Morgunblaðið - 30.04.2005, Blaðsíða 49

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 30. APRÍL 2005 49
MINNINGAR
✝ Óskar Ágústssonfæddist á Gríms-
stöðum í Reyðarfirði
20. nóv. 1936. Hann
lést á heimili sínu,
Mánagötu 27 á Reyð-
arfirði, 21. apríl síð-
astliðinn.
Foreldrar hans
voru Anna Þ. Sæ-
mundsdóttir, f. 1911,
d. 1995 og Ágúst Guð-
jónsson, f. 1896, f.
1960. Bræður Óskars
voru Hreinn, f. 1932,
d. 1963 og Sæmund-
ur, f. 1945, d. 1990.
Óskar kvæntist 7. júlí 1960 Þór-
dísi Jóhannesdóttur, f. 5. ágúst
1938. Börn þeirra eru Anna Heiða,
f. 1959, gift Bergsteini Brynjólfs-
syni, þau eiga þrjú börn, Hreinn
Ágúst, f. 1963, kvæntur Helgu
Eygló Hilmarsdóttur þau eiga
fjögur börn og Eva Jóhanna, f.
1972, gift Svavari Sigurðssyni, þau
eiga þrjú börn.
Óskar vann ýmis störf framan af
ævi. Nam húsasmíði í Reykjavík og
varð meistari 1962.
Að námi loknu sett-
ust þau hjónin að á
Reyðarfirði og
bjuggu þar síðan.
Óskar og Sæmundur
stofnuðu og ráku tré-
smiðjuna Börk.
Byggðu þeir bræður
fjölda húsa bæði á
Reyðarfirði og í ná-
grannabyggðum.
Eftir lát Sæmundar
hóf Óskar störf hjá
sveitarfélaginu við
viðhald fasteigna og
fleira meðan starfs-
orkan leyfði. Óskar var mikill
áhugamaður um íslenska náttúru
og var mjög virkur í Ferðafélagi
fjarðamanna og skógræktarfélag-
inu á Reyðarfirði. Steinasöfnun
var honum ástríða og liggur eftir
hann mikið steinasafn. Jurtasöfn-
un og trjárækt voru honum einnig
mjög hugleikin.
Útför Óskars verður gerð frá
Búðareyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku pabbi minn. Núna ertu
lagður af stað í þetta langa ferðalag
sem bíður okkar allra. Ég er viss um
að eftir að hafa verið kyrrsettur svo
lengi ertu fullur af ferðahug. Steini
bíður áreiðanlega eftir þér tilbúinn
með bakpokana fulla af suðusúkku-
laði. Eflaust eins og að ganga í góðu
veðri og fögur fjallasýn. Að ferða-
lokum bíða amma, afi og bræður
þínir eftir þér. Móttökurnar verða af
bestu gerð, glatt á hjalla og farið
með vísur og sögur.
Á einu skrefi allar ferðir hefjast
óháð vegalengd og settu marki,
þó einhvers staðar einhver kunni að tefjast
enduð ferð er staðfesting á kjarki.
Sumum er í sorgum hlíf
samkvæmt vonum mínum
að vita ’þeir eigi eilíft líf
í afkomendum sínum.
(Óskar Ágústsson.)
Góða ferð,
Eva, Svavar og krakkarnir.
„Af hverju afi, af hverju er him-
inninn blár?“ Þegar við hugsum um
afa þá munum við alltaf eftir hve
þolinmóður þú varst að svara öllum
spurningum, sama hversu skrítnar
þær voru. Ungar afastelpur sem
voru að stíga sín fyrstu spor út á veg
þekkingarinnar gátu alltaf fengið
svörin hjá honum afa sínum, því að
afi vissi allt. Þegar við komum á
Mánagötuna til ömmu og afa voru
alltaf vissar hefðir sem þurfti að
fylgja, það þurfti að ganga upp á
melinn til að sjá kríuvarpið, skoða
bæði unga og egg og þegar við kom-
um aftur heim þurfti að baka drullu-
kökur, og bjóða ömmu og afa uppá,
svo fengum við okkur pönnukökur
hjá ömmu. Alltaf var svo farin að
minnsta kosti ein ferð niður á verk-
stæðið hjá afa til að skoða steina-
safnið mikla. Sem við höfðum hjálp-
að til við að finna og tannbursta til
að gera steinana hreina. Afi safnaði
steinum og við afabörnin töltum á
eftir upp um fjöll og firnindi til að
finna þessar gersemar sem leyndust
í gljúfrum og glufum í berginu. Og
alltaf gat afi sagt hvað steinninn hét
og þegar heim var komið sýnt okkur
þá undir smásjánni, svo við gætum
séð kristallana í nærmynd. Margir
voru líka bátarnir sem voru settir á
flot í tjörninni í garðinum, málaðir
og smíðaðir af afa, með hjálp frá
litlum höndum.
Afi var líka alltaf til í að lesa fyrir
litlar stelpur, og eitt sinn er afi hafði
klárað að lesa eina bókin enn var
sagt: Afi minn kann dönsku, af
stoltri afastelpu. Sumar bækur voru
líka grandskoðaðar aftur og aftur,
og þolinmæði afa við að skoða stóru
skordýrabókina vissi engin mörk.
Enda er sú bók sjáanlega vel lesin.
Það má segja að allur áhugi á nátt-
úru Íslands og annarra landa sé ein-
göngu afa að þakka.
Margar voru kvöldstundirnar sem
setið var við eldhúsborði í scrabble
og spilað langt fram á nótt. Ekki
voru öll orðin sem fram komu í þess-
um leikjum í hinni íslensku orðabók,
enda deilt mikið um hvort þau stæð-
ust eður ei. Afi kom ætíð með bestu
orðin, og því var sigurinn sætur þeg-
ar manni loks tókst að vinna. Ætíð
áður en snúið var heim til Reykja-
víkur, var haft „slide-show“, og var
þá mikið hlegið að gömlum myndum,
sérstaklega af hárgreiðslum, furðu-
legu veggfóðri og klæðnaði. Rifjaðar
upp gamlar minningar og hlegið
meira.
Við munum alltaf hafa þessar
minningar um afa, allar góðu stund-
irnar og þær betri. Hann mun ætíð
búa í hjarta okkar, afastelpnanna,
sama hvert leið okkar liggur í fram-
tíðinni. Við munum alltaf elska þig,
afi.
Helga Ósk og Heiðdís Rut
Hreinsdætur.
Komið er að leiðarlokum hjá
frænda okkar Óskari Ágústssyni.
Við vorum systkinabörn, hann var
sonur „Önnu frænku á Grund“, föð-
ursystur okkar sem er látin, einnig
eru bræður Óskars látnir, Hreinn og
Sæmundur.
Upp í hugann koma minningar,
aðallega bernskuminningar okkar
systkinanna. Á árum áður var mikill
samgangur á milli okkar heimilis og
þeirra bræðra Óskars og Sæmund-
ar, nánast daglega „droppuðu“ þeir
inn í kaffi og þá lifnaði yfir manni því
alltaf var frá einhverju skemmtilegu
sagt, spaugilegu hliðarnar á mann-
lífinu ræddar með bros á vör.
Þrjú okkar vorum í vinnu hjá
þeim Óskari og Sæmundi, en þeirra
lifibrauð var húsasmíðarnar og var
sá tími með þeim allt í senn
skemmtilegur, lærdómsríkur og
minnisstæður, alltaf líf og fjör og
góður mórall í kringum þá. Óskar
var alltaf mjög drífandi og sást
stundum ekki fyrir. Það var snúist í
kring um okkur og smíðaður m.a.
handa okkur rugguhestur sem við
héldum mikið uppá.
Það hefði vissulega verið ánægju-
legra ef okkar leiðir hefðu legið oft-
ar saman seinustu árin en örlögin
höguðu því þannig að svo var ekki.
Þetta eru fátækleg kveðjuorð enda
ekki meiningin að rekja lífshlaup
Óskars, aðeins að kveðja hann.
En við væntum þess að þú sért
kominn til foreldra þinna og bræðra
sem þú þurftir að sjá á eftir alltof
fljótt.
Megi guð geyma þig, kæri frændi.
Við færum fjölskyldunni samúðar-
kveðjur.
Sæmundur, Guðlaugur,
Anna Marta og Brynja Þóra.
Harpa er gengin í garð, gjöfult
sumarið heilsar okkur og einmitt á
þessum tímamótum þegar frjómagn
fagnandi lífs fer um landið, fregnum
við hjónin andlát góðs vinar, unn-
anda sumars og sólar, íslenzkrar
náttúrudýrðar helzt og fyrst. Óskar
Ágústsson er allur, hinn næmi og
listfengi vísnasmiður, nú hefir hinzti
lífsbragurinn verið kveðinn, svo
löngu fyrr en átt hefði að vera. Hug-
urinn sveipast húmskuggum við
harmsfregn.
Þær eru ótaldar minningamynd-
irnar er á hugann leita og ljúfsárar
eru þær nú við leiðarlok. Þar fór
einkar hugþekkur drengur, fjölhæf-
ur og fljúgandi skýr, þar sem hugur
og hönd hjálpuðust að, þar var búið
að frjóum fróðleik um svo margt og
miðlað af örlæti, einstakur gleðigjafi
sem gjarnan sá hlutina í spaugilegra
ljósi en almennt gjörðist og átti þá
góðu gáfu að geta fært þá í listilega
léttan búning og flutti öðrum mönn-
um betur einnig.
Við áttum æðimargt saman að
sælda, lífssýnin býsna lík og áhuga-
mál mörg hin sömu, hann var ein-
lægur félagshyggjumaður að lífs-
skoðun og minnisstætt er mér þegar
hann fór fyrir okkur Reyðfirðinga í
kjör til sýslunefndar, vann þá kosn-
ingu glæsilega og var þar lengi hinn
ágætasti fulltrúi okkar. Nefndastörf
hans fyrir sveitarfélagið voru einnig
rækt af eðlislægri alúð hans og
áhuga fyrir velferð samfélagsins
heima, en hann unni átthögum sín-
um heitu hjarta.
Máske eru mér nú efst í huga
vetrarkvöldin okkar heima, svo
löngu liðin, þar sem við Óskar sátum
saman ásamt fleiri góðum mönnum
og stofnuðum félagsskapinn Hortitti
hf.! sem hafði yrkingar að eina við-
fangsefni. Minnisstæðast þó frá
þeim kvöldum, þegar varpað var
fram fyrriparti og meðan við hinir
vorum að brjóta heilann um fram-
haldið þá var Óskar kominn með svo
ágætan seinnipart, oftast bráðhnytt-
inn og hittinn um leið, að okkar
hinna varð vandinn aðeins meiri fyr-
ir bragðið. Og svo kom oft vísa beint
í kjölfarið, ég hefi ekki kynnst manni
jafnfljótum að svara fyrir sig með
vísu og Óskar og hitta um leið nagl-
ann á höfuðið, ekki síður en í þeirri
iðn sem hann valdi sér að lífsstarfi.
Á þorrablótin heima setti hann
sitt góða og glettna mark um ára-
tugi, söngbragir hans áttu það ein-
kenni allra helzt að þar féll ljóð að
lagi, vísur hans ekki aðeins vel
gjörðar, heldur svo lúmskfyndnar að
salurinn lá oft í hlátri við flutning-
inn.
Óskar valdi smíðar að atvinnu og
stundaði þá iðn sína af dug og kost-
gæfni og ekki spillti viðmótið hlýtt
og gamanyrði gjarna á vör.
Óskar hefði margt getað fyrir sig
lagt, hann var afar góður námsmað-
ur, fljótur að tileinka sér hlutina, ég
hef alltaf trúað því að náttúrufræði í
víðustu merkingu hefði verið kjörfag
hans, þar bjó hann að yfirgripsmik-
illi þekkingu á ýmsum sviðum þeirri
grein tengdri og einkar merkileg er
örnefnasöfnun hans heima á Reyð-
arfirði, ómetanleg til framtíðarhorft.
Gæfumaður sannur var hann í
einkalífi sínu, kvæntist mikilli ágæt-
iskonu góðra hæfileika, kærleiksríkt
var samband þeirra, samtaka voru
þau hjón í öllu og jafnan nefnd í
sömu andrá ef um var talað. Við
hjónin kveðjum nú kæran vin sem
kvaddi okkur alltof fljótt, þessi lífs-
glaði og ljúfi félagi sem öðrum betur
gladdist með glöðum og átti heiða
hugarsýn á í muna okkar merlandi
mynd lífsgilda góðra.
Þórdísi, börnunum og þeirra fólki
sendum við hugheilar samúðar-
kveðjur við þennan þungbæra og
sára missi.
Vorsólu vermd er mæt minning
Óskars Ágústssonar.
Helgi Seljan.
Óskar Ágústsson smiður, hagyrð-
ingur og náttúruskoðari á Reyðar-
firði, er látinn. Heimili hans og Þór-
dísar að Mánagötu 27 var ætíð
fastur áningarstaður á Austurlands-
reisum okkar Elísabetar. Mér fund-
ust þessir fundir upplifun. Einu
sinni vorum við drifin í heitt bað í
bala sisona úti í náttúrunni inni í
Reyðarfirði. Á verkstæði Óskars var
merkilegt steinasafn. Ég hafði oftast
vit á að þegja þegar Óskar og El-
ísabet töluðu um steina og blóm.
Óskar var landsþekktur hagyrðing-
ur en hann flíkaði skáldskap sínum
lítið. Í Röddum að austan eru nokk-
ur stutt ljóð eftir hann, m.a. þetta
gullfallegt kvæði, Kristallar:
Þetta eru bergsins tæru tár
sem tíminn beitti hörðu.
Þau voru meira en milljón ár
að myndast djúpt í jörðu.
Oft leituðu skólamenn til Óskars
þegar leiðbeina átti æskufólki um
fjöll og firnindi eða skera þurfti úr
um heiti jurta. Í sumar komum við
við á Sjúkrahúsinu í Neskaupstað.
Þar var Óskar. Þá var augljóst hvert
stefndi.
Við Elísabet vottum Þórdísi og
börnum þeirra samúð. Óskar skilur
eftir sig ljúfar minningar.
Hilmar.
Óskar Ágústsson var hafsjór af
fróðleik um íslenska náttúru og
hann miðlaði honum af lítillæti og
ljúfmennsku. Hann þekkti plöntur,
fugla, steina, landsvæði og samhengi
náttúrunnar vel. Óskar sýndi starf-
semi Náttúrustofu Austurlands mik-
inn áhuga frá byrjun og færði stof-
unni marga góða gripi, eintök af
sjaldgæfum plöntum, flækingsfugl-
um og merkilega steina. Óskar brást
alltaf vel við ef til hans var leitað um
upplýsingar. Hann miðlaði fróðleik
sínum til starfsfólks Náttúrustof-
unnar við ýmis tækifæri og hafði
alltaf frá einhverju athyglisverðu að
segja í heimsóknum sínum til okkar.
Hafi hann þökk fyrir þetta allt. Fjöl-
skyldu Óskars sendum við innilegar
samúðarkveðjur.
Starfsfólk Náttúrustofu
Austurlands.
Óskar Ágústsson var einn af
stofnfélögum Ferðafélags Fjarða-
manna 1996 og hefur verið virkur fé-
lagi þess æ síðan. Þann áratug sem
ég hef þekkt Óskar hefur hann unn-
ið samfélagi sínu og sérstaklega úti-
vistarfólki ómælt gagn á mörgum
vígstöðvum. Framsýni og virðing
fyrir undrum náttúrunnar og sögu
samfélagsins sem við erum vaxin úr
var hans aðalsmerki. Eitt þeirra
þarfaverka sem hann lauk við var að
merkja örnefni Reyðarfjarðar inn á
loftmynd, var það ærinn starfi og
kallaði á margar vettvangsferðir, þá
hafði hann mikið dálæti á Hólmanes-
inu og var fús til þess að miðla af
þekkingu sinni á því. Óskar var í
gönguleiðanefnd Ferðafélagsins frá
upphafi og vann þar meðal annars
að því að hanna endaskilti sem eru
allvíða og standast vel tímans tönn.
Óskar mætti ávallt glaður og reifur
til samfunda en undi sér oft á tíðum
vel einn við verkefnin sín. Það var
gott að leita til Óskars, hann var
óvenjubóngóður maður. Við gerð
göngukortanna var hann ómetanleg-
ur heimildamaður og þegar byggt
var á Karlsstöðum smíðaði hann
borð og bekki í húsið. Fleiri eru
bautasteinarnir sem Óskar hefur
reist sér og má þar telja fuglaskoð-
unarhús sem hann smíðaði á Reyð-
arfirði og steinasafn hans, sem hefur
að geyma merkileg eintök og sér-
stæð.
Ótaldar eru tækifærisvísurnar,
haglega gerðar sem glöddu í önn
dagsins. Síðustu árin hefur hann
smátt og smátt mátt láta undan ill-
vígum sjúkdómi, þá orustu háði
hann af æðruleysi. Þetta litla ljóð
sendi hann í fréttabréfið okkar fyrir
ári, óð til bjartsýni og fegurðar
mannslífins.
Við sáum ei sólina lengi
og sýndist allt fyrir bí.
Þá birtist hún þessi blessun
og brosti í Hrútaskarði.
Við fundum þá fyrr en varði
fegurð lífsins á ný.
Því hún býr í brjósti okkar
bara ef við treystum því.
Ferðafélag Fjarðamanna þakkar
Óskari óeigingjarnt starf að leiðar-
lokum. Fjölskyldu hans sendum við
samúðarkveðjur.
Ína Dagbjört Gísladóttir,
formaður Ferðafélags
Fjarðamanna.
ÓSKAR
ÁGÚSTSSON
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
JÓHANNS KRISTINS SIGURGEIRSSONAR,
Ægisgötu 7,
Akureyri.
Pálína Guðrún Hannesdóttir,
Anna Kristinsdóttir, Kristján Jósefsson,
Hannes Sigurður Kristinsson, Kristín S. Gísladóttir,
Bjarni Kristinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skilafrestur Ef birta á minningar-
grein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virk-
um dögum fyrr (á föstudegi ef út-
för er á mánudegi eða þriðjudegi).
Ef útför hefur farið fram eða grein
berst ekki innan hins tiltekna
skilafrests er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar sem
pláss er takmarkað getur birting
dregist, enda þótt grein berist áð-
ur en skilafrestur rennur út.
Lengd Minningargreinar séu ekki
lengri en 2.000 slög (stafir með
bilum - mælt í Tools/Word Count).
Ekki er unnt að senda lengri grein.
Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur, og
votta þeim sem kvaddur er virð-
ingu sína án þess að það sé gert
með langri grein. Ekki er unnt að
tengja viðhengi við síðuna.
Minningar-
greinar