Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 43

SKINFAXI
123
frumstæðu lífskjör, sem mikill hluti íslenzkrar alþýðu
á við að búa. Hann telur það sérstaklega ótilhlýðilegt
af góð'um og frómum ungmennafélögum, að gera sér
grillur út af því þótt Pétur eða Páll lifi i sukki og svalli
(sbr.: „Hún [þ. e. æskan hans Halldórs] horfir ekki
sólgnum öfundaraugum á óhófsíburð eyðslustéttar-
innar“).
Það sldn svona liér um bil í gegn um röksemda-
leiðslu höf., að fátækur og hreinhjartaður U. M. F. megi
þalcka guði fvrir þann velgerning, að fá að lifa í litla
hænum sinum kalda og dimma, að fá að vinna 12—14
stundir í sólarhring, að fá í stuttu máli að njóta margs-
konar hlunninda af þessu læi, sem eyðslustéttin fer á
mis við.
Reyndar viðurkennir höf., að sár fátækt sé mein-
bölvuð, en hún er þó ekkert hjá þvi böli, að vera rík-
ur og geta veitt sér öll tímanleg gæði. Þá er sálin í
voða! Vitnar liöf. i ýms skáld, útlend og innlend, máli
sinu til sönnunar.
Þessi hugvekja Halldórs Kristjánssonar er sannar-
lega orð í tíma talað.
Borgarastéttin íslenzka gengur nú með lífið í lúlcun-
um vegna þess, að hún óttast að alþýða þessa lands
sé að vakna til meðvitundar um hið himinhrópandi
ranglæti stétta-þjóðfélagsins. Það hlýtur að vera ein-
staklega huggunarríkt fyrir hina hrelldu borgarastétt,
að lesa ritsmíð H. Kr. Hvað gerir það til, þótt liann
hnýti svolítið í hana fyrir eyðslu og drabb? Ekki vit-
und. Það er einmitt það, sem kennir sér bezt fyrir hana
eins og stendur. — Á meðan velþenkjandi U. M. F.
skoða jietta frá sama sjónarmiði og H. Kr., fara þeir
varla að sækjast eftir slíkum hlutum, sér til handa.
Borgarastéttin fær að njóta þessa i næði, en á meðan
syngja ungmennafélagarnir:
Mæt ham med Velstand, för nogen ved af
skælver hans Hjerte i Suk efter — Stene.