Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 49

SKINFAXI
129
sem á vinnst með prédikunum. Þa'ð er reynsla, sem
bæði klerkar og „kommúnistar“ mega sætta sig við.
Þær eru býsna skritnar, hugmyndirnar, sem Sigur-
jón á Þorgcirsslöðum gerir sér um þjóðskipulag
„kommúnista“. Annað tveggja hefir bann lesið rit
„socialismans“ á svipaðan hátt og sagt var, að garnli
maðurinn á neðri byggðinni læsi biblíuna, eða þá að
einbverir gamansamir náungar liafa skrökvað ein-
liverju að lionum um þessa hluti; eða þá í þriðja lagi,
að hann liefir komizt í kynni við bókmenntastarfsemi
Morgunblaðsins og annarra virðulegra borgarablaða og
iekið liana full bókstaflcga.
Rúm Skinfaxa leyfir ekki að þessar sérkennilegu
hugmyndir séu gagnrýndar að nokkru ráði. Þó get eg
ekki stillt mig um að drepa á örfá atriði af handahófi.
Höf. kemst að þeirri einkennilegu niðurstöðu, að
byltingar séu niðurrif alls þess, sem liðnar kynslóðir
liafa til nytja unnið. Finnst honum að franska byltingin
1789 sanni þetta? Eða lieldur liann að Tolstoj hafi
nokkuð fallið i verði með sinni þjóð, þó að „bolsi-
vikkar“ kæmust þar að völdum.
Haun talar um það með liryllingi, að byltingamenn
vilji fylgja vissri stefnu í uppeldismálum. Er þetta
nokkurt einsdæmi? Hvað gerir okkar ágæta ltorgara-
lega samfélag, sem Sigurjón er svo fíkinn í að tjónka
við? Skyldi það telja það nokkurt lirós í sinn garð, þótt
einhver segði, að það fylgdi engri stefnu í uppeldismál-
um sinum, eða framkvæmdi þau í hreinu tilgagnsleysi ?
Nei, vissulega ekki. Þvert á móti fylgir það þeirri stefnu,
að búa til borgara líkt og Sigurjón á Þorgeirsstöð-
um, sem reynast hlutgengir i því að viðhalda ríkjandi
skipulagi með öllum þess göllum og agnúum. Það er
ekki stefnuleysi að kenna, þótt tilgangurinn náist ekki
alltaf, þ. e. a. s. lir góðum og rcttlátum öreiga verði
byltingamaður. Heldur má skrifa það á reikning utan-
aðkomandi afla, sem hið borgaralega uppeldi fær ekki
d