Réttur - 01.08.1971, Blaðsíða 5

ÍSLENZKA
ALÞÝÐUSTJÓRNIN
Myndun ríkisstjórnar Ólafs Jóhannessonar
14. júlí var því í senn söguleg nauðsyn —
og hið giftusamlegasta spor. Ymsir höfðu
efast um hæfileika hins nýja formanns Fram-
sóknar sem herforingja fyrir liði sínu í stór-
orustu, en í því starfi að tengja saman til
samstarfs þau öfl, er nú voru nýkomin úr
orrahríðinni, fylgdi honum gifta. Sýndi hann
þar sveigjanleik og festu í samningum og
skil ning á þeim þjóðfélagslega vanda, er
framundan var. Hin róttæka stefnuskrá
stjórnarinnar er birt á öðrum stað í þessu
hefti og verða nokkur atriði hennar nefnd
hér á eftir. Sjálf stjórnarmyndunin gefur góð
fyrirheit um samstarf — þrátt fyr.'r allt. Það
var vel ráðið af stjórn Alþýðubandalagsins
að tillögu hins unga formanns þess, Ragnars
Arnalds*), að setja tvo sterkustu menn eldri
kynslóðarinnar, Lúðvík og Magnús, í þau
umfangsmiklu ráðherraembætti, er féllu Al-
þýðubandalaginu í skaut. — Og það er viss
kaldhæðni örlaganna í því að það afmrhald
útvarpsins, sem í þröngsýni sinni og ofstæki
hefur tvívegis stöðvað Magnús Torfa Ólafs-
son við flutning ágætra útvarpsþátta, skuli
) Það væri mjög til athugunar, sérstaklega fyrir
sósíalistíska flokka, að gera það að reglu að formaður
flokksins (öðru gegnir um formann þingflokks) væri
ekki 1 ríkisstjórn, heldur væri ætíð sem fulltrúi flokks
og fólks gagnvart eigin ríkisstjórn, höfuðskipuleggjandi
fclksins sjálfs og flokks þess. Reynslan í þeim löndum
þar scm sósíalístískir flokkar fara lengi með ríkisvald
sýnir hver þörf er á slíkri verkaskiptingu. Og hér á
landi cru einnig fleiri ástæður sem mæla mcð slíku.
12F5