Réttur


Réttur - 01.06.1948, Blaðsíða 21

Réttur - 01.06.1948, Blaðsíða 21
RÉTTUR 109 hugsjón sósíalismans tilbúin að verða að veruleika á morg- un. Það er hugsjónin borin uppi af þekkingu og staðfestu, yljuð af skilningi og ást — hin óspillta hugsjón, sem aldrei sópar né treður saur, aldrei lætur hið illa ræna auga sitt ljómanum. Og nú þenst sjónarsviðið út eins og fyrir töfrum: barnið í faðmi stúlkunnar er hin lifandi ósk, framtíðin, kveðskapur hennar er ímynd listar og vísinda, steinninn mikli í bæjarsundinu er bautasteinn alls afturhalds. — I þessari litlu íslenzku sögu gömlu konunnár úr Rangárþingi speglast öll veröld mannkynsins í dag, á hvaða tíma sem er. Eg hef viljað rifja upp þessa þjóðsögu í dag, hér á helgi- stað íslendinga, meðal þess fólks, sem nú vakir yfir málstað Islendinga, vegna þess að það er sannfæring mín, að þessi saga sé í þann veginn að rætast víðs vegar um heim. Ef við lítum yfir heiminn nú, þá sjáum við að vísu hætturnar blasa alls staðar við. Nátttröll auðvaldsins eys gulli sínu vestan um haf, það fer með hótunum og fagurgala vítt um lönd, það ærir og tryllir alla þá, sem tvíráðir eru og liikandi, það myrð- ir vökumennina án afláts í Hellas, sjálfum helgidómi vest- rænnar menningar, dauðateygjur j>ess munu enn valda ógn- um og skelfingum. En píslarvottarnir grísku láta ekki höfuð sín að úfyrir- synju, fyrir hvert höfuð þeirra vinna kínverskir stríðsbræður nýtt liérað, nýja borg. Yfir alla jörðina flæðir nú samvitund fólksins eins ög afturelding, í hverju landi heims hvísla nú gamlar konur þjóðsögu aldanna eða vögguljóði í eyru dá- inna sona til brýningar þeim, sem eftir lifa. Öll þrá, öll ást liðinna kynslóða stígur nú upp úr blóði og sorg með morg- unsárinu og safnar glóðum elds að trýni kapítalismans, Jressarar mannætu nútímans. Og hugsjónin rnikla, stúlkan sem býðst til að vaka, sú hin staðfasta, sú sem kann að svara l'yrir sig, sú sem aldrei lítur við, sú sem svipti álögunum af gerzkri alþýðu fyrir Jrrem áratugum síðan — hún hefur víða mikla sögu að segja í dag. í hverju landinu á fætur öðru hefur hún kveðið tröllið
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Réttur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Réttur
https://timarit.is/publication/319

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.