Morgunblaðið - 31.05.2005, Blaðsíða 37

MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 31. MAÍ 2005 37
MINNINGAR
✝ Benedikt MárAðalsteinsson
fæddist á Akureyri
17. nóvember 1957.
Hann lést á Land-
spítalanum við
Hringbraut 24. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans eru Aðal-
steinn Árni Baldurs-
son, f. á Sandhólum
á Tjörnesi 29. des-
ember 1933, d. 21.
október 1959, og
Anna B. Sigmunds-
dóttir, f. á Vöglum í
Hörgárdal 7. janúar
1930.
Benedikt kvæntist 1. október
1988 Jóhönnu Davíðsdóttur, f.
21. ágúst 1960. Þau eiga tvær
dætur, Írisi f. 5. júní 1989 og
Snjólaugu f. 18. nóv. 1996. Úr
fyrri sambúð átti
hann með Guðlaugu
Jóhannesdóttur son-
inn Aðalstein Árna
f. 16. sept. 1983.
Benedikt lauk versl-
unarprófi frá Sam-
vinnuskólanum á
Bifröst 1977 og
stúdentsprófi frá FB
1987. Hóf hann síð-
an nám í viðskipta-
fræði við HÍ sem
hann lauk 1992.
Hann starfaði hjá
Kaupfélagi Eyfirð-
inga á árunum
1977–1985 en eftir að hann lauk
námi sínu í HÍ starfaði hann við
bókhald hjá Reykjavíkurborg.
Útför Benedikts fer fram frá
Kópavogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 11.
Á þriðjudagsmorguninn var barst
starfsmönnum framkvæmdasviðs
andlátsfregn Benedikts Más Aðal-
steinssonar. Við vissum öll að Bene-
dikt Már barðist hetjulegri baráttu
við sjúkdóm sinn, en samt kom and-
látsfregnin okkur í opna skjöldu. Því
þrátt fyrir erfið veikindi mætti
Benedikt til vinnu allt fram undir
það síðasta. Á föstudeginum í síð-
ustu viku fór hann heim um hádegi
og öll vonuðum við að hann kæmi
aftur. Svo fór þó ekki. Benedikt var
starfsmönnum framkvæmdasviðs
afar kær og hann var okkur gott
fordæmi í svo mörgu. Æðruleysi
hans og öll framkoma gagnvart okk-
ur á síðustu mánuðum hefur haft
djúp áhrif á okkur.
Benedikt hóf störf fyrir Reykja-
víkurborg fyrir 13 árum, þá hjá
embætti borgarverkfræðings og
sinnti hann störfum sínum einstak-
lega vel. Starfsvettvangur Bene-
dikts var alla tíð bókhald og á ferli
sínum tók hann m.a. þátt í innleið-
ingu nýs bókhaldskerfis Reykjavík-
urborgar og nú undir það síðasta
vann hann að endurskipulagningu
alls reikningshalds á framkvæmda-
sviði og stýrði jafnframt bókhalds-
deild sviðsins. Hann vann náið með
starfsfólki ráðhússins og á þeim
tíma sem ég starfaði með honum
heyrði ég mörg hlý orð í hans garð
bæði frá þeim og eins starfsfólki
framkvæmdasviðs. Hann var áreið-
anlegur, nákvæmur og bjó yfir mik-
illi reynslu sem nýttist vel í þeim
breytingum sem nú standa yfir hjá
framkvæmdasviði.
Benedikts er sárt saknað af okkur
og verður skarð hans vandfyllt. Fyr-
ir hönd starfsmanna sviðsins votta
ég fjölskyldu Benedikts okkar inni-
legustu samúð.
Hrólfur Jónsson
sviðsstjóri.
Kveðja frá Unglingaráði
Knattspyrnudeildar
Breiðabliks
Benni var einn af föstu punkt-
unum í stelpuboltanum í Breiða-
bliki. Í mörg ár var hann búinn að
taka þátt, vera virkur félagi og
standa á hliðarlínunni með góðum
hópi fólks og fylgja sínum stelpum
og öllum hinum. Benni var góður
Bliki en öll vissum við að hann var
að norðan og líka Þórsari í húð og
hár, og hann minnti okkur oft á það.
Benni var mikill áhugamaður um
framfarir og þróun í starfinu hjá
okkur Blikum og sérstaklega er mér
minnisstæður mikill áhugi hans og
áróður fyrir frambærilegri kennslu í
markvörslu og á tíðum brá hann sér
sjálfur í kennarahlutverkið.
Með Benna er góður og dyggur
félagi fallinn frá fyrir aldur fram og
söknuðurinn er mikill. Mörg höfum
við fylgst með æðrulausri baráttu
hans við erfið veikindi, sem nú er
lokið. Fyrir hönd Unglingaráðs
Knattspyrnudeildar Breiðabliks
votta ég Jóhönnu, börnum og öllum
aðstandendum innilega samúð okk-
ar allra.
Ari Skúlason.
Þær hörmulegu fregnir bárust
okkur á þriðjudaginn var að hann
Benni okkar væri dáinn langt fyrir
aldur fram.
Þetta voru mjög óvænt tíðindi
þótt hann hafi verið búinn að berj-
ast við mikil veikindi í þó nokkurn
tíma.
Fyrstu kynni okkar af þessum
yndislega manni voru fyrir átta ár-
um er Anna hóf störf hjá honum í
bókhaldsdeild borgarverkfræðings,
en Kristín fylgdi í kjölfarið tveimur
árum síðar er hún hóf sumarstörf
hjá skrifstofu borgarverkfræðings.
Hans sterki karakter og útgeislun
hafði mikil áhrif á þann góða starfs-
anda sem ríkt hefur hjá okkur.
Hann miðlaði þekkingu sinni til
okkar og allra sem leituðu til hans
og var hjálpsemi hans ómetanleg
hvort heldur var faglega eða per-
sónulega. Hans stærstu áhugamál
voru fótbolti og tónlist og þótt við
mæðgur deildum ekki þessum
áhugamálum hans þá hreif hann
mann með sér, þannig var hann.
Hann hafði fjölskyldu sína í fyrir-
rúmi og elskaði hana mikið.
Hann spjallaði gjarnan um áhuga-
mál fjölskyldunnar og finnst okkur
mæðgum við þekkja þau öll og
fylgdumst meðal annars með hvern-
ig garðurinn tók stakkaskiptum
þegar Jóhanna var að garðyrkju-
störfum, skólagöngu Adda og fót-
bolta Írisar og Snjólaugar.
Við minnumst þess einnig hversu
glaður hann varð yfir því að móðir
hans flutti suður því að þá gátu þau
umgengist hana oftar.
Það verður erfitt að fylla hans
skarð því hann var mjög góður mað-
ur.
Sárt er að kveðja þig Benni okk-
ar, við söknum þín mikið, þú ert
mikil hetja í okkar augum. Við mun-
um aldrei gleyma þér heldur munt
þú lifa áfram í hjörtum okkar.
Þú varst góður vinur.
Elsku Jóhanna, Addi, Íris, Snjó-
laug og Anna, okkar innilegustu
samúðarkveðjur til ykkar allra og
megi Guð vera með ykkur.
Anna og Kristín.
Benedikt Már Aðalsteinsson hef-
ur kvatt okkur eftir erfiða baráttu
við krabbamein. Benedikt eða Benni
eins og hann var alltaf kallaður, var
stoð og stytta okkar í knattspyrnu-
deild Breiðabliks. Skipti þá engu
hvort um var að ræða að sjá um lið í
mótum eða vera umsjónarmaður
fyrir flokka sem dætur hans æfðu
með.
Fyrir okkur þjálfarana var Benni
hinn fullkomni umsjónarmaður.
Hann sinnti flokknum og Breiða-
bliki ávallt eins vel og best var á
kosið. Hann gerði jákvæðar og
sanngjarnar kröfur á dætur sínar,
aðra iðkendur og okkur þjálfarana.
Eftir ráðleggingar hans stóðum við
eftir styrkari fótum en fyrr og ekki
síður betri manneskjur og þjálfarar.
Benni var vakinn og sofinn yfir
velferð dætra sinna innan vallar
sem utan. Hann var þeim góð fyr-
irmynd og fylgdi áhugamálum
þeirra eftir af áhuga. Hann var oft
með þær á einkaæfingum og skipti
þá engu hvort stofan væri lögð und-
ir fótboltavöll eða grasflötin í garð-
inum. Áhugi hans var slíkur að hann
var með einna bestu mætinguna á
æfingar af öllum stelpunum. Þó við
vitum að við munum ekki framar fá
frá honum góð ráð eða njóta stuðn-
ings hans í starfi okkar þá erum við
sannfærð um að hann mun örugg-
lega fylgjast með okkur á æfingum
og í leikjum. Hann verður í huga
okkar og hjarta og taka þátt í sigr-
um okkar og ósigrum.
Um leið og við kveðjum þig, elsku
Benni okkar, viljum við þakka þér
fyrir skemmtilegar stundir og frá-
bært starf þitt fyrir félagið í gegn-
um árin.
Við sendum fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Kristrún Lilja Daðadóttir,
Erna Þorleifsdóttir,
Guðmundur Magnússon,
Úlfar Hinriksson og
Bjarni Gaukur Þórmundsson.
Það kom sem reiðarslag síðastlið-
inn þriðjudag þegar þær fréttir bár-
ust okkur að hann Benni væri dáinn.
Hann var búinn að berjast hetjulega
við illvígan sjúkdóm um nokkurn
tíma sem sigraði hann að lokum. Við
bjuggumst allar við því að hann
myndi ná sér, líklega vegna þess
hve jákvæður og sterkur hann var
og hve vel hann bar sig allan þann
tíma sem hann barðist við þennan
skaðræðissjúkdóm. Benni var
ótæmandi viskubrunnur er kom að
bókhaldi, það var alltaf hægt að leita
til hans og hann tók sér alltaf tíma
til að útskýra og leiðbeina. Hann var
mjög hvetjandi karakter og það skil-
aði sér til okkar sem unnum með
honum. Við höfum lært svo ótal
margt af honum. Hann hafði alltaf
frá einhverju áhugaverðu að segja,
hvort sem það var um tónlist, bækur
eða fótbolta. Hann var einnig mikill
fjölskyldumaður og ákaflega stoltur
af börnunum sínum. Hann var ein-
faldlega frábær og það er mikill
missir að hann sé farinn úr þessum
heimi.
Elsku Jóhanna, Íris, Snjólaug,
Addi og Anna við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur
frá okkur í bókhaldinu. Hvíldu í friði
kæri vinur, við söknum þín mikið,
þú munt alltaf eiga stað í hjarta
okkar.
Regína, Linda og Harpa.
Benedikt Már eða Benni pabbi
hennar Írisar, eins og við nefndum
hann alltaf á okkar heimili er dáinn,
langt fyrir aldur fram. Við kynnt-
umst Benna og fjölskyldu hans fyrst
þegar dætur okkar Hlín og Íris
byrjuðu saman á leikskólanum
Stubbaseli í Kópavogi. Þær voru 2ja
ára þá og hafa verið bestu vinkonur
síðan. Þær eru núna að klára 10.
bekk. Leiðir okkar lágu mest saman
í gegnum aðaláhugamál stúlknanna,
sem er fótbolti. Þær byrjuðu
snemma í Breiðablik og hefur sá
tími sem við höfum eytt saman á
hliðarlínunni að styðja og hvetja
stúlkurnar verið okkur dýrmætur.
Það er of langt mál að telja upp alla
þá kosti sem Benni hafði. Besta lýs-
ing sem við höfum á honum er að
hann var svo mikill fjölskyldumað-
ur, börnin hans og vinir þeirra, voru
umvafin kærleika hans, leiðbeining-
um, hvatningum og hlýju.
Við fjölskyldan erum þakklát fyr-
ir að hafa fengið að kynnast svo góð-
um manni.
Elsku Jóhanna, Aðalsteinn, Íris
og Snjólaug, okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur
Fjölskyldan Kársnesbraut 41.
Enginn ræður sínum næturstað.
Þessi orð eru búin að vera mér of-
arlega í huga síðustu vikuna eftir
ótímabært fráfall svila míns. Þó svo
að síðustu mánuðina hafi verið ljóst
að hverju dró, var þessi síðasta
rimma bæði snörp og óvægin. Við
sem hjá stöndum erum hljóð og
hnípin og eigum ósköp erfitt með að
finna huggunarorð við hæfi.
Benedikt var óvenju vel gerður
drengur, fríður sýnum, vel máli far-
inn og bar norðlenskum uppruna
sínum fagurt vitni alla tíð. Hann
lagði aldrei illt orð til nokkurs
manns og reyndi umfram allt að
gera gott úr því sem að höndum bar.
Á þessa mannkosti reyndi umfram
aðra síðasta eitt og hálfa árið. Eftir
að dómurinn hafði verið upp kveð-
inn, tók hann örlögum sínum með
einstöku æðruleysi og hélt sínu
striki ótrauður áfram. Hver mán-
uður og hver dagur sem hann gat
haldið daglega lífinu í föstum skorð-
um hjá sér og sínum var óhemju
dýrmætur og tíminn nýttur vel í
samræmi við það. Það var staðið á
meðan stætt var og fram á síðasta
dag reyndi hann eftir megni að hlífa
öðrum við veikindum sínum. Eftir á
að hyggja sér maður hvílíkan ofur-
mannlegan kraft og vilja hefur þurft
til þess að stunda vinnuna og fjöl-
skylduna eins vel og hann gerði,
jafn veikur og hann reyndist vera
þegar lokarimman dundi yfir. Eng-
inn getur verið ósnortinn eftir að
hafa orðið vitni að jafn drengilegri
baráttu.
Missir Jóhönnu og dætranna, Að-
alsteins og Önnu er mikill, en eftir
lifa minningar um góðan eiginmann,
faðir og son sem alltaf var til staðar,
hvetjandi og jákvæður og hikaði
hvergi ef velferð þeirra var í húfi.
Þau geta alla tíð verið þess fullviss
að hefði hann fengið að ráða sínum
næturstað hefði hann verið hjá
þeim.
Við Steingrímur og dætur okkar
þökkum fyrir samleiðina með Bene-
dikt og vottum Jóhönnu, börnunum
og Önnu samúð okkar. Hvíli hann í
friði.
Kristín K. Alexíusdóttir.
Þá ertu farinn minn kæri vinur.
Þú varst alltaf svo góður við mig. Þú
varst alltaf tilbúinn til að hjálpa
þegar ég þurfti á hjálp að halda.
Þau voru mörg sumrin sem þú
mættir á æfingar hjá okkur og tókst
mig í smáþjálfun. Kenndir mér
fyrstu markmannstaktana og alltaf
talaðir þú um snerpuna í boltanum,
að hún þyrfti að vera 100% þegar í
leik kæmi. Þú varst svo ákveðinn í
að koma mér út í atvinnumennskuna
og í landsliðið. Ég man þú stóðst oft
á hliðarlínunni og kallaðir til mín ef
ég gerði einhver mistök. Þá gerði ég
líka ekki sömu mistökin tvisvar. Þú
tókst mér eins og ég var og er ég
þér mjög þakklát fyrir það.
Takk fyrir allt sem þú gerðir fyrir
mig, ég á ávallt eftir að minnast þín.
Guð blessi þig og fjölskyldu þína.
Eydís Sigurðardóttir, 3.
flokki kvenna Breiðabliki.
Á þessu bjarta vori hefur Benni í
bókhaldinu kvatt okkur. Með honum
er horfinn af sjónarsviðinu góður
samstarfsmaður og félagi. Áfram
dvelur þó hjá okkur minning um af-
bragðs fagmann sem sinnti bókhaldi
okkar afar vel. Fyrir honum snerist
bókhald ekki bara um reikninga og
tölur heldur um verkefnin, fólkið
sem vann vinnuna og hvernig mætti
bæta árangur. Hann var sérstak-
lega vel liðinn hjá starfsfólki Um-
hverfissviðs Reykjavíkurborgar sem
hann var sífellt reiðubúinn að veita
ráðgjöf og leiðbeina. Ávallt reiðubú-
inn og alltaf með bros á vör allavega
út í annað. Hans verður sárt saknað.
Persónulega á ég eftir að sakna
Benna á fótboltavellinum í sumar.
Fótbolti var honum mikið hjartans
mál og við vorum sammála um gildi
þess fyrir börn og unglinga að
stunda íþróttir. Um þetta gátum við
rætt löngum stundum. Líka þegar
við hittumst á vellinum og fylgd-
umst með dætrum okkar takast á.
Þar, sem annars staðar, var Benni
mikið prúðmenni. Engum duldist að
hann var mikill Blikari en hann
hrósaði líka andstæðingunum þegar
þær áttu það skilið. Mér er það sér-
staklega minnisstætt þegar dóttir
mín og liðskonur hennar í Val töp-
uðu fyrir Breiðabliki sl. sumar.
Leikurinn átti sér stað á sama tíma
og Benni var að ganga í gegnum erf-
iða krabbameinsmeðferð og engum
duldist að það var mikið álag á hon-
um bæði líkamlega og andlega. Dag-
inn eftir leikinn hringdi Benni í mig
til þess að segja mér að hann vonaði
að dóttir mín hefði ekki verið miður
sín eftir leikinn og hrósaði frammi-
stöðu hennar. Þetta atvik kemur svo
oft upp í huga minn þegar ég hugsa
um Benna. Mér finnst það segja svo
margt um hans persónu. Svo óeig-
ingjarn og umhugað um velferð
samferðarmanna sinna í gegnum líf-
ið. Þar skipaði fjölskylda hans að
sjálfsögðu fyrsta sæti en engum gat
dulist hvað Benni var hamingjusam-
ur og stoltur fjölskyldufaðir.
Fyrir hönd starfsfólks Umhverf-
issviðs Reykjavíkurborgar færi ég
fjölskyldu Benna einlægar samúðar-
kveðjur.
Ellý Katrín Guðmundsdóttir.
Mig langar með þessum fáu orð-
um að minnast Benedikts vinar
míns. En við kynntumst í Oddeyr-
arskólanum á Akureyri þegar við
vorum ungir drengir. Benni var
árinu yngri en ég og því hittumst við
ekki oft á skólatíma heldur því oftar
að skólavetri loknum. Því við Benni
áttum það sameiginlegt að sleppa að
mestu við það að vera sendir í sveit
og gátum því nokkuð óáreittir
stundað það sem okkur fannst
skemmtilegast, en það var að vera í
fótbolta og enn meiri fótbolta.
Við Benni vorum sem sagt í hópi
þeirra ungu drengja sem á hverju
vori lögðu undir sig norðurhluta
skólalóðarinnar og breyttu henni í
moldarflag er líða tók á sumarið. En
leiðir okkar skildu og þá flutti ég
suður nokkrum árum seinna.
Því segir ekki meira af okkur fyrr
en 25 árum seinna er ný fjölskylda
flutti inn í húsið handan við götuna
þar sem ég bý. Ég tók strax eftir því
hvað eiginmaðurinn var duglegur að
leika við ungan son sinn á grasbletti
þar rétt hjá. Þá fannst mér hreyf-
ingar hans og göngulag eitthvað svo
kunnuglegt.
Nokkrum dögum seinna komst ég
svo að því að hér var Benni kominn,
en hvítu lokkarnir á annars skol-
hærðum kolli hans höfðu bara dofn-
að með árunum.
Við þessi endurnýjuðu kynni okk-
ar hófst vinátta sem við lögðum
rækt við. Því við áttum það líka
sameiginlegt að hafa gaman af því
að hlusta á góða tónlist. Sú ánægju-
lega hefð skapaðist því á mínu heim-
ili, að Benni leit við og þá gjarnan
með nokkra diska í hendi sem renna
þurfti í gegnum græjurnar. Stund-
um var stiklað á stóru en þess á
milli voru eins konar þemakvöld hjá
okkur þar sem ákveðnar hljómsveit-
ir voru teknar fyrir. Því var Benni
ekki bara vinur minn, heldur fjöl-
skylduvinur sem sárt verður saknað
á okkar heimili.
Jóhönnu, dætrum og syni vottum
við okkar dýpstu samúð.
Atli Hermannsson,
Ingibjörg Róbertsdóttir.
Kynntist Benna haustið ’75 þegar
við byrjuðum í Samvinnuskólanum á
Bifröst.
Jákvæður og góður strákur sem
hlustaði á Genesis og Gentle Giant.
Tónlist hefur verið okkar sameig-
inlega áhugamál í gegnum tíðina,
hann hafði þolinmæði fyrir tormeltri
tónlist og tókst endalaust að finna
tónlist sem varla nokkur hlustaði á.
Oft fylgdu þær leiðbeiningar með
því sem maður fékk lánað að það
gerðist ekkert fyrr en eftir tíu
skipti.
Hann sýndi mikinn áhuga á öllu
sem hann gerði, hvort sem það var
uppeldi barnanna, vinnan eða eitt-
hvað annað, alltaf jákvæður og þol-
inmóður.
Það er aðdáunarvert hvað Benni
tók veikindum sínum af mikilli skyn-
semi, hann nýtti tímann vel til þess
að undirbúa alla fyrir það ef allt
færi á versta veg. Hann skynjaði líf-
ið miklu sterkar, varð jákvæðari og
gjafmildari en nokkru sinni fyrr.
Það er gott að vita að svona er hægt
að horfast í augu við örlög sín.
Kæri vinur þú komst mér veru-
lega á óvart, stærri, sterkari og heil-
steyptari innst inni en ég hafði gert
mér grein fyrir, þú varst Gentle
Giant.
Elsku Anna, Jóhanna, Addi, Íris
og Snjólaug, við Inga sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Oddgeir.
BENEDIKT MÁR
AÐALSTEINSSON