Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 44

124
SKINFAXI
En hvaðan heldur H. Kr. að eyðslustéttin fái aurana
til þess að eyða? Heldur liann að hún tíni þá við Skerja-
fjörðinn við stórstraumsfjöru? Eða skyldi liann trúa
þvi, að þeir falli til hennar af himnum ofan líkt og
Manna-brauðið á dögum Móisesar? Órar liann kannske
ekkert fyrir því, að þessir lítt eftirsóttu verknaðir,
eyðslan og drabbið, sem vitanlega eru andstyggilegir í
augum allra góðra manna, fara fram á kostnað þeirra,
sem „vaka og vinna?“ Er það af þeim orsökum, sem
honum finnst svo óviðeigandi af U. M. F., að lita „sólgn-
um öfundar-augum“ til þeirra, sem eyða þeim verð-
mælum, sem þeir hafa aflað?
En nú skal eg segja H. Kr. nokkuð. Það er engin
dyggð af ungmennafélaga, sem hef ir það meira að segja
á stefnuskrá sinni að vinna alþýðustéttina upp, að loka
augunum fyrir misskiptingu hinna timanlegu gæða.
Það er engin dyggð að telja því fólki, sem allt sitt líf er
að skapa verðmæti, sem það fær ])ó ekki að njóta nema
að takmörkuðn leyti, sökum ranglátrar arðskiptingar,
írú um, að það sé í raun og vern fullsælt eins og það
er. Það er engin dyggð, að halda á lofti óraunsæjum
og óhlutkenndum, úrellum hugtökum um fagrar hug-
sjónir og Iiátt takmark, þegar þetta sama verður til
þess að villa svo um vitund manna, að þeir horfast
ekki i augu við liina raunverulegu staðreyndir nútím-
ans eins og þær eru.
Það er lika meginrökvilla hjá Halldóri Kristjánssyni,
þegar hann segir, að kjör alþýðunnar hafi batnað hin
síðari ár. — Jú, víst hafa þau balnað. En þelta er þó
ekki nema liálfur sannleikur og tæplega það. Kjör al-
þýðunnar hafa batnað hlutfallslega langminnst, sam-
anborið við kjör annarra stétta. Þetta er því sorglegra,
þar sem það er alþýðan — hin vinnandi stétt — sem
skapar verðmætin, eða dregur þau fram úr skauti
náttúrunnar.