Réttur - 01.06.1948, Qupperneq 26

114
RÉTTUR
vari um, að slíkur réttur skuli ekki brjóta í bága við íslenzk
lög. Slíkur fyrirvari getur þó ekki skoðazt sem annað en
blekking, þegar tillit er tekið til ákveðinna fyrirmæla hinna
bandarísku marshalllaga, og til undirgefni íslenzkn ríkis-
stjórnarinnar undir vilja bandarískra valdhafa. Með þessum
ákvæðum samningsins er því leiðin opnuð til að þverbrjóta
eða gera að engu eina mikilvægustu löggjöf landsins, sem
tryggir íslendingum einum rétt til atvinnurekstrar hér á
landi.
6. Að gefa hinu erlenda stórveldi nákvæma, sundurliðaða
skýrslu um innanlandsmál íslendinga, og hefja opinberan
áróður fyrir utanríkisstefnu Bandaríkjanna gagnvart Ev-
rópu.
7. Að taka á móti sendinefnd frá stjórn Bandaríkjanna,
til þess að hlutast til um atvinnumál og stjórnmál íslend-
inga, veita lienni sömu forréttindi og sendiráði, og greiða
allan kostnað við liana í íslenzku fé, ef „aðstoð er veitt“.
8. Að veita erlendum dómstóli (Alþjóðadómstólnum)
æðsta dómsvald í vissum málum íslenzkra þegna, ef um er
að ræða kröfur bandarískra þegiia á hendur íslendingum,
hafi Bandaríkjastjórn tekið þær að sér.
Það er hverjum manni ljóst, að með því að gangast undir
Jiessar skuldbindingar, hefur íslenzka ríkisstjórnin selt stjórn
og þingi annars lands í hendur ákvörðunarvald í ýmsum
veigamestu málefnum þjóðarinnar, og þar með raunveru-
lega afsalað sér fullveldi fslands í efnahags- og stjórnmálum,
sem þjóðin hefur öldum saman barizt lyrir að endurheimta.
íslendingar eru ekki lengur einráðir um að semja fjárlög
eða ákveða gengi myntar sinnar, og þeir geta ekki sett sér
neina meiriháttar löggjöf, né gert aðrar ráðstafanir, sem
varða atvinnumál, fjármál eða viðskiptamál þjóðarinnar,
nema samþykki bandarískra stjórnarvalda komi til. Með
ákvæði 5, greinar samningsins um jafnrétti Bandaríkja-