Réttur - 01.06.1948, Blaðsíða 17

JÓHANNES ÚR KÖTLUM:
Dagur er í austri
Rœða flutt á Jónsmessuhátið sósíalista á Þing-
völlum 20. júni 1048
Kæm félagai .
Mig langar til að byrja á því að riija upp ganila þjóðsögu,
sem \ ið kunnum öll. Hún er svona:
Það var á einum stað, að sá, sem gæta átti bæjarins á jóla-
nóttina, meðan hitt fólkið var við aftansöng, fannst annað
bvort dauður að morgni eða æðisgenginn. Þótti heima-
mönnum þetta ilit og vildu fáir verða til að vera heima á
jólanóttina. Einu sinni býðst stúlka ein til að gæta bæjarins.
Urðu hinir því fegnir og fóru burtu. Stúlkan sat á palli í
baðstofu og kvað við barn, sem hún sat undir.
Um nóttina er komið á gluggann og sagt:
Fögur þykir mér hönd þín,
snör mín en snarpa og dillidó.
Þá segir hún:
Hún hefur aldrei saur sópað,
ári minn Kári og korriró.
Þá er sagt á glugganum:
Fagurt þykir mér auga þitl.,
snör mín en snarpa og dillidó.
Þá segir hún:
Aldrei hefur það illt séð.
ári minn Kári og korriró.
Þá er sagt á giugganum:
Fagur þykir mér fótur þinn,
snör mín en snarpa og dillidó.