Réttur - 01.04.1973, Qupperneq 75

hefur hinn vinnandi fjöldi Reykjavíkur sýnt
afl samtakanna.
Sú kynslóð, er í dag gengur 1. maí-göngu,
býr við gjörólík lífsskilyrði á við frumherjana
fyrir 50 árum. Lífskjörin hafa gjörbreytzt,
mannréttindi hafa verið aukin, menntunar-
möguleikar margfaldaðir og húsakostitr tekið
stakkaskiptum. Sterkasta aflið til þess að
knýja fram þessi breyttu lífskör hefur verið
barátta verkalýðshreyfingarinnar sjálfrar.
Einstaka sigra mætti nefna:
• Afnám svívirðingar fátœkralaganna,
• samningsbundin vinnuvika stytt um þriðj-
ung,
• orlofi komið á og er nú 4 vikur,
• félagslegt öryggi sett með almannatrygg-
ingum og lifeyrissjóðum.
En það hafa ekki eingöngu verið sigrar,
hörð varnarbarátta gegn atvinnuleysi og
kjararýrnun hefur einnig verið háð. En þegar
við nú fylkjum liði á þessum fimmtugasta
reykvíska 1. maí kröfugöngudegi, gengur
reykvísk verkalýðshreyfing fram, voldug og
sterk, og minnug þess, að hún hefur verið
dýrasta eign hvers alþýðuheimilis.
En þótt við getum verið stolt yfir að hafa
gjörbreytt kjörum og réttindum alþýðufólks,
skulum við hafa í huga, að verkefnin bíða
mörg og ströng, og hlutverk verkalýðshreyf-
ingar hlýtur ávallt að vera barátta.
I hálfa öld hefur íslenzkur verkalýður
þann 1. maí fylkt liði með alþýðu um allan
heim og lýst samhug sínum með stéttar-
bræðrum í viðureign við peningavald og stór-
veldis- og hernaðarstefnu.
1. maí í ár eru það ekki fáein hundruð liðs-
manna, sem skipa sér undir baráttukröfur
dagsins, heldur þúsundir vinnandi manna.
Fyrir ári var I. maí helgaður baráttunni fyrir
50 mílna landhelgi. Enn heitir íslenzkur
verkalýður á stéttarbræður sína um allan heim
að styðja Islendinga í viðureigninni við brezkt
og vestur-þýzkt útgerðarauðvald. Tilverurétt-
ur íslenzku þjóðarinnar byggist á algerum
yfirráðum yfir auðlindum hafsins — í barátt-
unni fyrir 50 mílna landhelgi ætlum við að
sigra. Við krefjumst þess, að landhelgin verði
varin af einurð og festu. Reykvísk alþýða
mun eigi líða það að hvikað verði frá mark-
aðri stefnu, né að erlendur dómstóll dæmi
um líf vort og frelsi. Brezku ofbeldi og árás-
um verðum við að svara með öflugri þjóð-
areiningu, og því meira sem ofbeldið er, þeim
mun fastar skulum við standa á rétti okkar.
í dag, 1. maí, ítrekar reykvískur verka-
lýður, að hann líður ekki skerðingu á núgild-
andi káupmætti launa. Hann krefst þess, að
tekizt verði á við verðbólguvandann og að
sjónarmið einkagróðans víki fyrir þjóðarhag,
þannig að skipulag og hagsýni verði ríkjandi
í atvinnurekstrinum. Hefjum sókn fyrir
auknu öryggi og heilnæmi á vinnustöðum, og
vinnum að því að gera 40 stunda vinnuviku
að raunveruleika. Verkafólk krefst þess, að
skattalögunum verði breytt og þau gerð rétt-
látari. Að skattar á þurftarlaunum verði lækk-
aðir, en skattaeftirlit hert. Verkalýðssamtökin
krefjast þess, að komið verði á kauptryggingu
láglaunafólks. Kauptrygging verkafólks í
fiskiðnaði er brýnt dagskrármál. Þau taka
undir þá kröfu, að þegar í stað verði afnumið
aflóga meistarakerfi.
Á alþjóðadegi verkalýðsins skipar reykvísk-
ur verkalýður sér við hlið alþýðu þriðja
heimsins og lýsir fullum smðningi við þjóð-
frelsisbaráttu hennar gegn nýlendukúgun,
arðráni og kynþáttamisrétti, um leið og hún
hvetur íslenzku þjóðina til að vinna að friði
í heiminum, upplausn hernaðarbandalaga og
gegn herstöðvum stórvelda í öðrum löndum.
139