill bíladellu-
karl. Hann gantaðist oft með það að
hann hefði enga tölu á því hversu
marga bíla hann hefði átt og það var
örugglega ekki ofsagt. Afi var nýj-
ungagjarn, átti ýmsar græjur og tók
meðal annars kvikmyndir af fjöl-
skyldunni við ýmis tækifæri. Þessar
myndir eiga eftir að skemmta okkur
um ókomna tíð.
Eftir að amma dó flutti afi til for-
eldra okkar og bjó þar um árabil uns
hann flutti á Droplaugarstaði þar
sem hann lést. Við minnumst þessa
hávaxna og fríða manns með mikilli
gleði í hjarta, minnumst gamanmála
hans og þeirra mörgu góðu stunda
sem við höfum átt með honum afa
Villa. Blessuð sé minning hans.
Jóhann, Þórður og Harpa.
Það er 3. febrúar 2005, Vopna-
fjörður skartar sínu fegursta – veð-
urblíða eins og hún gerist yndisleg-
ust að vetri. Símhringing.
Kunnugleg rödd hljómar á hinum
enda línunnar: „Sæll, þetta er
Hjálmtýr. Ég vildi láta þig vita að
hann pabbi dó um hádegið í dag.“
Það læddust fram tár í augnhvarm-
ana og ég náði að stama upp sam-
úðarkveðjum, símtali lokið.
Þessi skilaboð Hjálmtýs frænda
míns voru tilefni langra gönguferða
um Krossvíkurland þar sem
bernskuminningarnar hrönnuðust
upp. Minningarnar um frændann
góða og gjafmilda, glæsimennið sem
kom eins og sólargeisli inn í fábreytt
annríki sumardagsins og var horfinn
að morgni næsta dags.
Sjaldan sá ég föður minn glaðari í
bragði en þegar hann kom inn með
bréfmiða í hendi sinni og sagði: „Ég
var að fá þetta frá símstöðvarstjór-
anum, Villi er að koma á morgun.“
Já, uppáhaldsfrændi minn var að
koma og þá var hátíð í bæ. Og hann
kom á sallafínni drossíunni. Þvílíkt
og annað eins að fá að sitja í fanginu
á frænda og stýra þessu undratæki,
það var engu líkt. Þegar náttaði sátu
þeir tveir að tali, faðir minn, móð-
urbróðirinn og uppáhaldsfrændinn,
systursonurinn. Hvað þeim fór á
milli var þeirra mál sem ekki kom
öðrum við en víst var að mikið var
skrafað.
Vilhjálmur Heiðdal var frænd-
rækinn með afbrigðum. Í þrjátíu og
fimm ár kom hann á hverju sumri að
vitja vopnfirskra frændsystkina
sinna og æskustöðva móður sinnar í
Krossavík. Og aldrei lét hann hjá
líða að heimsækja okkur sem búsett
voru í kauptúninu. Krakkarnir köll-
uðu hann „Tryggðatröllið“. Það var
heiðursnafnbót.
María kona Vilhjálms kom stöku
sinnum með manni sínum fyrr á ár-
um. María var forkunnar fríð og
skemmtileg kona sem allir tóku eft-
ir. Seinni árin komu þau Margrét
systir hans og Hjálmtýr með gamla
manninum, honum til halds og
trausts.
Milli okkar var einlæg vinátta
sem engan skugga bar á. Að lokinni
heimsókn voru kveðjuorð hans
þessi: „Vertu sæll frændi, við
sjáumst að sumri.“ Mín kveðja var
alltaf eins og verður hin sama nú:
„Vertu blessaður og sæll kæri
frændi, þakka þér fyrir komuna.“
Gunnar Sigmarsson.
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 11. FEBRÚAR 2005 41
MINNINGAR
✝ Júlíana Jóns-dóttir fæddist í
Keflavík 19. nóvem-
ber 1918. Foreldrar
hennar voru Jóna
Lilja Samúelsdóttir,
f. í Vífilsdal í Hörðu-
dal 27. apríl 1889, d.
27. júlí 1973, og Jón
Valdimarsson, f. í
Keflavík 3. júní
1894, drukknaði í
Reykjavíkurhöfn 14.
janúar 1923. Bræð-
ur Júlíönu eru:
Valdimar, f. 11. jan-
úar 1921, Jón Valdi-
mars, f. 10. ágúst 1923, og Hörður
Reynir, f. 8. október 1930.
Júlíana giftist 24. febrúar 1949
Rögnvaldi Sigurjónssyni, f. á
Seyðisfirði 10. desember 1913, d. í
Reykjavík 30. júlí 1979. Þau eign-
uðust eina dóttur, Sigurfríð, f. 10.
barn. Júlíana Ragna, f. 23. febr-
úar 1960, maki Frank Cotto, f. 5.
júlí 1961, búsett í Nebraska í
Bandaríkjunum, þau eiga tvö
börn. Guðbjörn, f. 16. apríl 1962,
maki Kristín S. Jónsdóttir, f. 16.
ágúst 1959, þau eiga tvo syni.
Sævar Már, f. 28. mars 1964, maki
Guðríður Walderhaug, f. 8. mars
1964, þau eiga tvö börn.
Sambýlismaður frá 1983 Birgir
Axelsson, f. 21. ágúst 1932, d. 14.
des. 2001.
Júlíana vann í Bókabúð Kefla-
víkur frá 1943 til ársins 1957 og
eftir það á álagstímum þar til
Kristinn Reyr seldi Bókabúðina
eða í 25 ár. 1978 hóf hún störf hjá
Miðnesi h.f. og starfaði hjá þeim
bæði í Keflavík og Sandgerði þar
til hún hætti störfum 72 ára göm-
ul.
Eftir að Júlíana hætti störfum
varð hún félagi í Púttklúbbi Suð-
urnesja og stundaði púttið þar til
hún fluttist á Dvalarheimilið
Garðvang í Garði 28. júlí 2003.
Útför Júlíönu verður gerð frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
febrúar 1951 í Kefla-
vík, maki Axel Birg-
isson, f. í Sandgerði 4.
janúar 1952. Axel á
einn son frá fyrra
hjónabandi, Birgi, f.
17. maí 1978. Júlíana
átti eina dóttur frá
fyrra sambandi, Elsu
Lilju Eyjólfsdóttur, f.
7. september 1939.
Faðir hennar Eyjólf-
ur Helgi Þórarinsson,
rafvirkjameistari, f. í
Keflavík 26. nóvem-
ber 1918, d. í Keflavík
30. maí 1987, maki I
27. apríl 1958 Garðar Már Vil-
hjálmsson, f. 26. ágúst 1935 í
Höfnum, d. 15. ágúst 1976 í Kefla-
vík. Börn þeirra: Magnús Marel, f.
18. janúar 1958, maki Guðmunda
Helgadóttir, f. 11. október 1959,
þau eiga þrjú börn og eitt barna-
Það er óhætt að segja að það eina í
lífinu sem er öruggt og gengur yfir
alla er að þegar við höfum fæðst
munum við deyja. Hún mamma mín
fæddist árið sem kennt er við frosta-
veturinn mikla og spönsku veikina
1918. Þá voru erfiðir tímar hjá lands-
mönnum. Hún missti föður sinn
fimm ára gömul, er honum ásamt
þremur öðrum skipsverjum á bát
sem lá í höfninni í Reykjavík skolaði
út í ofsaveðri. Tveir voru ósyndir og
fórust, en tveir gátu bjargað sér á
sundi. Móðir hennar stóð þá ein uppi
með tvö börn og ófrísk að því þriðja.
Seinna bættist það fjórða í hópinn.
Þær mæðgur bjuggu saman alla tíð
og bræður hennar með þeim þar til
þeir stofnuðu eigin heimili. Mjög
snemma þurfti hún því að taka á sig
ábyrgð, því hún sá um bræður sína á
meðan móðir hennar vann fyrir
þeim. Þá voru ekki tryggingar til að
létta undir með þeim sem misstu fyr-
irvinnuna. Hún fór ung að vinna sem
vinnukona á heimilum í þorpinu og
bar alla tíð mikla virðingu fyrir þeim
konum, sem hún hafði unnið hjá.
Hún byrjaði að vinna i Bókabúð
Keflavíkur þegar hún var opnuð á
1942 og vann þar til ársins 1957. Þá
hætti hún sem fastráðin, en vann á
álagstímum, svo sem í sumarleyfum,
skólabyrjun og í jólaösinni. Samtals
vann hún í bókabúðinni hjá Kristni
Reyr í 25 ár eða þar til hann hætti
sem bóksali. Meðan hún vann þar og
reyndar alla tíð síðan var hún þekkt
sem Lúlla í bókabúðinni. Margir
bæjarbúar þekktu hana ekki undir
öðru nafni. Eftir að hún varð ekkja
vann hún hjá Miðnesi hf. bæði í
Keflavík og Sandgerði, þar til hún
hætti störfum í desember 1990.
Hún eignaðist dóttur – undirritaða
– þegar hún var að verða 21 árs og
varð fljótlega það sem kallað er í dag
einstæð móðir. En hún var aldrei
einstæð, á sama hátt og stúlkur eru í
dag, því fjölskyldan var samstillt og
tóku bræður hennar og móðir þátt í
uppeldi dótturinnar. Eftir að hún
giftist Rögnvaldi Sigurjónssyni, vél-
stjóra frá Seyðisfirði, festu þau kaup
á húsinu á Garðavegi 11, sem þau
bjuggu í meðan bæði lifðu og hún í 40
ár. Með eiginmanni sínum eignaðist
hún dótturina Sigurfríð. Þar sem
eiginmaðurinn var alla tíð sjómaður
hvíldi rekstur heimilisins og það sem
því fylgdi á henni eins og gerist með
sjómannskonur. Henni fórst það vel
úr hendi, eins og allt sem hún gerði.
Hún var mjög skipulögð kona, sam-
viskusöm og passasöm. Fór vel með
allt sem henni var trúað fyrir. Hún
hugsaði vel um móður sína, sem bjó
hjá þeim alla tíð og það var það erf-
iðasta sem hún hafði upplifað, að
þurfa að setja hana á sjúkrahús, eftir
að gamla konan hafði fengið heila-
blóðfall 84 ára gömul. Hún hafði ver-
ið ákveðin í að gamla konan fengi að
deyja heima í hennar umsjá. En það
var ekki hægt. Rögnvaldur hætti á
sjónum 1978 og ætluðu þau hjónin að
njóta elliáranna saman og byrjuðu á
því að fara í sumarleyfi til Spánar.
En sú ferð varð ekki eins og til var
ætlast, því hann veiktist mjög hast-
arlega eftir viku dvöl og var á sjúkra-
húsi þar í fimm vikur. Hann var
ákveðinn í að komast heim til að
deyja og það tókst honum. Þetta var
henni mikið áfall og var hún lengi að
ná sér eftir það.
Árið 1991 seldi hún Garðaveg 11
og fluttist á Aðalgötu 5 þar sem hún
bjó í 11 ár. Henni leið vel á Aðalgöt-
unni með góðu sambýlisfólki. Eftir
að hún kom þangað gerðist hún fé-
lagi í Púttklúbbi Suðurnesja og pútt-
aði að jafnaði þrjá daga í viku. Það er
ég sannfærð um, að aðstaðan sem sá
félagsskapur hefur haft frá stofnun,
var heilsulind fyrir hana og alla þá
sem þangað komu reglulega. Hún
fluttist á Dvalarheimilið Garðvang í
júlílok 2003 og dvaldi þar til dauða-
dags. Við systurnar þökkum starfs-
fólkinu þar innilega fyrir elskuleg-
heitin og natnina við hana. Það var
okkur mikils virði hversu vel var
hugsað um hana.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Elsku mamma mín, þakka þér fyr-
ir allt sem þú varst mér og fjölskyldu
minni. Þú varst alltaf til staðar þegar
við þurftum á því að halda og varst
alltaf með þegar eitthvað var um að
vera í fjölskyldunni. Guð blessi þig,
elsku mamma.
Þín dóttir
Elsa Lilja.
Elsku hjartans mamma mín. Ég
vil þakka þér öll yndislegu árin sem
þú gafst mér. Ég var blessuð daginn
sem ég fæddist, að fá að eiga þig sem
móður, sem leiddir mig, og vaktir yf-
ir mér. Eiga föður sem sá ekki sólina
fyrir mér, og eiga ömmu Lilju,
mömmu þína, sem bjó hjá okkur, og
var alltaf heima þegar lítil stelpa
kom heim úr skólanum, og þú varst
að vinna í bókabúðinni og pabbi á
sjónum. Þakka þér fyrir allar ynd-
islegu stundirnar í eldhúsinu þínu (á
Garðavegi 11) með vinkonum mín-
um, og Möggu Lilju frænku, þar sem
við gátum sagt þér allt sem okkur lá
á hjarta og þú hlustaðir svo vel,
huggaðir og gladdist með okkur, þú
varst alltaf svo góð og skilningsrík.
Ég vil líka þakka þér þá ást og vin-
áttu sem þú sýndir honum Axel mín-
um, manninum mínum, sem komst
næst því að vera fullkominn eins og
hann pabbi minn. Það var yndislegt
að sjá hvað þú ljómaðir þegar hann
kom í heimsókn til þín á Garðvang og
hve innilega þú hlóst þegar hann
sagðir þér skemmtilega sögu. Ég
þakka Guði fyrir þær stundir sem við
áttum saman á Garðvangi, þegar þú
varst orðin lasburða og þreytt, en
áttir alltaf eftir smá orku til að fara í
smá göngutúra um gangana þar,
taka utan um mig og Elsu systur,
knúsa okkur og kyssa, og fallega
brosið þitt þegar við kvöddum þig og
þú þakkaðir okkur fyrir komuna. Ég
þakka þér líka fyrir fingurkossinn
þinn og brosið sem þú sendir mér 1.
febrúar þegar ég stóð í dyragættinni
þinni og vonaðist eftir að fá að sjá þig
hressari daginn eftir. En þú fékkst
þér kvöldmatinn þinn, háttaðir með
hjálp englanna sem vinna á Garð-
vangi og varst sofnuð svefninum
langa rúmum klukkutíma eftir
kveðjustundina okkar.
Ég sakna þín sárt, en er þakklát
fyrir að þú þurftir ekki að þjást. Þú
kvaddir eins og þú lifðir, með reisn.
Ég vil kveðja þig, elsku mamma
mín, með ljóði sem vinur okkar bók-
salinn Kristinn Reyr, orti:
Öllu lokið, mamma. Slokknað
ævi þinnar ljós.
Hjúfrar sig að barmi þínum
hvít og friðsæl rós.
Lémagna sú hönd, er þerrði
ljúfast vota kinn.
– Drjúpi hljótt og rótt mín tár
við dánarbeðinn þinn.
Blessuð sé hver tíð, er leið
á braut í fylgd með þér,
vongleðin og ástúð þín,
sem vakti yfir mér.
– Bið eg þess af hjarta nú
á bljúgri kveðjustund,
að bænir þínar leiði þig
sem barn á guðs þíns fund.
Hvíldu í friði, elsku mamma mín,
og hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín
Sigurfríð.
Við þökkum fyrir að hafa átt
ömmu Lúllu og kveðjum hana með
þessum sálmi:
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Kveðja.
Jóhann og Helena
Sævarsbörn.
Elsku Lúlla mín. Komið er að
kveðjustund að sinni. Lokið er yfir
20 ára ánægjulegum samverustund-
um. Stundum sem glatt hafa mig og
dætur mínar og skilja eftir ljúfar
minningar. Ég kynntist þér fyrst
sem tengdamóður Axels bróður.
Ekki leið á löngu þar til þitt hlutverk
var orðið miklu stærra í minni fjöl-
skyldu, orðin tengdamóðir föður
míns líka og amma okkar systkin-
anna og langamma barnanna okkar.
Ekki var á þér að finna annað en
að þér líkaði hlutverkið mjög vel,
enda leystir þú það með miklum
sóma. Alltaf varst þú amma Lúlla hjá
dætrum mínum og vildir helst ekki
vera kölluð langamma. Þær minnast
heimsóknanna til þín á Aðalgötuna.
Þangað var gott að koma í kaffi og
meðlæti.
Að leiðarlokum vil ég fyrir hönd
okkar Birgisbarna, tengdabarna og
barnabarna þakka samfylgdina. Guð
leiði þig á nýjum slóðum, elsku
amma Lúlla.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín
Sesselja.
Í dag kveð ég elsku ömmu mína
hinsta sinni. Ég er svo þakklát fyrir
að hafa átt ömmu Lúllu. Hún var
alltaf svo góð við mig og mér leið svo
óskaplega vel hjá henni. Það var al-
veg sama hvað ég gerði, amma var
alltaf til staðar en dæmdi mig aldrei.
Hún lét mig finna það svo vel hversu
vænt henni þótti um mig, sú vænt-
umþykja var skilyrðislaus.
Þar sem ég hef búið í útlöndum
síðastliðin tíu ár sá ég ömmu miklu
sjaldnar en ég hefði viljað.
Fátt var erfiðara en að kveðja
hana þegar heimsóknirnar til Ís-
lands voru á enda og ekki grunaði
mig síðast þegar ég kvaddi hana að
það yrði síðasta skiptið sem ég sæi
hana á lífi.
Ég þakka ömmu fyrir allt sem hún
var mér og ég veit að henni líður vel í
himnaríki í faðmi frelsarans.
Júlíana Ragna.
JÚLÍANA
JÓNSDÓTTIR
Útför föður okkar, tengdaföðir og afa,
LOFTS EIRÍKSSONAR
bónda,
Steinholti,
Gnúpverjahreppi,
verður gerð frá Skálholtskirkju laugardaginn
12. febrúar kl. 13.00.
Jarðsett verður að Stóra-Núpi.
Börn hins látna.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AÐALHEIÐUR KRISTÍN JÓNSDÓTTIR,
Háeyrarvöllum 40,
Eyrarbakka,
verður jarðsungin frá Eyrarbakkakirkju laugar-
daginn 12. febrúar kl. 14:00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á
Vinafélag Ljósheima. Minningarkort eru til sölu
á Ljósheimum og í síma 695 9248.
Elín Sigurðardóttir,
Jón Sigurðsson, Sigríður Magnúsdóttir,
Kristján S. Sigurðsson,
Aðalheiður Kristín Jónsdóttir,
Magnús Jóel Jónsson.