Réttur - 01.07.1966, Síða 14

214
RÉTTUR
Fischer sagði, að „vér Afríkumenn“ og „vér kommúnistar“
hörmuðum þá staðreynd, að dagblöð stjórnarinnar lýstu blökku-
mönnum ætíð sem hlekk milli apanna og ánauðugra manna. Af-
ríkumenn ættu að mótmæla opinberlega slíku misrétti, því þess
háttar, sem kæmi fram á degi hverjum, væri á hraðri leið með að
hindra alla möguleika á samvinnu hvítra og þeldökkra í framtíð.inni.
Fischer sagðist hafa hrotið þau loforð, sem hann gaf dómstólun-
um til að svíkja ekki þá, sem væru ofurliði bornir af aðskilnaðar-
stefnunni. Hann kvaðst hafa verið formaður um árabil, tekið þátt
í fundarhöldum flokksins. Hann benti á, að fundir hefðu oft verið
sóttir af óflokksbundnum aðilum.
Hinn vopnaði armur Congressflokksins hefði verið myndaður
vegna andstyggilegra bragða gagnvart friðsamlegum aðgerðum
þeldökkra og hann kvaðst ekki hafa verið mótfallinn stofnun arms-
ins í júlí 1961.
Armur þessi („Spjót þjóðarinnar“) hefði átt að beina kröftum
sínum að sérstökum verkefnum án blóðsúthellinga, en „Spjót þjóð-
arinnar“ hefði einnig átt að beina athygli þjóðarinnar að rang-
læti jafnframt því, sem almennri stjórnmálastarfsemi hefð.i verið
haldið áfram. Þess hefði ver.ið vænzt, að þessari hliðarhreyfingu
tækist að ná því markmiði að trufla sem mest aðgerðir ríkisstjórn-
arinnar.
Fischer sagðist ekki hafa átt beinan þátt í stofnun þessarar hlið-
arhreyfingar, og hann hefði aldrei verið meðlimur. „Spjót þjóð-
ar.innar" hefði hvorki tekið við fyrirmælum frá Kommúnistaflokkn-
um né gert flokknum grein fyrir starfsemi sinni. Hreyfingin hefði
þannig staðið algerlega á eigin fótum.
Abram Fischer kvaðst hafa notað dulnefni til að leynast, en hefði
ekki ætlað sér með því að svíkja einn né neinn. Okuskírteini og
persónuskilríki „Douglas Black“, sem dulnefnið hefði verið, hefðu
verið notuð í sama tilgangi.
Hann minntist þessu næst á þau ákvæði laga S.-Afríku, sem fælu
í sér heimild til að dæma menn í 90 eða 180 daga fangelsi án und-
angengins dóms. Hann kvað auðvelt að sannreyna hvernig slík
fangelsisvist væri, ef maður lokaði sig inni í loftillu og húsgagna-
lausu herbergi í 3—6 mánuði og væri hleypt út hálftíma á sólarhring
til að ganga um undir ströngu eftirliti í lokuðum garði.
Einangrun í fangelsisklefa ein út af fyrir sig væri skuggaleg og
ómannúðleg og hefði Ieitt til þriggja sjálfsmorða, svo kunnugt
væri um og tveggja tilrauna,