Réttur - 01.07.1966, Qupperneq 33

BRYNJÓLFUR BJARNASON:
r
Gísli Asmundsson sextugur
(Þessi ajmœliskveðja átti að birtast í Þjóðviljanum 24.
marz, en fórst fyrir vegna ]>ess, að Gísli óskaði þess að
lians yrði ekki getið í blöðum þann dag.)
Mér er sagt að einn allra bezti vinur minn, sem ég hef eignazt
um dagana, Gísli Asmundsson, sé sextugur í dag. Ekki ætla ég að
fara að rekja æviferil hans, og ég vona að þjóð hans og flokkur eigi
eftir að njóta frábærra hæfileika hans og unga kynslóðin lífsreynslu
hans og lífsvizku um fjölmörg ókomin ár. I dag langar mig ein-
ungis til að þakka honum fyrir samstarf og vináttu um áratuga
skeið og margar ógleymanlegar samverustundir. Ég held að þessar
samverustundir séu mér meira virði en flest annað, sem mér hefur
hlotnast á síðari hluta ævinnar. Ósköp hefði lífið orðið mikið fá-
tæklegra án þeirra. „Hvað er líf án samhjálpar frá vinum?“ Og
stundum er nauðsyn slíkrar samhjálpar svo áþreifanleg, að erfitt
er að hugsa sér hvernig maður hefði komizt af án hennar. Slíkum
mönnum á rnaður svo miklar þakkir að gjalda að jaðrar við smekk-
leysu að bera þær á torg.
Gísli er einn þeirra manna, sem vinnur störf sín í kyrrþey, einn
hinna mörgu hljóðlátu skapenda sögunnar, sem sjaldan er getið,
en allir njóta ávaxtanna af verkum þeirra. Starf hans í stjórn Sósíal-
istafélags Reykjavíkur á undanförnum árum hefur verið ómetan-
legt. Þó væri ekkert meira ranghermi en að kalla þetta starf, sem
unnið er í strjálum tómstundum, hugðarefni Gísla Ásmundssonar.
í rauninni er honum fátt fjær skapi en að fást við stjórnmál. Hvers-
vegna er hann þá að leggja þetta á sig, munu margir spyrja. Svarið
er einfall: Gísli er í ríkum mæli gæddur þeim mannkostum, sem
okkar kynslóð þarfnast mest af öllu: djúpstæðri siðgæðisvitund.
Ef hann lelur sig geta komið að einhverju liði til þess að gera þessa
jörð lífvænlega, þá mundi hann líta á það sem liðhlaup og drottin-