Réttur - 01.07.1966, Side 10

210
RÉTTUR
burt úr fasistaríkinu ef hann hefði v.iljað. En hann kaus líf ofsótta
útlagans í miðri stórborginni: baráttuna gegn því „óþolandi valda-
kerfi þjóðflokkskúgunarinnar", sem ef því verður ekki gerbreytt
fljótlega leiðir til „ægilegs blóðbaðs og borgarastyrjaldar“, — eins
og hann sjálfur komst að orði í yfirlýsingu, er hann gaf eftir fang-
elsun sína.
1 10 mánuði tókst honum að starfa á laun sem leiðtogi í frelsis-
baráttunni, hundeltur af njósnurum og lögreglu fasistastjórnar-
innar.
2. febrúar 1966 var hann tekinn höndum í Jóhannesborg og síðan
leiddur fyrir rétt. Það varð hann, sem varð ákærandinn fyrir þeim
rétti. Maðurinn, sem hafði varið aðra svo framúrskarandi vel, gerð-
ist nú hinn raunverulegi ákærandi fasistastjórnarinnar. Vafalaust
hefði hún kosið að dæma hann til dauða, en vegna mótmæla úr víðri
veröld var það ekki gert.
í mai 1966 var Abram Fischer dæmdur til ævilangrar fangelsis-
vistar. Hann tók dómnum með sama hetjuskapnum og hann sýndi
í allri baráttunni, brosti og gerði merki frelsissinna með hönd sinni.
Tvö börn hans voru viðstödd í réttarsalnum, er dómurinn var
kveðinn upp.
Abram Fischer er orðinn tákn baráttunnar fyrir jafnrétti og
bræðralagi í Suður-Afríku, — hann er samvizka hinnar hvítu Suður-
Afríku.
Borgarablöð í lýðræðislöndum hafa ekki getað látið vera að dást
að þessari hetju (nema auðvitað minnist Morgunblaðið ekki á
slíkan forystumann í baráttu fyrir lýðræði, — það blað dáir fasism-
ann enn eins og það dáð.i Hitler og Göring forðum).
Eitt fremsta borgarablað Englands, The Guardian, skrifaði í rit-
stjórnargrein um Abram Fischer nú eftir að dómurinn féll:
„Dómurinn yfir Abram Fischer er atburður, sem ætti að neyða alla fræði-
lega og trygga gagnrýnendur réttlætisins til að spyrja sjálfa sig nokkurra
spurninga. Hve margir liefðu sýnt af sér ])vílíkt hugrekki jafnframt því sem
þeir æsktu ekki eftir þeim heiðri, sem því er tengdur? Bæði að uppruna, tungu-
máli, uppeldi og menntun var Abram Fischer húinn undir nytsamt starf án
þess að láta pólitíska ókyrrð trufla sig í landi, sem lætur sér fátt um finnast
þá, sem mótmæla. Fyrstu pólitísku tilhneigingar hans gerðu hann að félaga
i Búasamtökunum Afrikaner Broederbund. í stað þess kaus hann að gerast
kommúnisti, því hann áleit að kommúnistarnir einir væru reiðubúnir að færa
þá fórn sem Suður-Afríka krefst. Eftir að þessi ákvörðun var tekin, tók