Morgunblaðið - 30.04.2005, Blaðsíða 44

44 LAUGARDAGUR 30. APRÍL 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Svanhildur Ólafs-dóttir fæddist í
Vesturholtum
Þykkvabæ 22. júní
1951. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 22. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru hjón-
in Anna G. Markús-
dóttir, f. 2. nóv. 1913,
d. 11. maí 2001 og
Ólafur Guðjónsson, f.
5. apríl 1918, d. 5. júlí
1998. Systkini Svan-
hildar eru: Sigmar, f.
1. júlí 1932, Sigrún, f.
18. júní 1940, Margrét, f. 5. júlí
1942, Óskar, f. 7. febr. 1944, Guð-
jóna, f. 28. júlí 1945,
Ármann, f. 13. okt.
1948, Anna Ólöf, f.
16. júní 1953 og
Hulda Katrín, f. 24.
sept. 1956.
Svanhildur bjó
alla tíð með foreldr-
um sínum í Vestur-
holtum og hjálpaði
til við búskapinn eft-
ir því sem til þurfti.
Eftir lát þeirra bjó
hún ein í Vesturholt-
um og naut aðstoðar
systkina sinna.
Útför Svanhildar
fer fram frá Þykkvabæjarkirkju í
dag og hefst athöfnin klukkan 13.
Gott er sjúkum að sofna,
meðan sólin er aftanrjóð,
og mjallhvítir svanir syngja
sorgblíð vögguljóð.
Gott er sjúkum að sofa,
meðan sólin í djúpinu er,
og ef til vill dreymir þá eitthvað,
sem enginn í vöku sér.
(Davíð Stefánsson.)
Hetjan okkar hún Svanhildur
systir er fallin frá og verður borin
til hinstu hvíldar í dag við hlið for-
eldra okkar í Þykkvabæjarkirkju-
garði. Svanhildur greindist með ill-
vígan sjúkdóm í desember sl. og
hefur barist hetjulegri baráttu und-
anfarna mánuði þar til yfir lauk og
hinn grimmi sjúkdómur hafði betur.
Við sem höfum fylgst með þessari
baráttu höfum undrast það æðru-
leysi sem hún hefur sýnt m.a. vegna
þess að þrisvar hefur hún misst
sjónina, tvisvar fengið hana til baka
og að síðustu var um einhverja smá
mjög takmarkaða sjón að ræða.
Reyndi þetta mjög á hana og von-
brigðin gífurleg að geta ekki sinnt
sínum hugðarefnum svo sem að
lesa, horfa á sjónvarp og vinna við
prjónaskap sem var henni svo mik-
ils virði. Þau eru ófá sokkaplöggin
og vettlingarnir sem systkinabörnin
hafa fengið frá henni Svanhildi um
tíðina og alveg undir það síðasta
var það aðaláhyggjuefnið að geta
ekki efnt loforð sem hún hafði gefið
um að prjóna sokka fyrir frænku
sína en aðalsmerki Svanhildar var
að efna alltaf loforð sín.
Eftir lát móður okkar árið 2001
sýndi Svanhildur ótrúlegan dugnað,
frumkvæði og sjálfstæði með því að
búa ein í húsi foreldra okkar, að
vísu í skjóli bróður síns. Hún vildi
vera sjálfstæð og gera það sem hún
kunni best, svo sem að sinna handa-
vinnu og hugsa um kindurnar með
bróður sínum og þá einkum um
sauðburðinn, en henni var ungviðið
allt svo kært hvort sem það voru
börnin eða dýrin. Nú þegar hún
kveður er hennar besti tími að
koma, þ.e. vorið og hennar takmark
var að komast heim fyrir sauðburð
og það má segja að það hafi tekist
þó í annarri merkingu sé.
Öllu því góða fólki sem annaðist
Svanhildi í veikindum hennar skulu
færðar hugheilar þakkir og bless-
unaróskir fyrir þess störf. Að lok-
um þökkum við elskulegri systur
okkar allt sem hún var okkur og
fjölskyldum okkar og kveðjum hana
með þessum ljóðlínum.
Þú alltaf verður einstök rós,
elsku vinan góða.
Í krafti trúar kveiki ljós
og kveðju sendi hljóða.
(Jóna Rúna Kvaran.)
Guð blessi minningu Svanhildar
systur okkar.
Systkinin frá Vesturholtum.
Svana mágkona mín og vinkona
er farin frá okkur. Farin yfir móð-
una miklu, þangað sem vel verður
tekið á móti henni. Þessi hetja
hversdagslífsins sem ekki lét bug-
ast, bjó ein á gamla heimili foreldra
sinna með aðstoð systkina og vildi
hvergi annars staðar vera. Það
koma ekki fleiri prjónasokkar á
litlu frændsystkinabörnin. Ekki
fleiri hringingar til ættinga að
morgni afmælisdags. „Sæll væni
minn, ég ætlaði bara að óska þér til
hamingju með afmælið“. Svona
hljómuðu orðin í mínum síma. Af-
mæli var nokkuð sem ekki mátti
gleymast. Hún unni sveitinni, dýr-
unum, sérstaklega litlu lömbunum.
Hún kveður núna, þegar lömbin
fara að fæðast, gróður og líf kvikn-
ar og sveitin er risin úr dimmum
vetrardrunga. Allt verður bjart og
fagurt. Í byrjun veikinda hennar
var sagt við hana. „Þegar farfugla-
nir fara að koma færð þú að fara
heim aftur.“ Hún tók þetta bók-
staflega og hún fer heim í sveitina
þegar farfuglarnir eru að koma, en
ekki eins og hún ætlaði sjálf, það
fór á annan veg.
Margs er að minnast á langri leið
og mörg gullkorn komu frá henni á
góðri stundu, hún fór til Bandaríkj-
anna í heimsóknir til Önnu frænku
og hafði gaman af, brá stundum
fyrir sig ensku eftir það. Hún ferð-
aðist með okkur hjónunum svolítið
innanlands og á skipum til Eng-
lands og Hollands. Þar stóð hún í
brúnni löngum stundum, horfði á
fuglalífið, fylgdist með sjávarspen-
dýrum með sinn eigin sjónauka og
lét fátt fram hjá sér fara. Ferð var
áætluð með skipi sl. sumar. Þeirri
ferð var frestað um eitt ár, engan
grunaði það sem framundan var.
Svona er lífið. Svana á stóran hóp
systkina, ættinga og vina, allir
fylgdust vel með í veikindum henn-
ar og stóðu þétt við bakið á henni.
Það er mikils virði.
Með þessum fátæklegu orðum
kveð ég Svönu mágkonu mína og
vinkonu og bið henni Guðs bless-
unar. Minningin mun lifa.
Gunnar Baldursson.
Í dag verður til grafar borin vin-
kona mín og mágkona Svana í Vest-
urholtum og langar mig að mynnast
hennar í örfáum orðum. Það eru
rúmlega 30 ár síðan kynni okkar
hófust, þegar ég og Lóa systir þín
vorum að byrja okkar samband.
Elsku Svana, guð hafði ekki gefið
þér þann andlega þroska sem við
flest höfum frá hans hendi, en hann
gaf þér miklu meira af ýmsu öðru
sem við gætum af þér lært. Trygg-
lyndari og trúfastari manneskju hef
ég aldrei kynnst. Þú ólst upp í for-
eldrahúsum, í Vesturholtum, varst
sjöunda í röðinni af níu systkinum.
Þú tókst virkan þátt í lífinu og dag-
legu störfunum í sveitinni af mikl-
um dugnaði, þær eru margar kart-
öflurnar sem þú hefur handfjatlað
um æfina, setja niður, taka upp,
flokka og pakka. Þetta voru
kannski ekki uppáhaldsstörfin, en
þau voru unnin af mikilli samvisku-
semi. Skemmtilegast fannst þér á
vorin þegar lömbin voru að fæðast,
þá var gaman og mikið að gera, þitt
hlutverk var að hugsa um „gems-
ana“, þar varst þú drottning í ríki
þínu og ekkert fékk þig að heiman
á þeim tíma. Þú hafðir yndi af því
að ferðast og þær voru ófáar ferð-
irnar með rútunni austur á Horna-
fjörð að heimsækja okkur og flestir
bílstjórarnir urðu þínir bestu vinir,
að vera á Hátíð á Höfn og koma svo
milli jóla og nýárs og vera yfir ára-
mótin það voru fastir punktar. Þú
ferðaðist líka til útlanda, sigldir
með Nunna og Möggu á Ms. Sel-
fossi til Englands og Belgíu og svo
fórst þú til Ameríku með Didda og
Sigrúnu að heimsækja Önnu og
fjöldskyldu. Þú hafðir frá svo
mörgu að segja á eftir og það var
svo gaman að skoða myndirnar þín-
ar úr þessum ferðalögum. Þú hafðir
yndi af ungbörnum og þekktir með
nafni og vissir fæðingardaga og -ár
allra í stórfjölskyldunni, og svo
varðst þú að prjóna sokka og vett-
linga og peysur og senda öllum,
núna síðast fyrir jólin til Danmerk-
ur. Já, minningarnar eru margar og
allar góðar. Nú hefur þú verið leyst
frá líkamlegu þrautunum og ert
komin í faðm mömmu og pabba
laus við alla óvissu og kvalir.
Ég sendi samúðarkveðju til allra.
Guð veri með þér.Við söknum þín
öll.
Garðar.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
(23. Davíðssálmur.)
Það er komið að kveðjustund hjá
okkur, Svana mín.
Það er mikill söknuður og sorg
sem fyllir hjarta mitt en þó er ég
þakklát að þú þurfir ekki að kvelj-
ast lengur.
Það er búið að vera erfitt að sjá
þig glíma við þennan sjúkdóm und-
anfarna mánuði og enn erfiðara að
reyna skilja hvers vegna þetta fór
svona. Ég er búin að rökræða mikið
við Guð undanfarið varðandi veik-
indi þín, ég er meira að segja búin
að reyna að fá Hann með mér í
samningaviðræður þar sem ég hef
lofað hinu og þessu bara ef Hann
læknar þig í staðinn. En það er eitt
sem maður gleymir á svona stund-
um og það er að vegir Guðs eru
órannsakanlegir og Hans vilji er
ekki alltaf í takt við minn vilja.
Hann hefur verið með nýtt hlutverk
fyrir þig Svana mín og við sem eftir
sitjum verðum að reyna skilja það.
Það er mikill fjársjóður í öllum
minningunum sem ég á síðan ég var
lítil stelpa í Vestó. Þessar minn-
ingar munu ylja mér um hjartaræt-
ur og ókomna tíð og hjálpa mér í
söknuðinum.
Elsku Svana, þú varst sérstök,
einstök manneskja sem áttir engan
þinn líka. Ég þakka þér fyrir sam-
fylgdina og allt sem þú hefur gefið
mér.
Megi Guð blessa minningu þína
kæra frænka og takk fyrir allt.
Þín
Hrafnhildur.
Þú stóðst á tröppunum og veif-
aðir til mín. Þannig man ég þig.
Hvernig þú svaraðir í símann,
hvernig þú arkaðir eftir götunni á
leiðinni í búðina, hvernig þú slóst
við kindurnar, hvernig þú vannst
verkin þín úti án þess að kvarta,
þegar við horfðum á sjónvarpið
saman, þegar ég fékk að lesa Vik-
urnar þínar, þegar við hlustuðum á
hljómplöturnar, óskalög sjúklinga
og útvarpsleikritin saman; þannig
man ég þig. Allt eru þetta ómet-
anlegar minningar sem ég geymi
vandlega með mér.
Sumar eftir sumar var ég þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að fara í sveit
að Vesturholtum. Ég beið alltaf
spennt eftir brottfarardeginum,
fannst við alltaf lengi á leiðinni en
um leið og ég sá skiltið „Þykkvibær
16“ þá vissi ég að það var stutt eftir
og spennan jókst. Og alltaf tókstu
vel á móti mér. Þið voruð ljósið í til-
veru minni á sumrin. Ég á þrjú
systkini og ég man hvað mér þótti
gott að komast í sveitina, úr fjörinu
heima og í „rólegheitin“ hjá ykkur.
Mér var alltaf óskaplega vel tekið
og ég var svona eins og prinsessan
á bauninni. Fékk að gera það sem
mig langaði til, hvort sem það var
að leika mér eða taka þátt í sveita-
störfunum. Kraftar mínir fóru nú
samt aðallega í leik.
Á svona stundum rifjast alls kon-
ar minningar upp. Mér finnst ég
finna lyktina úr fjósinu og hesthús-
inu, lyktina af pelanum sem við gáf-
um heimalningunum, bragðið af
grjónagrautnum hennar Önnu og
svo ég tali nú ekki um hrossakjötið
og fituna. Ég þyki stundum und-
arleg í fæðuvali, frekar sveitó, en
ég segi bara, ég var náttúrlega í
sveit og maður bara borðaði það
sem sett var á borðið.
Ljósin ykkar hafa verið slökkt í
kotinu, fyrst slokknaði ljósið hans
Óla, þá Önnu og nú síðast ljósið
þitt. Þið hafið nú sameinað ljósin
ykkar og ég veit að það verða fagn-
aðarfundir. Þú ert umvafin öllum
fallegu ljósunum sem hafa slokknað
í kringum mig, ljósum sem ég elsk-
aði og þótti vænt um og ég veit það
verður tekið vel á móti þér. Ég hef
engu að kvíða þegar minn tími
kemur því ég veit þú munt standa í
tröppunum og veifa til mín.
Ég og fjölskylda mín kveðjum
þig að sinni og þökkum þér sam-
fylgdina. Við vottum systkinum þín-
um öllum og fjölskyldum þeirra
okkar dýpstu samúð. Foreldrar
mínir og systkini senda einnig sam-
úðarkveðjur og þakka samfylgdina.
Hrafnhildur Viktoría
Garðarsdóttir.
Nú hefur hún elsku Svana
frænka kvatt okkur. Það er sárt að
sjá á eftir henni og margar góðar
minningar sitja eftir. Ég minnist
þess þegar ég var lítil hversu gam-
an það var að koma í Vesturholt.
Svana beið alltaf á tröppunum
tilbúin að taka á móti okkur. Eft-
irvæntingin skein úr augunum, það
var svo gaman að fá gesti.
Svana veiktist í haust stuttu eftir
að Freyja dóttir mín fæddist. Kær-
ustu minningarnar eru frá þeirra
samskiptum. Svana var svo barn-
góð og öllum börnum fannst hún
svo skemmtileg. Þau voru ansi
mörg brosin sem hún Svana fékk
frá Freyju og gáfu þau henni mikla
gleði á erfiðum tímum. Ég vildi að
Freyja hefði fengið að kynnast
henni betur en ég þakka fyrir þenn-
an stutta tíma sem við fengum.
Það er sárt að geta ekki verið
viðstödd þegar hún Svana verður
borin til grafar en það er gott að
hafa getað kvatt hana nokkrum
klukkustundum fyrir andlátið. Takk
fyrir allt elsku Svana mín, ekki síst
alla góðu hlýju sokkana.
Sigurlín Gunnarsdóttir.
Elsku besta frænka, nú er fátt
um orð. Eitt er víst að þín er sárt
saknað, en sem betur fer eigum við
svo margar ljúfar og góðar minn-
ingar með þér sem við getum hugg-
að okkur við.
Þú hefur alltaf verið stór partur í
okkar fjölskyldu. Þegar við komum
í sveitina og það var keyrt í gegn-
um hliðið þá varst þú komin hlaup-
andi í bláa kindagallanum og grænu
stígvélunum að taka á móti okkur.
Á haustin komst þú svo alltaf aust-
ur til að passa okkur meðan
mamma var í síldinni þegar við vor-
um litlar. Svo þegar við stækkuðum
þá áttir þú þína föstu tíma á ári hjá
okkur, sérstaklega á haustin eftir
vor- og sumarvertíð í sveitinni. Þá
þótti þér rútuferðarnar ekki sístar
þar sem þú þekktir alla bílstjórana.
Og í seinni tíð áttir þú Humarhátíð-
ina og áramótin hjá okkur og þar
varst þú ómissandi partur af fjör-
inu.
Það var mjög skrítið þegar þú
gast ekki komið um síðustu áramót,
en þá var meinið þitt að hellast yfir,
en ekki hugsaði maður það svo
langt að þú kæmir bara alls ekki
framar austur til okkar, svona
breytist nú margt skyndilega og
erfitt að skilja afhverju. Einhver-
staðar er sagt að þeir sem guðirnir
elska deyja ungir og á það við um
þig elsku Svana, sem varst öllum
svo góð, mönnum og dýrum, þú sást
um að öllum væri alltaf hlýtt á
höndum og tám.
Frændsyskinamótin verða öðru-
vísi án þín, þar sem þú áttir oft
heiðurssess sem Svana (gamla)
frænka okkar allra og varst ómiss-
andi.
Það verður tómlegt að koma í
Vestó, bara góðar minningar sem
fylgja okkur áfram.
Þér líður vel núna Svana mín, ert
komin í faðm afa og ömmu.
Elsku besta Svana (gamla) okk-
ar, minning þín lifir í hjörtum okk-
ar.
Frænka, opinn faðmur, elskandi
hjarta, traust hjálparhönd.
Þú ert meira en yndisleg frænka,
þú ert sannur vinur.
Þínar frænkur,
Guðbjörg, Sonja, Ólöf Ósk,
Svanhildur og fjölskyldur.
Sumarið 1981 var ég svo lánsam-
ur að fá pláss í sveit, nánar tiltekið í
SVANHILDUR
ÓLAFSDÓTTIR
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta