Réttur - 01.10.1931, Síða 7

Rjettur]
RÉTTUR
199
var lítill og væskilslegur, boginn og kræklóttur af salt-
burði og kolaburði, svo það gat verið óárennilegt ef
kaupmaður legðist ofan á hann, hann mundi merja
hann eins auðveldlega og Geirmundur lús með nögl-
inni. Ég kem hingað og býð yður kurteislega að kaupa
af yður kotið og túnblettinn og hafði ekki hugsað mér
að skera kaupverðið við neglur mér, en þér svarið mér
tómri ósvífni. Ég vil ekki hafa slíkt. Ég á það ekki hjá
yður fyrir allt það, sem ég hefi hjálpað yður. Svarið
þér eins og maður og segið þér, hvað þér viljið hafa
fyrir hús og lóð. Við þurfum enga aðstoðarmenn við
þessi kaup, ég er ekki að sýta verðið, ef þér farið ekki
vitleysislega langt fram úr allri sanngirni.
Nei, við þurfum enga aðstoðarmenn. Ég vil ekki
selja. Ég hefi á meira en hæfilega löngum mannsaldri
verið að basla við að eignast þetta hreysi og erja þenn-
an bölvaðan mel, og ég vil hafa það fyrir fyrirhöfnina
að fá að deyja hér í friði. Þú ert búinn að fá þitt —
og rúmlega það.
Ég skal láta selja ofan af þér kofadjöfulinn, öskraði
kaupmaður og gleymdi nú öllum þéringum. Síðan snar-
aðist hann ofan brekkuna.
Guð hjálpi mér, hver ósköpin ganga á, Geirmundur
minn? spurði veikluleg rödd fyrir aftan hann, og eitt-
hvað, sem meira líktist nái en andliti lifandi mann-
eskju gægðist út á milli skakkra dyrustafanna.
Geirmundur dró annað augað í pung. Hann vildi fá
að fara upp í til þín og varð svona vondur, af því ég
rak hann í burtu.
Á að selja? röddin í dyragættinni varð nú að gráti
og fyrirbænum.
Æ! hættu þessu, kerling, og hitaðu kaffið. Það verð-
ur ekkert selt.
Selja! sagði nú önnur rödd. Það var óli hálfviti,
hann kom til föður síns og hoppaði á tánum í kring um
hann. Hann hoppaði alltaf eins og ofsaglatt barn og