Morgunblaðið - 12.02.2006, Síða 67

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 12. FEBRÚAR 2006 67
MINNINGAR
Yfir 40 ára reynsla
Sendum myndalista
Steinsmiðjan MOSAIK
Hamarshöfða 4 • 110 Reykjavík
sími 587 1960 • www.mosaik.is
10-50% afsláttur
TILBOÐ
á legsteinum,
fylgihlutum og
uppsetningu
Innilegar þakkir til allra sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför ástkærrar móður og
tengdamóður, ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR G. STEFÁNSDÓTTUR,
Hringbraut 50,
áður Álftamýri 42,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á elli- og hjúkrunar-
heimilinu Grund fyrir frábæra umönnun.
Sæmundur Einar Valgarðsson, Þórunn J. Hermannsdóttir,
Flosi Sigurvin Valgarðsson, Eygló Aðalsteinsdóttir,
Rafn Valgarðsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför ástkærs eiginmanns míns,
föður okkar, tengdaföður og afa,
AGNARS JÓNSSONAR,
Höfðagrund 14a,
Akranesi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks heimahjúkrunar og
lyflækningadeildar Sjúkrahúss Akraness fyrir hlý
samskipti og góða umönnun.
Jónína Bryndís Jónsdóttir,
Guðjón Smári Agnarsson, Sigríður Thoroddsen,
Guðfinna B. Agnarsdóttir, Sigurður Sævar Sigurðsson,
Ólöf Agnarsdóttir, Sigurjón Skúlason,
Björg Agnarsdóttir, Þór Arnar Gunnarsson,
Jón Agnarsson
og afabörn.
Alúðarþakkir til allra þeirra sem sýndu okkur hlý-
hug og vináttu við andlát og útför elsku eiginkonu
minnar,
ERNU FRIÐBJARGAR EINARSDÓTTUR,
Vallargötu 34,
Sandgerði.
Hannes Friðrik Oddsson,
Guðný Rósa Hannesdóttir,
Erna Líf Gunnarsdóttir,
móðir og systkini hinnar látnu.
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa, bróð-
ur og mágs,
INGVA GUÐJÓNSSONAR,
Álfalandi 7,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks deildar 11E á
Landspítalanum við Hringbraut og starfsfólks líknardeildar Landakots-
spítala fyrir ómetanlega aðstoð og umönnun.
Þóra Magnúsdóttir,
Kristín Ingvadóttir, Hilmar Karlsson,
Magnús Ingvason, Guðrún Agnes Þorsteinsdóttir,
Katrín Lovísa Ingvadóttir, Páll Baldvin Baldvinsson
og afabörn,
Hólmfríður K. Guðjónsdóttir og Böðvar Valtýsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát
og útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
ÁGÚSTU ENGILBERTSDÓTTUR.
Ólafur Ægisson, Sigríður Einarsdóttir,
Íris Ægisdóttir, Haraldur Kornelíusson,
Bára Ægisdóttir, Snorri Gissurarson,
Alda Ægisdóttir, Hans Helgi Stefánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýju við fráfall elskulegr-
ar móður okkar, tengdamóður, ömmu og lang-
ömmu,
ÞÓRUNNAR ÞORVARÐARDÓTTUR,
áður til heimilis á Kleppsvegi 120,
Reykjavík.
Starfsfólki á hjúkrunarheimilinu Skjóli eru færðar
sérstakar þakkir fyrir góða umönnun, hlýju og ástúð.
Guð blessi ykkur öll.
Unnar Jónsson, Auðbjörg Jónsdóttir,
Kristín Schmidhauser Jónsdóttir, Ulrich Schmidhauser,
Áslaug Jónsdóttir,
barnabörn, stjúpbörn, langömmubörn
og fjölskyldur þeirra.
Mínar fyrstu minningar af Huldu
frænku tengjast fjörunni í innbæn-
um, þar sem yndislegt heimili þeirra
hjónanna Huldu og Pjeturs stóð við
Aðalstræti. Hulda var fyrirmyndar-
húsmóðir, en einnig mjög margt ann-
að til lista lagt. Dugnaðarforkur er lét
aldrei deigan síga. Fagurkeri og
listakona á allt handverk sem elskaði
garðinn sinn og sjóinn. Ófáar voru
þær stundir er við sátum í garðinum
þínum sem þú nostraðir svo mikið
við, eða hrifning okkar við gluggana
er við horfðum yfir sjóinn og fjöl-
skrúðugt fuglalífið allt í kring.
Ekki er hægt að minnast Huldu
einnar. Ég hef ætíð nefnt þau saman
hjónin Huldu og Pjetur sem einnig
hefur kvatt. Þau voru sérstaklega
samrýnd, gjörólík en afar hamingju-
söm saman og næm hvort á annað.
Minnisstæð eru mér orð hans er
Hulda sagði mér að hann hefði sagt
við sig á dánarbeði: „Hulda mín, vert
þú svo ekkert alltaf að fara upp í
kirkjugarð þegar ég verð farinn, ég
verð ekki þar. Ég verð í London.“
Umhyggja hans fyrir henni var óend-
anleg, því auðvitað vissi hann hve
slæm hún var í fótunum. Pétur var
eins og sólin, var til staðar eins og
hún og hafði stjórn á hlutunum án
þess að hafa fyrir því. Einstakt prúð-
menni sem mér þótti einnig afar
vænt um.
Við Hulda unnum oft saman á sjón-
um og voru þær ófáar siglingarnar á
Drang sem við fórum saman til Nor-
egs og Danmerkur. Minnisstæðar
voru þessar ferðir. Ein fegursta
minning í huga okkar frá þessum
ferðum var innsiglingin til Bergen
eitt árið. Blankalogn og blíðskapar-
veður. Hólmarnir, smábátarnir, sum-
arhúsin, gróðurinn og litafegurðin.
Við gleymdum okkur. Einnig ferðir
okkar á rómaða útsýnisstaði uppi í
hlíðum Bergen. Síðan allar siglingar
okkar til Grímseyjar í miðnætursól-
ina með fólk frá öllum heimsálfum.
Systkinahópurinn var samheldinn
og ógleymanlegar voru allar veisl-
urnar og gamlárskvöldin sem þið
glödduð okkur með heimsóknum.
Þar sem angan og ský stórra hátíð-
arvindla skipstjórans bróður þíns
svifu yfir allt Barðstúnið og lá við Sól-
heimahúsið líka. Enda búið að kalla
til alla nágrannana í götunni. Við
þetta blandaðist hressilegt undirspil
yndislegs nágranna, Kristjáns Rögn-
valdssonar, sem ykkur fannst mikið
til koma, og söngurinn var flottur.
Einnig streyma fram í minning-
unni góðu stundirnar ykkar mömmu.
HULDA
JÓNSDÓTTIR
✝ Hulda Jónsdótt-ir fæddist á Ak-
ureyri 4. janúar
1923. Hún lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri
24. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jón
Björnsson skipstjóri
og Kristín Guðjóns-
dóttir húsfreyja.
Hulda var yngst
átta systkina og er
Sigurlaug ein systk-
inanna á lífi.
Hulda giftist Pétri Hallgríms-
syni. Dóttir þeirra er Kristín, f. 31.
október 1942, gift Brodda Björns-
syni frá Syðra-Laugalandi. Þau
eiga fjögur börn, þrettán barna-
börn og eitt barnabarnabarn.
Útför Huldu fór fram í kyrrþey
að ósk hinnar látnu.
Þá komst þú gangandi
upp Spítalaveginn upp
úr hádegi og þið áttuð
daginn. Margt var
spjallað og í minning-
unni var alltaf sólskin
þegar þú komst.
Áhugamálin voru
margs konar. Ferða-
lögin, Kanaríeyjaferð-
ir sem þið Pjetur fóruð
árlega um margra ára
skeið og Mývatnssveit-
in var ykkur hugleikin
og einnig gróður Ís-
lands eins og hann
lagði sig. Bæjarmálin voru oft reifuð
og eitt og annað lagt til málanna. Ef
Gréta systir þín var líka þá man ég
vel hvað umræðurnar gátu tekið
hressilegan kipp þegar Ingólfur
mágur þinn mætti á svæðið. Aldrei
lognmolla yfir bæjarmálunum hjá
honum, þið skemmtuð ykkur kon-
unglega – ný yfirsýn á málin.
Þá vil ég nefna Hrönn og Marinó
sem voru þér afar hjartfólgin og
hugsuðu alltaf vel til ykkar og um
ykkur og þið vöktuð yfir velferð
þeirra ekki síður en dóttur ykkar
Kittýjar og barnabarnanna sem þú
vildir alltaf vera að gleðja. Ekki má
gleyma tengdasyninum Brodda sem
þú talaðir alltaf svo hlýlega um og
leitaðir oft til, hann var þér svo bón-
góður. Systur þínar Sigurlaugu og
Gyðu heimsóttir þú oft suður og
ógleymanlegar voru heimsóknir ykk-
ar til mín þegar ekið var norður í
land. Þið komuð í Barðstúnið og stíf
dagskrá var mótuð frá fyrsta degi og
alltaf var mikil gleði og glens, og góð-
látleg stríðni látin fjúka á báða bóga.
Létta lundin hennar Sigurlaugar var
oft búin að stytta þér stundirnar er
þú lást á sjúkrahúsinu og hún hringdi
nánast daglega í þig.
Veikindi þín tóku frekar snögga
breytingu og kvöld eitt er ég kom til
þín sagðist þú vera komin með flensu.
Þó þú værir við dauðans dyr kallaðir
þú það flensu og heim ætlaðir þú, ja
allavega ekki lengra en á hjúkrunar-
heimilið Sel. Þú hafðir heyrt svo vel
látið af því. Þá horfði ég á þig og
fannst þú vera að leggja í hann. Bát-
urinn þinn klár og einhver að kalla í
fjarska „sleppa“. Landfestunum
sveiflað fram af bryggjukantinum og
pushljóðið og skvampið er endinn
skall á sjónum. Fleyið að fjarlægjast
– þannig kvaddi ég þig í huganum.
Ég hefði helst viljað sigla með þig
nokkra hringi á Pollinum í virðing-
arskyni að síðustu, það hefði verið vel
við hæfi og flauta vel.
Þegar ég rifja upp þessar minning-
ar, sem eru mér ómetanlega dýrmæt-
ar, er efst í huga mínum þakklæti fyr-
ir allar skemmtilegu stundirnar og
hvað við náðum vel saman. Ég sendi
Kittý, Brodda, barnabörnunum og
tengdabörnunum sem öll voru þér af-
ar dýrmæt innilegustu samúðar-
kveðjur og bið góðan Guð að vaka yfir
þeim við það tómarúm sem nú mynd-
ast.
Í dag munum við tendra ljós á kerti Guðs
náðar í Englandi og ég treysti því að á því
verði aldrei slökkt.
(Hugh Latimer.)
Góða ferð, elsku Hulda.
Kristín Steindórsdóttir.
Elsku frænka mín, þá ertu búin að
fá hvíldina, eins og þú varst búin að
þrá svo lengi. Mikill söknuður er að
þér. Þú varst móðursystir mín en oft
fannst mér eins og við gætum verið
systur. Þú hefur alltaf verið stór þátt-
ur í lífi mínu og margar eru minning-
arnar sem ég á um þig. Eftir að ég
giftist og fór að eignast mín börn
fylgdist þú alltaf með þeim og þurftir
alltaf að fá að vita hvernig gengi hjá
þeim. Þær voru ófáar ferðirnar sem
farnar voru til Akureyrar þar sem ég
var uppalin og alltaf var komið við hjá
þér og mikið varstu alltaf glöð að sjá
okkur. Ég vissi að þér þótti ég ekki
koma nógu oft, en það er nú svona,
þegar börnin eru orðin fimm þá er
alltaf erfiðara að koma með stóran
hóp með sér en það fannst þér nú
ekki, hafðir bara gaman af því. Ekki
stóð á matarboðunum hjá þér, allt svo
fallegt og fínt hjá þér eins og þú varst
alltaf sjálf og aldrei mátti rykkorn
sjást á neinu. Það voru ófá samtölin
sem við áttum og alltaf þegar ég
hringdi sagðir þú: „Nei, sæl elskan,
ert þetta þú?“ Það er skrítið að geta
ekki hringt til þín, en ég er þakklát að
hafa getað átt gott samtal við þig
þegar þú varst á sjúkrahúsinu og var
það okkar síðasta samtal. Elsku
frænka, megi góður guð gefa þér
góða heimkomu. Ég kveð þig með
sárum söknuði, elsku frænka mín.
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt,
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orð sem best lýsir þér.
(Terri Fernandez.)
Ég sendi dóttur hennar og fjöl-
skyldu samúaðarkveðjur,
Hildur Jónína (Daisy).