Morgunblaðið - 31.05.2005, Blaðsíða 38

38 ÞRIÐJUDAGUR 31. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Pantanir í síma 562 0200
Á fallegum og notalegum
stað á 5. hæð Perlunnar.
Aðeins 1.250 kr. á mann.
Perlan
ERFIDRYKKJUR
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
✝ Sigurjón G. Sig-urjónsson fædd-
ist í Reykjavík 12.
september 1943.
Hann lést á heimili
sínu, Birkigrund 71,
20. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Guðrún Ingibjörg
Jónsdóttir, f. á Ytri-
Veðrará í Önundar-
firði 11. ágúst 1922,
og Sigurjón Hólm
Sigurjónsson, f. í
Vesturhópi í Vestur-
Húnavatnssýslu 21.
apríl 1922. Systkini
Sigurjóns eru Jóna M., f. 13. febr-
úar 1942, d. 6. maí 2005, maki
Þórður Adólfsson f. 14. nóvember
1938, Guðjón, f. 20. nóvember
1944, d. 3. júní 1990, Viðar, f. 5.
nóvember 1951, maki Ólöf Jóns-
dóttir, og Gunnhildur, f. 29. júlí
1955.
Sigurjón kvæntist 2. júlí 1966
Önnu Ásgeirsdóttur, f. 22. mars
1947. Foreldrar hennar eru Ás-
geir Jónsson, f. 7. des. 1920, og
Sigurjón hóf störf hjá Flugmála-
stjórn 1965 og starfaði sem flug-
umferðarstjóri til ársins 1987.
Hjá Flugmálastjórn starfaði Sig-
urjón einnig við ýmis trúnaðar-
störf, hann var prófdómari við
starfsréttindapróf flugumferðar-
stjóra, starfaði við kennslu og
vann að gerð starfsreglna fyrir
flugradíómenn. Hann starfaði í
rannsóknarnefndum vegna flug-
umferðaratvika. Eftir að hann
hætti störfum hjá flugmálastjórn
fól samgönguráðuneytið honum
að starfa í rannsóknarnefnd flug-
slysa á árunum 1990–1996.
Sigurjón stofnaði Tengi 1981
ásamt eiginkonu sinni, Önnu Ás-
geirsdóttur, og fyrstu árin var
starfsemin á heimili þeirra. Þeg-
ar fyrirtækið stækkaði og dafnaði
var starfsemin flutt á Nýbýlaveg
18 árið 1989 og árið 1995 á
Smiðjuveg 11 þar sem það er enn.
Tengi mun í sumar flytja í nýtt og
stærra húsnæði á Smiðjuvegi 76.
Sigurjón starfaði ötullega í fyr-
irtækinu allt til æviloka. Sigurjón
var öflugur í ýmiskonar fé-
lagsstörfum og starfaði meðal
annars innan Frímúrarareglunn-
ar og Rótarýklúbbs Kópavogs.
Sigurjón verður jarðsunginn
frá Digraneskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Guðríður Jónsdóttir,
f. 29. júlí 1924. Börn
Sigurjóns og Önnu
eru a) Guðrún Freyja,
f. 18. nóvember 1966,
gift Þóri Sigurgeirs-
syni, f. 15. október
1966. Börn þeirra eru
Arnar Freyr, Hlynur
og Sigurjón Orri. b)
Ásgeir, f. 30. júní
1969, kvæntur Silju
Sverrisdóttur, f. 11.
maí 1971. Börn þeirra
eru Andrea Bára, Atli
Steinn, Alexander
Breki, Anna Yrsa og
Aþena Kolka. c) Drífa, f. 20. maí
1973, gift Ólafi Baldurssyni, f. 10.
apríl 1969. Börn þeirra eru Em-
ilía Sara, Elísabet Mist og Baldur
Nói.
Sigurjón ólst upp í Skerjafirði
fram á unglingsár og flutti þaðan
í Kópavog. Hann fór ungur út á
vinnumarkaðinn, fór á sjóinn á
millilandaskip og vann við línu-
lagnir um landið. Hann hóf nám í
ljósmyndun á árunum 1962–1964.
Það er erfitt að setjast niður og
reyna að setja línur á blað til að
minnast Sigurjóns. Ég átti ekki von á
því að vera í þessum sporum fyrr en
miklu seinna.
Sigurjón hefur verið nátengdur
mér í yfir 20 ár, ekki aðeins sem
tengdafaðir, einnig sem samstarfs-
félagi og síðast en ekki síst einn besti
vinur sem hægt er að hugsa sér. Góð-
ur drengur er fallinn frá, eftir stutta
en snarpa baráttu við illvígan sjúk-
dóm. Þótt vitað væri í einhvern tíma
hvert stefndi er enginn undirbúinn
þegar dauðinn kemur, enginn er
viðbúinn sorginni. Það er alltaf hald-
ið í vonina fram á síðustu stundu.
Höggið er þungt, en það eru líka svo
margar góðar minningar sem draga
úr höggþunganum, nánar samveru-
stundir í mörg ár og samtöl sem við
áttum, sum alveg undir það síðasta.
Ekki grunaði mig þegar ég kynnt-
ist Freyju að Sigurjón og Anna ættu
eftir að vera svo nátengd mínu lífi
eins og raunin varð. Þau tóku mér
strax opnum örmum og mér fannst
ég frá fyrstu stundu vera einn af fjöl-
skyldunni.
Sigurjón var duglegur maður og
þurfti ungur að bjarga sér sjálfur.
Fór á sjóinn upp úr fermingu og
vann síðar við símalínulagnir á há-
lendinu. Lærði svo flugumferðar-
stjórn og starfaði við það í 22 ár. En
það blundaði alltaf í honum að fara út
í viðskiptalífið, hann átti sína
drauma.
Sigurjón hefur haft mikil áhrif á líf
mitt og kennt mér margt sem ég hef
haft að leiðarljósi í lífinu, hann hefur
mótað mig frá því að ég var ungling-
ur. Honum fórst einstaklega vel úr
hendi að fá aðra til að vinna með sér,
mikill hugsjónamaður, alltaf að fá
hugmyndir sem hann vildi vinna úr.
Tengi átti stóran hlut í lífi hans, hann
var maður með framtíðarsýn og einn
af hans draumum er nú að rætast
þegar fyrirtækið flytur í nýtt og
glæsilegt húsnæði.
Hans aðalkostir voru hvað hann
átti auðvelt með að kynnast fólki,
skipti ekki máli hvort það var hér eða
hvar sem er í heiminum. Hann var
líka vel lesinn og inni í öllum málum,
hvort sem það voru málefni dagsins
eða heimsmálin að ég tali nú ekki um
erlend fagtímarit um pípulagnir.
Maður kom aldrei að tómum kofun-
um, hann fylgdist vel með öllu. Þess
vegna var það líka svo gott að leita til
hans með ýmis málefni, stór og smá.
Orð fá ekki lýst persónuleika Sigur-
jóns, það var bara þessi tenging sem
hann náði við fólk, það var ekki eitt-
hvað sem hann gerði, heldur kom
þetta bara fram í persónuleikanum,
fólk fann það bara, það streymdi ein-
faldlega mikill kærleikur frá honum,
það er bara örfáum gefið.
Ég var þeirrar gæfu njótandi að
geta tekið þátt í rekstri Tengis næst-
um því frá byrjun og fylgt fyrirtæk-
inu frá því að vera í bílskúrnum og
þangað sem það er í dag. Sigurjón
vildi aldrei láta bera mikið á sér og
fyrirtækinu, fannst best að láta verk-
in tala. En hann var sniðugur og
klókur í viðskiptum, þrautseigur og
ýtinn þegar það átti við og hafði ótrú-
legt lag á að fá fólk til að vinna með
sér. Við ferðuðumst mikið saman og
ég gleymi aldrei þeim móttökum sem
hann fékk hjá viðskiptavinum okkar
erlendis. Það var eins og aldagamlir
vinir væru að hittast eftir langan
tíma. Þetta voru ekki aðeins við-
skiptafélagar, heldur einnig per-
sónulegir vinir.
Það var draumur Sigurjóns að
koma fyrirtækinu í nýja húsnæðið og
hann talaði um það að þegar rekst-
urinn væri kominn í jafnvægi eftir
flutningana myndi hann draga sig í
hlé og njóta lífsins. En enginn veit
sína ævina fyrr en öll er. Sá dýrmæti
áfangi náðist þó nokkrum dögum
fyrir andlátið að þau hjónin lögðu
hornsteininn að nýja húsinu. Ómet-
anleg stund fyrir þá sem þar voru.
Eftir þá athöfn mátti skynja að hann
væri sáttur.
Sigurjón var mikill sögumaður og
auðvelt var að halda að hann myndi
eftir öllu fólki sem hann hefði hitt á
lífsleiðinni, hversu stutt eða löng sem
þau kynni voru. Hann sagði sögur úr
Skerjafirðinum, lífinu á sjónum,
símavinnunni, flugumferðarstjórn-
inni og persónurnar sem hann sagði
frá voru sveipaðar einhverjum dýrð-
arljóma. Hann fékk alla til að hlusta,
fékk alltaf athygli.
Sigurjón greindist með krabba-
mein í nóvember í fyrra.
Hann sagði strax að hann ætlaði
að berjast við sjúkdóminn af fullri
hörku en líka að taka því sem kæmi
með æðruleysi. Hann hjálpaði öllum í
kringum sig með því að geta talað um
hlutina opinskátt.
Mér er minnisstætt þegar við
starfsmenn Tengis fórum í jólahlað-
borð í fyrra, Sigurjón komst ekki
með vegna veikinda sinna, en bað
mig fyrir kveðju til starfsfólksins.
Hann bað fólk um að vera bjartsýnt
og jákvætt, nú væri komið að því að
hann færi að takast á við sjúkdóm-
inn, hann orðaði það þannig að nú
væri kominn tími til að taka í hornin
á tudda og snúa hann niður. Svona
var hann, baráttumaður sem vildi
ekki að aðrir væru að hafa áhyggjur
af sér, en sjálfur reyndi hann að
hjálpa öllum. Passaði að láta ekki
aðra finna fyrir veikindum sínum,
bar sig með reisn allt til enda.
Þótt fyrirtækið hafi átt stóran
hluta huga hans verður að segja að
það dýrmætasta sem hann átti hafi
verið barnabörnin hans. Hann átti
einstakt samband við syni mína,
minningar sem þeir eiga eftir að ylja
sér við um alla ævi.
Sigurjón var mjög trúaður maður,
hafði mannrækt og kærleika að leið-
arljósi í lífi sínu. Hann opnaði mér
leið til ljóssins, kenndi mér svo ótal-
margt um lífið og trúna á Guð hinn
hæsta. Hann hefur nú lokið sínu
tímabili á þessu tilverustigi, er geng-
inn á vit ljóssins og gengur í ljósinu.
Mig langar að enda þessa grein á
ljóði eftir ömmubróður Sigurjóns,
Stefán frá Hvítadal sem hann orti
um tímann og eilífðina, en Sigurjón
flutti þetta ljóð á Rotaryfundi fyrir
nokkrum árum.
Yfir hverri eykt á jörðu,
englar drottins halda vörð.
Dúnmjúkt lífsins dægur falla,
dropum lík í rakan svörð.
Árin seytla eins og lindir,
aldir hníga líkt og fljót.
Eilífðin sem úthaf bíður,
allra tíma stefnumót.
Þórir Sigurgeirsson.
Elsku afi.
Okkur bræðurna langar til þess að
kveðja þig með nokkrum orðum og
þakka fyrir þennan dýrmæta tíma
sem við áttum með þér.
Við hefðum óskað að fá að hafa þig
hjá okkur svo miklu lengur. Við er-
um samt heppnir að eiga margar
góðar minningar eins og frá ferðum
okkar saman hér á Íslandi og í út-
löndum.
Þú varst svo oft að segja okkur
sögur frá því þegar þú varst lítill að
alast upp í Skerjafirði, en það voru
sko mikil ævintýri. Þú hringdir líka
oft í okkur og vildir fá einn strák að
láni til þess að gista og þá var alltaf
mjög góður matur sem amma bjó til.
Við horfðum síðan oft saman á mynd
og ef þú fékkst að ráða afi var alltaf
horft á riddaramynd eða Guðföður-
inn.
Við kveðjum þig afi með uppá-
haldsbænunum þínum.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Þínir afastrákar,
Arnar Freyr, Hlynur
og Sigurjón Orri.
Elsku afi.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum)
Við mamma förum saman með þessa
bæn á kvöldin eins og þú og mamma
gerðuð þegar hún var lítil. Mamma
sýnir mér líka hvernig best sé að sofa
í ljónastellingunni áður en ég fer að
sofa. Ég veit að þú ert hjá Guði núna
með Apollo og að þið getið fylgst með
mér. Ég hugsa oft til þín og bið þig
um að passa mig þegar ég er að fara
að sofa á kvöldin.
Þín afastelpa,
Elísabet Mist.
Fallinn er í valinn fyrir aldur fram
mágur minn og félagi Sigurjón G.
Sigurjónsson. Hann beið lægri hlut
fyrir skelfilegum sjúkdómi sem hann
greindist með í nóvember sl. Sigur-
jón tókst á við veikindi sín af miklu
æðruleysi og karlmennsku. Lokaor-
ustuna háði hann á heimili sínu, í
faðmi ástvina og fjölskyldu, þar til
yfir lauk 20. maí sl. þann sama dag
fyrir 32 árum fagnaði hann fæðingu
dóttur sinnar Drífu.
Það mun hafa verið 1958 sem það
fréttist að nýir strákar væru fluttir í
hverfið. Nánar til tekið neðst á Álf-
hólsveginn. Þetta voru stórir og
stæðilegir strákar bræðurnir Sigur-
jón og Guðjón Sigurjónssynir,. Þeir
báru með sér ævintýrablæ voru
langdvölum í símavinnu eða til sjós í
millilandasiglingum. Áttu stóra og
flotta bíla og slógu um sig.
Kynni okkar Sigurjóns hófust þó
ekki fyrir alvöru fyrr en þau fara að
draga sig saman Anna systir mín og
hann fyrir svo sem 45 árum. Ég man
að ég tók honum með fyrirvara til að
byrja með, hann var svo miklu for-
framaðri en ég. En fljótlega kom í
ljós að Sigurjón var búin einstökum
hæfileikum til mannlegra samskipta.
Það tók hann ekki nema nokkra daga
að vinna hylli fjölskyldunnar og það
svo rækilega að aldrei hefur borið
skugga á.
Starfsævi Sigurjóns var tvíþætt.
Upp úr tvítugu hóf hann nám í flug-
umferðastjórn, lauk hann því með
prýði og varð flugturninn hans
starfsvettvangur í 25 ár. Hann var
farsæll í starfi og voru honum falin
margvísleg trúnaðarstörf í tengslum
við starfið. 1981 stofnar hann síðan
Tengi ehf. sem átti eftir að verða
hans starfsvettvangur upp frá því.
Fyrst í hjáverkum en fljótlega sem
aðalstarf. Einstakt hefur verið að
fylgjast með þeim hjónum Önnu og
Sigurjóni hvernig þau hafa byggt
upp frá grunni þetta blómlega og
trausta fyrirtæki. Þar naut Sigurjón
þeirrar náðargáfu sinnar hvað hann
átti einstaklega auðvelt með að um-
gangast fólk og vinna það á sitt band.
Hann eignaðist fljótlega fjölmarga
vini í tengslum við viðskipti sín bæði
hér á landi og erlendis. Ekki verður
skilið við Tengi án þess að geta þátt-
ar tengdasonar þeirra hjóna, Þóris
Sigurgeirssonar, sem starfað hefur
með þeim nánast frá upphafi. Það
kemur nú í hlut Þóris að halda fán-
anum á lofti og veit ég að hann er þar
í góðum höndum.
Ég lít á það sem forréttindi að hafa
fengið að vera samferða Sigurjóni í
lífinu. Forgangsröð hans var alveg á
hreinu. Fjölskyldan var honum
ávallt efst í huga og hagsmunir henn-
ar og velferð, „ég er að hugsa um
börnin“ sagði hann svo oft. Fjöl-
skylda Sigurjóns var stór. Sigurjón
skilgreindi orðið fjölskylda mjög vítt
það voru margir sem tilheyrðu hans
fjölskyldu. Þannig var Sigurjón,
hann gaf af sér og laðaði að sér fólk.
Það er sárt að kveðja góðan dreng en
vissan um endurfundinn þar sem við
tökum upp þráðinn sem frá var horf-
ið í léttu spjalli mildar sársaukann.
Við Erla vottum Önnu systur minni,
Freyju, Ásgeiri og Drífu og þeirra
fjölskyldum, foreldrum og öllum
þeim sem eiga um sárt að binda okk-
ar innilegustu samúð.
Erling Ásgeirsson.
Ó, blessuð stund, er burtu þokan líður,
sem blindar þessi dauðleg augu vor,
en æðri dagur, dýrðarskær og blíður,
með Drottins ljósi skín á öll vor spor.
Ó, blessuð stund, er sérhver rún er ráðin
og raunaspurning, sem mér duldist hér,
og ég sé vel, að viskan tóm og náðin
því veldur, að ei meira sagt oss er.
Ó, blessuð stund, er hátt í himinsölum
minn hjartans vin ég aftur fæ að sjá
og við um okkar ævi saman tölum,
sem eins og skuggi þá er liðin hjá.
Ó, Guð minn, vek þá hugsun mér í huga
við hverja neyð og sorg og reynslusár,
þá styrkist ég og læt mig böl ei buga,
og brosið skín í gegnum öll mín tár.
(Matthías Jochumsson.)
Innilegar samúðarkveðjur send-
um við Önnu, Freyju, Þóri, Ásgeiri,
Drífu og fjölskyldum þeirra.
Starfsfólk Tengis.
Hann Sigurjón, ágætur frændi
minn og samstarfsmaður um 22 ára
skeið var að kveðja, alltof snemma,
aðeins 61 árs gamall. Ólæknandi vá-
gestur sem kom í ljós sl. haust lagði
þennan ljúfa og eftirminnilega mann
að velli. Við sem eftir lifum finnum til
tómleika og saknaðar en vegir guðs
eru ofar okkar skilningi, við vitum þó
að líkaminn er lánsflík sem við eigum
öll eftir að missa, og sumir jafnvel
fyrirvaralaust.
Fullvíst tel ég að þessi hæfileika-
og dugnaðarmaður fái að njóta hæfi-
leika sinna og nóg að starfa í næstu
tilveru.
Það var í ársbyrjun 1965 sem
kynni okkar Sigurjóns hófust, faðir
hans Sigurjón Hólm var að skipta
um hreinlætistæki í baðherbergi
mínu og bauð mér vinnuskipti við að
leiðbeina þessum syni hans sem
hafði hug á að þreyta samkeppnis-
próf um nám í flugumferðarstjórn.
Mér leist strax vel á piltinn og
mundi eftir Guðrúnu móður hans
sem hafði alist upp á Veðrará and-
spænis mínum bæ við innfjörð Ön-
undarfjarðar. Hann hafði þá þegar
töluverða lífsreynslu að baki, sjó-
mennsku hjá Jöklum, Eimskipa-
félaginu og Ríkisskipum og störf við
símalagningu og lagnir rafveitna,
nám í ljósmyndun og í lýðháskóla í
Danmörku.
Hann stóðst samkeppnisprófið og
einnig grunnnámið og var ráðinn til
verklegs náms í flugumferðarstjórn
og hóf það nám í flugstjórnarmið-
stöðinni í Reykjavík 15. ágúst 1965.
Hann var mjög áhugasamur og
tók námið föstum tökum, lauk flug-
turnsréttindum í Reykjavík 1968, í
Vestmannaeyjum 1970 og sama ár
aðflugsstjórnarréttindum í Reykja-
vík. Þá lauk hann réttindaprófi í út-
hafsflugstjórn 1971og innanlands-
flugstjórn 1972.
Um þær mundir hafði flugstjórn-
armiðstöðin í Reykjavík loksins
fengið afnot af langþráðri svæðis-
ratsjá varnarliðsins í Keflavík en til
þess að öðlast réttindi til að stjórna
flugumferð með ratsjá þurftu ís-
lenskir flugumferðarstjórar að
sækja námskeið hjá IAL í London.
Við Sigurjón vorum í hópi 8 flugum-
ferðarstjóra sem sóttu slíkt nám-
skeið vorið 1972. Ég kynntist honum
vel þetta tímabil, námið var fremur
strangt og sumum reyndust prófin
erfið en Sigurjón lauk þeim með
glæsibrag og sannaði styrkleika
sinn.
SIGURJÓN G.
SIGURJÓNSSON