Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 15

SKINFAXI
95
yrði lögð fram af héraðsbúum með frjálsum framlög-
um, eða því yrði jafnað niður á menn eflir efnum og
ástæðum. Þó færi það aldrei svo, að héraðsbúar slyppu
alveg við bein peningaframlög. Þeir yrðu alltaf að
greiða kaup eins eða tveggja iðnlærðra manna. Sjálf-
sagt er að úvega efni milliliðalaust, eða leita tilboða i
efni og vinnu, ef eltki væri unnið í þegnskaparvinnu.
Á þann bátt mætti mikið sparast, og þá vita alltaf fyrir-
fram nokkurnveginn um kostnað.
Lögum þessum þyrfti að breyta þannig, að ríkið
legði fram allt aðkeypt el'ni, komið á land á næslu liöfn
við skólastaðinn, og auk þess vinnu eins smiðs. Þá þyrfti
að komast á föst fjárveiting til þcssara bygginga,
meiri en verið hefir.
Meginhluti reksturskostnaðar fer eftir lögum þar
um, svo sem laun kennara, hitun, hirðing og viðhald
hússins. Kostnað við heimilishaldið, fæði barnanna og
starfsfólks og kaup þess, yrðu auðvitað aðstandendur
að greiða. Nú mun þvi vera þannig háttað í ýmsum
lieimavistarskólum landsins, að heimilin leggja á borð
með börnum sínum, og verður það þvi ekki eins til-
finnanlegt, eins og ef greiða þyrfti ákveðið með liverju
barni. í þessu og ótal fleiru viðvíkjandi starfsemi,
rekstri og allri tilhögun slcólanna er nauðsynlegt að
byggja á þeirri reynslu sem fyrir er, og þreifa sig áfram
og finna leiðir til að gera þetta auðvelt og liappasælt.
Iiostnað við námskeiðin yrðu félögin að bera uppi,
og starfsemi vinnustofu og gróðrarliúss yrði auðvitað
að bera sig sjálf. Kostnaðurinn við dvöl kaupstaðar-
barna á þessum heimilum yrði annaðlivort greiddur af
aðstandendum þebrra eða viðkomandi bæjarfélagi. En
annars er þar verkefni fyrir kaupstaðarkennarana og
aðra þá, sem láta sig málefni barnanna einliverju skipta,
að sjá um að koma því málefni í gott liorf. En þar er
ýmislegt annað, sem fé þarf til, svo sem að styrkja fá-
iæk börn i héraðinu til skóladvalar og jafnvel að ein-