Réttur - 01.01.1940, Blaðsíða 9

önnur afleiðing þessarar þróunar var sú, að útflutn-
ingur auðmagns ryður sér mjög til rúms. IJað þýddi
um leið aukinn vöruútflutning og útbreiðslu kapitalist-
iskra framleiðsluhátta til yztu endimarka jarðarinnar.
Árið 1910 nam auðmagn Breta í öðrum löndum 70
miiljörðum marka, Pýzkaland átti 35 milljarða, Banda-
ríkin 8 milljarða. Tuttugu árum síðar eru erlendar
eignir Bretlands 76 milljarðar, Pýzkalands um 4 millj-
arðar, en Bandaríkin eiga 66 milljarða erlendis. Pað
er eftirtektarvert, hve mjög þróunin hefur verið ójöfn
1 þessum efnum. Tekjur auðvaldsstórveldanna af þéss-
um erlenda auði eru gifurlegar. Árið 1929 eru tekjur
Bretlands af löngum ilánum 1.219 mill. gulldollara,
tekjur Bandaríkjanna 876 mill., tekjur Frakklands 176
mill., tekjur Japans 45 mill. Pannig mala frumstæð
lönd og nýlendur ógrynni gulls á ári hverju fyrir hina
miklu auðjötna heimsin^. Pað er þvi engin furða þótt
barátta stórveldanna um nýlendur sé bæði grimm og
löng.
Próun einokunarauðmagnsins útrýmir hinni frjálsu
samkeppni innan landamæra hinna einstöku landa.
Pau hlaða himinháa tollmúra utan um sjálf sig til
þess að tryggja sér heimamarkaðinn. Samkeppnin leit-
ar þá út á við, til erlendra markaða. öllum ráðum er
beitt til þess að ná inngöngu fyrir vörur sínar, ef
„friðsamleg” meðul duga ekki, þá er beitt vopnavaldi.
Auðvaldið skapar alþjóðleg viðskipti og vöruflutninga.
Hvorttveggja er þvi lífsnauðsyn, en jafnframt þessu
er því „lífsnauðsyn” að ripta þessum AÚðskiptum og
gerast sjálfu sér nægt. Pað gerir því söguleg afrek sín
að engu og staðfestir þannig, svo ekki verður um villst,
að auðvaldsskipulagið er hverfult fyrirbrigði sögunnar,
sem komið er í þrot fyrir eigin atgei'ðir. Hafi það til
þessa ríkt sem ljón, er nú svo komið, að það deyr
sem hundur.
9