Réttur


Réttur - 01.06.1948, Blaðsíða 62

Réttur - 01.06.1948, Blaðsíða 62
150 RÉTTUR inn safnaðist saman, stundum í svo ríkum mæli, að enska auðmannastéttin ætlaði að kafna í allsnægtum og sá þá enga aðra leið en lækka verðið á afurðum „leiguliðanna“ á Is- landi eða Malajalöndum, svelta þá með verðfallinu, en píska inn lijá þeim vextina af okurlánunum og láta þá borga sér liátt verð fyrir iðnaðarframleiðslu Breta eftir scm áður. Af- leiðingin var, að þegar alþýðan framleiddi sem mest, varð hún sjálf að þola skort, en auðvaldið bre/.ka lierti tökin á landi hennar á meðan. Slíku ástandi — afleiðingum auð- valdskreppunnar — lýsti Jóiias frá Hriflu svo 1931 (12. sept. í ,,Tímanum“), að sveitafólkið yrði að neita sér um allt „nema að lialda við starfskröftum og greiða vexti og afborg- anir af skuldum". Og þetta vildi þá einn helzti „vinstri“ leiðtogi borgaraflokkanna á íslandi telja eðlilegt, þegar er- lent auðvald lækkaði aðalútflutningsvöru íslands Um meir en helming í verði. Við erlenda auðvaldinu og blóðskatti Jress mátti ekki snerta, „höfuðbólið“ varð að fá sitt „pund af kjöti“ að Shylocks sið, þótt svo verðmæti peningánna hefði tvöfaldazt eða þrefaldazt við verðfall afurðanna. Þegar íslenzkir sjálfstæðismenn (gæsalappalausir) börð- ust gegn arðráni Dana og því þýlyndi, er ]:>;i var reynt að ala upp hjá íslendingum, kunnu þeir að lýsa þessum verzlunar- háttum. Guðbrandur Vigfússon lýsti þeim m. a. þannig í „Sjálfsforræði": „íslendingar hafa j>\ í goldið hinn dýrasta skatt, sem lagð- ur verður á eitt land, Jreir voru hjá Danmörku eins og leigu- liðar hjá stórbúum, eins og jrau gerðust fyrr á öldum. Þó kotungurinn ynni baki brotnu, sá hann aldrei ávöxt verka sinna, og öll hans hagsæld rann að höfuðbólinu, sem átti al-Jt saman, kú og karl, sem í kotinu bjó. Höfuðbóndinn Lók Jrá björg, sem liann átti, él' jtað var meir en til eins máls, tók af honum snemmbæra kú á veturnóttum, en gaf honum gelda í staðinn, en ól hann svo aftur á góunni, hann og hans hyski, jregar matlaust var orðið í koti karls og allt ætlaði út af að deyja, áleit svo kotungurinn hinn sem 1 íf-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.