Réttur - 01.01.1940, Blaðsíða 50

London seint í júlí, að Bretland lánaði Þýzkalandi 10 til
20 milljarða króna lán. Þetta vakti mikla hneykslun meðal
almennings í Englandi, Lloyd George og fleiri áhrifamiklir
stjómmálamenn gagnrýndu Chamberlainstjómina harðlega
fyrir þessi óheilindi í samningum hennar við Rússa.
3) 1 Englandi var stungið upp á því, að Chamberlain færi
sjálfur til Moskva, og sovétstjómin stakk sjálf upp á því, að
Halifax utanríkisráðherra kæmi austur til persónulegra
samninga. Nú höfðu þeir Chamberlain og Halifax, eins og
kunnugt er, áður gert sér ferð á hendur til Rómaborgar og
setið vinarveizlur með Mússólini, og Chamberlain hafði ver-
ið á stöðugu flakki til Þýzkalands í persónulegum samninga-
gerðum við Hitler — fór þangað meira að segja sína fyrstu
flugferð. En auðvitað voru þetta of tignir menn til að ræða
pesónulega við rússneska bolsévika og sendu fyrir sig um-
boðslausan skrifara úr utanríkisráðuneytinu, Mr. Strang, ú-
þekktan mann. Stjómmálamönnum kom saman um, að þetta
væri móðgun við svétstjómina.
4) Þegar herforingjanefnd Breta og Frakka var send til
Moskva í lok samningatímabilsins, kom einnig í ljós, að
hún hafði ekkert umboð til samninga á eigin spýtur.
5) Pólland, sem verið var að semja um, að hjálpa skyldi,
ef á það yrði ráðizt, neitaði að þiggja hjálp Sovétríkjanna
og kvaðst ekki þurfa hennar með, en Bretland og Frakk-
land, sem auðvitað hefðu getað ráðið afstöðu Póllands í
þessu efni, beittu nú ekki þessari aðstöðu sinni, sem þau
höfðu neytt svo ótvírætt, þegar um það 'var að ræða að
þröngva Tékkóslóvakíu til að ganga að kröfum Hitlers. Að
vísu munu Pólverjar hafa þótzt vilja þiggja aðsLoð rúss-
neska loftflotans, en Rauði herinn mátti ekki fara inn í
Pólland, sem hann átti að hjálpa! Eins vom litii.’ baltnesku
ríkin, sem Bretar höfðu svo að segja í vasanum um þessar
mundir, látin neita því statt og stöðugt, að þau vildu þiggja
sameiginlega ábyrgð Vesturveldanna og Sovétrikjanna.
Af þessu virðist augljóst, að stjómir Chamberlains og
Daladiers hafa alls ekki ætlazt til þess, að samningamir
tækjust. Þær sátu einmitt um tækifæri til að ná samkomu-
50