Réttur - 01.01.1940, Blaðsíða 4

valdslöndin og varpaöi 50 millj. verkamanna út á göt-
una. ÞaS grynnti íyrst á henni er hergagnaverksmiöj-
urnar tóku til starfa á ný. Á hergagnabúinu voru tvö
höfuðin á hverju kvikindi. Þar voru ekki markaös-
vandræÖin, því aö framleitl var bæÖi fyrir líöandi stund
og aflasæla framtíð. Víösvegar um heiminn geysuðu
smástríöin, sem þurftu sinna muna meö. Á árunum
1918—38 voru gerðar 12 hernaöarárásir á Sovétrikin,
11 sinnum uröu skærur og smástríð meö auðvaldsríkj-
um Evrópu. Á sama tíma voru 5 stríð háð í Afríku,
4 í Suöur-Ameríku, 5 sinnum var farið í refsiherferðir í
Indlandi og Indó-Kína. 10 sinnum hefur komiö til
styrjalda og vopnaátaka í hinum nálægari Austurlönd-
um, og frá því 1925 hefur ekki gengið á öðru en inú-
rásum, borgarastyrjöldum og gagnbyltingum í Kína.
öll hafa þessi tíðindi gerzt á dögum afvopnunarráð-
stefnanna, þjóðabandalagsins og Kelloggs-sáttmálans!
Þaö gengur því öfugmælum næst að tala um tvítugt
friðartírrtabil.. Sannleikurinn er sá, að herguðinn hef-
ur ekki sofið kríublund öll þessi ár.
Tuttugu ára saga vopnahlésins mun geymast í minn-
um manna sem.öfugmælakennt hnignunartímabiV í at-
vinnulegum, pólitískum og menningarlegum efnum.
Ný stórveldastyrjöld hefur leyst það af hólmi, én um
leið kastar allt hið vinnandi mannkyn fram þessari
spurningú: hvernig fáum við öðlast frið og brauð?
Þetta er sáluhjálparspurning mannanna á okkar dög-
um. Lausn hennar felur í sér afstöðu okkar til styrj
aldarinnar og þess þjóðfélags, er hefur getið hana af
sér.
II.
Alla stund síðan að hið borgaralega þjóðfélag, auð-
valdsskipulagið, hóf sókn sína í söguþróuninni, hefur
það verið kynfylgja þess, að auðsöfnunin, framleiðslu-
tæki þess og vörumagn, hafa borið markað þess ofur-
liði. Þróun auðvaldsins hefur því m. a. verið linnulaus
4