Morgunblaðið - 31.05.2005, Blaðsíða 42

42 ÞRIÐJUDAGUR 31. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Guðríður Stef-anía Vilmunds-
dóttir fæddist í Sjó-
lyst í Grindavík 19.
desember 1935. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu í Víðihlíð í
Grindavík 22. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar eru Vil-
mundur Stefánsson,
f. 12. september
1902, d. 11. nóvem-
ber 1989, og Marín
Margrét Jónsdóttir,
f. 22. febrúar 1905, d.
29. desember 1973.
Systkini Guðríðar eru Sæbjörg
María, f. 10. apríl 1940, Sigurður
Jón, f. 19. mars 1945 og Björgvin,
f. 7. júní 1947.
Hinn 29. september 1956 giftist
Guðríður Jóni S. Þórðarsyni bif-
vélavirkja, f. á Hellisandi á Snæ-
fellsnesi 20. maí 1934. Þau eiga
þrjár dætur, þær eru: 1) Marín
Margrét skrifstofumaður, f. 4. júlí
1957, gift Óla Kristni Hrafnssyni
verkstjóra, f. 12. ágúst 1956. Börn
þeirra eru Sigrún Erna, f. 29.
október 1978, og Sigurður Stefán,
nemi, f. 3. september 1987. 2) Sig-
ríður Dagbjört sjúkraliði, f. 21.
febrúar 1961, gift Ein-
ari Ólafi Steinssyni
vélstjóra, f. 22. nóvem-
ber 1960. Börn þeirra
eru Hildur iðnaðar-
tæknifræðingur, f. 17.
október 1980, Jón
nemi, f. 6. febrúar
1986, Haukur, f. 8. maí
1990, og Elísabet, f.
23. október 1995. 3)
Rut hagfræðingur, f.
6. ágúst 1966, gift
Ágústi Jóhanni Gunn-
arssyni tannlækni, f. 3.
júní 1963. Börn þeirra
eru Gunnar Egill, f. 1.
september 1993, Marín Lilja, f. 10.
febrúar 1996 og Kári Hrafn, f. 2.
mars 1998.
Guðríður ólst upp í Grindavík.
Árið 1955 lá leið hennar til Ísafjarð-
ar og lauk hún námi frá Húsmæðra-
skólanum á Ísafirði ári síðar. Guð-
ríður og Jón hófu búskap í Njarðvík
árið 1956. Guðríður vann lengst af í
byggingavöruversluninni VP í
Keflavík en síðustu ár starfsævinn-
ar í þvottahúsi varnarliðsins á
Keflavíkurflugvelli.
Útför Guðríðar verður gerð frá
Ytri-Njarðvíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Í minningu bernskunnar var
mamma aldrei veik. Við áttum því
erfitt með að skilja og átta okkur á
að mamma væri raunverulega veik.
Mamma sætti sig seint við að vera
sjúklingur, beit á jaxlinn og sinnti
sinni vinnu.
Mamma var skapgóð og umburð-
arlynd við okkur systurnar sem
loddum lengi við pilsfaldinn. Hún
var glaðlynd, blátt áfram, gerði grín
og hló mikið. Með glensi sínu hefur
hún stuðað marga í gegnum tíðina
en alveg óvart. Hún gerði mikið grín
að sjálfri sér og okkur systrum. Það
góða við mistök og smáslys er hve
hollt er að læra af þeim og oft hægt
að hlæja að þeim. Það sem þið getið
hlegið sagði vinkona Rutar eitt
skiptið og er minnisstætt því það
eiga víst ekki allir svona auðvelt
með að taka lífinu svona létt eins og
mamma.
Mamma vann lengst af í bygg-
ingavöruverslun VP í Keflavík og
seldi þar pípulagnir. Hóf störf um
það leyti sem verið var að leggja
hitaveituna. Hún hafði lítið sem ekk-
ert vit á pípulögnum og var dálítið
smeyk við starfið í upphafi en var
fljót að læra og naut sín lengi og vel
í starfinu. Okkur systrum fannst af-
ar þægilegt að geta hringt í mömmu
ef þurfti að laga leka, ofn sem ekki
hitnaði eða þvottavélina.
Mömmu var afar annt um heimili
sitt. Lagði mikinn metnað í að fara
vel með alla hluti og hafa allt skín-
andi hreint. Vandvirk með eindæm-
um. Ef hún saumaði flík var frá-
gangur á röngunni eins fínn og á
réttunni. Þegar Rut var svona 10
ára saumaði mamma á hana nýtísku
buxur, svakalega flottar. Fyrsta
skiptið sem hún fer í buxurnar rek-
ur hún tána í, fleytir kerlingar niður
útitröppurnar og hnéð úr buxunum.
Mamma umburðarlynd að venju,
engar skammir aðeins langt and-
varp, Ruuuut, og síðan fór hún að
finna út hvernig væri hægt að
stoppa í gatið svo hægt væri að nota
buxurnar áfram. Og það sem er búið
að hlæja oft og mikið að þessu atviki
síðan.
Við vonum heitt og innilega að
mamma hafi nú fengið lausn frá
þjáningu sinni. Njóti nú samvista
mömmu sinnar sem var eflaust
hennar besta vinkona og fyrirmynd.
Marín Margrét, Sigríður
Dagbjört og Rut.
Elsku systir. Nú ertu horfin og
komin til nýrra heimkinna, æðri
heima, laus við þjáningu og þrautir
jarðnesks lífs. Veikindi sem þú
þurftir að heyja baráttu við árum
saman. Af einstakri ró og hugrekki
sem þér var einni líkt. Aldrei var
kvartað, enginn uppgjafartónn.
Hver dagur hafði sinn gang voru þín
einkunnarorð. Við systurnar vorum
alla tíð mjög góðir vinir. Ég leit allt-
af upp til stóru systur og margs er
að minnast frá æskuárunum sem
aldrei gleymist. Gauja systir var vel
gefin kona og átti mjög gott með að
læra bæði í barna- og unglingaskóla.
Og ung fór hún í Húsmæðraskólann
á Ísafirði. Hún var óhrædd að
hleypa heimdraganum þótt ung
væri sem sýnir áræði og sjálfstæði
hennar sem var hennar einkenni
fram á lokastund. Dugnaður hennar
kom snemma í ljós. Sem unglingur
byrjaði hún að vinna í fiski sem var
eina vinnan á þeim tíma. Mér er
alltaf minnistætt þegar stóra systir
fór fyrst í að salta síld á bryggjunni
í Grindavík var ég þá 10 eða 11 ára
gömul og fékk að hjálpa við að raða
síld í tunnurnar. En af einhverjum
ástæðum var ég í sparikápunni
minni og var hún ekki beint sparileg
eftir þær aðfarir. Já, margs er að
minnast og þakka fyrir þann tíma
sem við áttum saman, elsku systir
mín. Og heimsóknir til Gauju og
Jóns í Njarðvíkunum voru alltaf
góðar. Við náðum svo vel saman.
Nokkru sinnum fórum við saman til
útlanda. Þá var gaman og mikið
hlegið því ekki vantaði húmorinn.
Elsku systir mín. Ég veit að nú
líður þér vel og þakka þér fyrir allt.
Sofðu systir kær,
svefni vært og rótt.
Sumar blíður blær,
bærist, allt er hljótt.
(S.M.V.)
Minning þín lifir, guð þig geymir.
Þín systir,
Dæda.
Kveðju stundin er ávallt sár, þó
svo að maður viti innst inni að
hverju stefni. Það var vonin um bata
og trúin á lífið. En örlögunum fær
víst enginn ráðið nema almættið
sem öllu ræður. Elsku systir, kallið
er komið og öll þín þjáning að baki.
Ég veit þér líður vel. Ég mun ævin-
lega vera þakklátur og aldrei
gleyma þeim góða tíma sem ég átti
hjá ykkur hjónum það 5 ára tímabil
sem ég var að læra skipasmíði í
Njarðvík og hefur það samband
ætíð haldist síðan. Þar sem 10 ára
aldursmunur er mikill í æsku var
þessi tími mér svo dýrmætur að
kynnast þér betur systir góð. Þú
fórst svo ung og sjálfstæð út í lífið.
Framtíðin var þín og mjög skipu-
lögð. Minningin er ljúf og góð.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Elsku systir mín, þinn bróðir,
Siggi.
Litli bróðir var svo ungur þegar
stóra systir fór að heiman að búa
með sínum manni. En ég var svo
lánsamur að fá að vera hjá systu í
mánuð í litla húsinu í Njarðvíkum.
Þetta var mitt fyrsta sumarfrí. Þá
var svo miklu lengra frá Grindavík
til Njarðvíkur en í dag. Langt ferða-
lag fyrir lítinn snáða og gaman að
vera hjá Gauju og Jóni og skoða
nýjan heim. Gauja systir eins og við
sögðum alla tíð var stórasystir sem
við systkinin litum upp til. Enda
sjálfskipaður foringi þar sem hún
var elst. Og aldrei var deilt um það
hlutverk því hún hafði alla þá hæfi-
leika að bera fram á lokastund. Það
er sárt að nú skuli vera komin
kveðjustundin, systir góð. En eng-
inn ræður sínum næturstað.
Guð tekur þig í faðm sinn elsku
systir.
Þinn,
Böggi bróðir.
Eiginmanni dætrum, tengdason-
um og barnabörnum óskum við guðs
blessunar og biðjum hann um styrk
í sorginni, ykkur til handa.
Sæbjörg Vilmundsdóttir
og fjölskylda,
Sigurður Vilmundsson
og fjölskylda,
Björgvin Vilmundsson
og fjölskylda.
Árið 1998 flutti ég til Gauju
ömmu og Jóns afa, á Hraunsveg 17.
í Njarðvík, þegar ég stundaði nám í
Fjölbrautaskóla Suðurnesja. Það
höfðu margir átt heima frami í litla
herberginu, eins og amma kallaði
það alltaf, á undan mér. Þegar ég
flutti inn var herbergið meira notað
sem geymsla og ég hafði fyrir því að
koma öllu þannig fyrir að ég gæti
búið þarna. Amma og afi gáfu mér
einnig leyfi til þess að mála og ekki
nóg með það þá málaði ég hálfa stof-
una rauðbrúna og hálfa bláa. And-
dyrið var alveg rautt og grænt þar
sem rúmið var. Það fékkst ekki
strax einróma samþykki fyrir þessu
litum en ég fékk það í gegn. Með því
fyrsta sem ég þurfti að læra, þegar
ég hafði flutt inn, var að slökkva
ljósin þegar ég var ekki nota þau og
loka dyrunum á eftir mér.
Amma Gauja þvoði alltaf allan
þvott af mér og einnig pressaði
amma fötin mín. Einu sinni spurði
íþróttakennarinn minn mig að því
hvort ég straujaði íþróttabolina
mína sjálf og ég svaraði Ha, nei
amma gerir það. Það vakti athygli
annarra hvað ég var í vel pressuðum
bolum.
Frammi í litla herbergi voru hald-
in ófá teitin og var mjög hentugt að
hafa partí á Hraunsveginum áður en
við fórum á fjölbrautaskólaböll í
Stapanum. Það eru margar minn-
ingar sem lifa af Hraunsvegi 17 hjá
ömmu og afa. Amma og afi komu
alltaf heim úr vinnu kl 17:05, matur
kl 18:30 og alltaf var gengið frá
strax eftir matinn og svo var horft á
báða fréttatímana. Amma sendi
okkur barnabörnin stundum út í
Valgeirsbakari eða í Fíabúð til að
kaupa með kaffinu eða eftir ein-
hverjum smáhlutum. Þá vorum við
alltaf send með svörtu peninga-
budduna sem var alltaf full af klinki
og stundum var settur einn og einn
seðill í budduna.
Ég vil þakka Gauju ömmu minni
fyrir allar stundirnar sem við áttum
saman. Öll barnaafmælin og mat-
arboðin á jóladag, þegar öll fjöl-
skyldan mætti í hangikjöt á Hrauns-
veginn.
Innilegar kveðjur til þín, amma,
Hildur Einarsdóttir.
Látin er svilkona mín, Guðríður
Vilmundsdóttir, og vil ég minnast
hennar með fáeinum orðum. Gauja
var mikil atorkukona. Ákveðin,
ófeimin og trygglynd. Okkar vin-
skapur einkenndist af gagnkvæmri
virðingu og þótti mér ávallt vænt
um það. Aldrei fáum við Doddý full-
þakkað þeim Jóni og Gauju þeirra
ómetanlegu hjálp er við vorum í
húsnæðisleit og flutningum milli
heimsálfa. Þar var trygglyndið ekki
skorið við nögl. Eftir langa og
stranga baráttu við óvininn, sem
víða herjar, er þessu nú lokið. Bless-
un fylgi Guðríði.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höfundur ók.)
Við Doddý sameinumst í því að
senda Jóni, dætrum þeirra og öðr-
um ástvinum innilegar samúðar-
kveðjur.
Gunnar Oddur Sigurðsson.
GUÐRÍÐUR
STEFANÍA
VILMUNDSDÓTTIR
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTJANA STEINGRÍMSDÓTTIR,
Asparfelli 4,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 1. júní kl. 15.00.
Kristinn Björnsson, Jenný Lind Grétudóttir,
Vilborg Grétarsdóttir, George D. Fawondu,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐBJÖRG J. PÁLSDÓTTIR,
síðast til heimilis
í Fannborg 8, Kópavogi,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð í Grindavík
aðfaranótt laugardagsins 28. maí.
Helga S. Elimarsdóttir,
Gerður S. Elimarsdóttir, Kristján Ágústsson,
Heiðar Elimarsson, Ragnheiður Björgvinsdóttir,
Halla Elimarsdóttir, Friðfinnur Friðfinnsson,
Auður Elimarsdóttir, Sigurður Þorkelsson,
Margrét Elimarsdóttir, Jón Björn Vilhjálmsson,
Rut Jónsdóttir, Guðmundur Ósvaldsson,
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn.
Ástkær eiginmaður, faðir okkar, tengdafaðir,
afi og langafi,
MAGNÚS NIKULÁSSON
fyrrv. yfirverkstjóri,
Snorrabraut 56,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum við Hringbraut mið-
vikudaginn 25. maí síðastliðinn.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 2. júní kl. 15.00.
Elín Þorsteinsdóttir,
Guðrún Magnúsdóttir,
Kristín Magnúsdóttir, Guðni R. Ragnarsson,
Þóra Magnúsdóttir,
Magnús Magnússon, Lára Snæbjörnsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur faðir okkar og afi,
RAGNAR GUÐMUNDSSON,
lést á heimili sínu sunnudaginn 22. maí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn
3. júní kl. 13.00.
Sigríður Heiða Ragnarsdóttir,
Guðmundur Ragnarsson,
Benedikt Steinþórsson.