Réttur - 01.08.1971, Blaðsíða 14

stjórnar, megi endast henni til frambúðar
við að leysa vel og dyggilega öll hin miklu
verkefni, sem stjórnin hefur sert sér.
Til þess svo megi verða þarf að skapast
traust bandalag milli Framsóknarflokksins
og verklýðsflokkanna, er útiloki áhrif og
óhappaverk afturhalds og æfintýramennsku,
en einbeiti afli sínu að því að láta þær vonir,
sem stefnuskrá stjórnarinnar vekur alþýðu,
rætast, — því vonbrigði gætu haft ófyrir-
sjáanlegar afleiðingar.
Það var mikil alda róttækrar alþýðu og
æsku, sem bar — mörgum óvænt — núver-
andi stjórnarflokka upp á veldisstólana. Sú
alda mun halda áfram að vaxa, — áhrif
þeirrar þjóðaræsku, sem hér var svo áberandi
að verki, fara vaxandi með ári hverju. Ný
róttæk kynslóð, sem leggur nýtt mat á mann-
leg samskipti, vex úr grasi og þeir, sem halda
áfram að lifa í ofstækis-hugarheimi kalda
stríðsins munu daga uppi sem nátttröll.
Matið á þessu stjórnartímabili mun ekki
aðeins byggjast á því hvað ríkisstjórnin gerir
„fyrir" alþýðu, í hennar þágu — heldur ekki
síður á því hvaða breytingar gerir verkalýð-
urinn (þ.e. verkafólk, sjómenn, iðnaðarmenn,
starfsfólk, menntamenn) á sjálfum sér, sam-
tökum sínum, flokkum og hreyfingu í heild?
Þjóðin og sagan ætm fyrst og fremst að
dæma flokkana og stjórn þeirra eftir þessu
þrennu:
1. Verður íslenzk þjóð að enduðu kjör-
tímabili loks á ný húsbóndi á sínu heimili,
— sjálf og ein ráðandi í stærra Islandi: her-
lausu landi, firrtu ofurvaldi erlends auðs og
með sína fimmtíu sjómílna fiskveiðalögsögu?
2. Verður íslenzkur verkalýður í krafti
samstarfs þá orðinn hið raunverulega trausta
og risháa forystuafl íslenzkra þjóðmála, —
sá valdaaðili í þjóðfélagi öruggrar lífsaf-
komu, sem hinni vinnandi stétt ber að vera
í krafti vinnu sinnar og framlags til þjóð-
arbúsins, í krafti þess vits og stórhugs, sem
hreyfing hennar og hugsjón veitir henni?
3. Auðnast slíkum verkalýð að tryggja
áfram sanngjarnt og raunhæft samstarf við
sína eðlilegu bandamenn: vinnandi bændur,
smáútvegsmenn og aðrar vinnandi milli-
stéttir?
Þá er auðna Islands mikil ef alþýðu þess
tekst að tryggja þetta — og opna þar með
leiðina til öruggs þjóðfrelsis og raunverulegr-
ar lýðstjórnar í landi voru jafnt í efnahags-
málum sem stjórnmálum.
134