Réttur - 01.01.1940, Blaðsíða 39

lýsa yfir að hún stöeði eindregið með finnsku hvítliðunum í
stríðinu, og til þess að reka þingmenn Sósíalistaflokksins
úr þeim virðulega félagsskap. Svo brátt var þeim í brók,
að þeir gerðu allar þessar samþykktir áður en miðstjóm
Sósíalistaflokksins hafði tekið nokltra afstöðu til þessara
mála. Isleifur Högnason var rekinn úr þingmannasamband-
inu, enda þótt hann hefði aldrei verið meðlimur þess. Héð-
inn Valdimarsson var bannfærður, eins og hinir þingmenn
Sósíalistaflokksins, enda þótt hann berðist eins og Ijön fyr-
ir því að Sósíalistaflokkurinn gengi í lið með þjóðstjómar-
herskörunum og finnsku hvítliðunum í stríði þeirra gegn
Sovétríkjunum.
Fundir voru haldnir í skólunum og skólastjórar og kenn-
arar látnir halda æsingaræður, rétt eins og það væru síð-
ustu hvatningarorð áður en lagt yrði til mannskæðrar or-
ustu. Rektor Menntaskólans lýsti því yfir frammi fyrir nem-
endunum, að þeir sem ekki stæðu með finnsku hvítliða-
stjórmnni, ættu ekki skilið að anda að sér sama andrúms-
lofti og aðrir íslendingar. Nemendur væru reknir úr skól-
um, ef þeir játuðu á sig þann glæp að hafa samúð með
Sovétlýðveldunum.
Þau tíðindi bárast frá Svíþjóð, að sprengjuefni hefði ver-
ið komið fyrir í húsi Kommúnistaflokksins í Luleá og 5
manneskjur brenndar inni, þar á meðal konur og böm.
Um þetta skrifaði Alþýðublaðið í forustugrein 28. marz,
að kommúnistar hefðu „engan rétt eða ástæðu til að bera
sig upp undan slíku ofbeldisverki”. Með öðrum orðum:
Eitt af málgögnum ríkisstjómarinnar á Islandi lýsti því
yfir að „kommúnistar” séu réttdræpir og þeir hafi engan
rétt til þess að bera sig upp undan því, að konur þeirra og
börn séu brennd inni. Enda þótt ekki tækist að æsa upp til
pólitískra hermdarverka hér á landi, þá verður þeim, sem
að svona skrifum standa, með engri sanngimi gefið að sök,
að þeir hafi látið sitt eftir liggja.
Nefnd var sett á stofn til þess að sjá um að Þjóðviljinn
fengi engar auglýsingar og til þess að annast það, að allir
39