Réttur - 01.08.1971, Blaðsíða 24

Angela Davis er ekki meðlimur í samtök-
um Svartra hlébarða, en hún styður sam-
tökin. Hún var til skamms tíma prófessor í
heimspeki við háskóla einn í Kaliforníu, en
áður hafði hún verið nemandi Herberts Mar-
cuse. Henni var hins vegar umsvifalaust vik-
ið úr stöðu sinni af háskólayfirvöldum, þegar
upp komst, að hún var meðlimur í Komm-
únistaflokki Bandaríkjanna. Þykir allur mála-
tilbúnaður ákæruvaldsins gegn henni reistur
á mjög hæpnum forsendum og hefur þannig
verið að málum staðið af hálfu opinberra að-
ila, að óhugsandi má telja að Angela Davis
hljóti óhlutdræga málsmeðferð og réttlátan
dóm. Má í þessu sambandi minna á hástemd-
ar þakkir Nixons til lögreglunnar við hand-
töku hennar, en hann bar í sjónvarpsviðta'i
lof á lögregluna fyrir að hafa haft hendur
í hári {x-ssarar „þjóðhættulegu persónu". Var
einhver að tala um að menn skyldu teljast
saklausir, unz sekt þeirra hefði verið sönnuð?
Síðustu fregnir frá Bandaríkjunum herma
hins vegar að mótmælaalda gegn réttarhöld-
unum sé nú tekin að rísa og er ekki útséð
um hver endalok málsins verða.
Pólitísk grundvallarsjónarmið Svörtu hlé-
barðinna eru um margt athyglisverð, því að
þau stangast á við kenningar ýmissa leiðtoga
baráttuhreyfingar blökkumanna á síðari ár-
um. Þeir líta ekki á sig sem „þjóðernissinna"
eingöngu, heldur sem „byltingarsinnaða þjóð-
ernissinna", en byltingarsinnuð getur sú þjóð-
ernisstefna ein kallast, sem byggir á bylting-
arsinnaðri fræðikenningu, þ.e. marxisma.
Eldridge Cleaver hefur lagt áherzlu á, að raun-
veruleg þjóðfélagsbylting í Bandaríkjunum
sé óhjákvæmileg forsenda þess að bandarískir
blökkumenn geti öðlazt frelsi undan þeirri
áþján, sem þeir eiga við að búa. I samræmi
við þetta grundvallarsjónarmið óska Svörtu
hlébarðarnir eftir samstarfi og bandalagi við
róttæka og byltingarsinnaða hópa í röðum
hinna hvítu gegn sameiginlegum andstæð-
ingi. Þeir líta ekki á baráttu sína fyrst og
fremst sem réttindabaráttu eins kynþáttar,
heldur sem lið í baráttu stétta og þjóða gegn
arðránskerfi hins alþjóðlega kapítalisma.
Af þessu leiðir, að Svörtu hlébarðarnir líta
á hina „svörm borgarastétt" sem andstæðing
sinn.
Samtök svartra hlébarða hafa átt við mikla
og margvíslega erfiðleika að etja síðastliðið
1V2 ár. Fréttaskýrendur í borgaralegum blöð-
um og tímarimm töldu, að þessi byltingar-
samtök blökkumanna hefðu runnið sitt skeið
á enda. Ymsir atburðir, sem átm sér stað
innan samtakanna, virmst renna stoðum
undir réttmæti slíkra ályktana. Harðar deilur
komu upp milli þeirra leiðtoga samtakanna,
sem ekki sátu í fangelsi, og endurspegla þær
flokkadrætti, valdabarátm og hugmynda-
fræðilegan ágreining innan samtakanna. I
þessum deilum hafa átzt við tveir megin-
hópar. Annar hópurinn lýtur forysm þeirra
Huey P. Newtons og Davids Hillards, for-
ingja flokkssamtakanna í New York. Þeir
og fylgismenn þeirra líta svo á, að megin-
verkefni samtakanna eigi að vera að byggja
upp skipulegan stjórnmálaflokk með lenin-
ísku sniði. Af því leiðir, að þeir leggja
áherzlu á skipulagsmál samtakanna og á
skólun og þjálfun starfsmanna þeirra. Þessi
hópur lítur þeim augum á valdbeitingu í
stjórnmálabaráttunni, að hún eigi fyrst og
fremst rétt á sér sem liður í sjálfsvörn hins
svarta samfélags. Newton, Hillard og áhang-
endur þeirra telja einnig, að svörtu hlébarð-
arnir eigi að leggja sig í líma um að koma
á samfylkingu með kommúnistum og öðrutn
róttækum hvenær sem tök eru á slíku.
Hinn hópurinn, sem myndazt hefur, lýtur
forystu Eldridge Cleavers. Cleaver hefur í
málflutningi sínum lagt megináherzlu á
nauðsyn vopnaðar baráttu öreigalýðsins gegn
144