Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 50

130
SKINFAXI
ráðið við. Eða hvað segir SigurjÓn um þá uppeldisstarf-
semi, sem nú fer fram i Ílalíu og Þýzkalandi? Skyldi
uppeldið ekki vera framkvæmt þar með visst mark-
mið fyrir augum? Ilvað er þá um það að segja, þótt
„socialislar“ vilji móta þau lífsviðhorf, sem tryggja
samúð með því skipulagi, sem samfélag þeirra er reist á.
Einlivers staðar skýtur þeirri kenningu upp hjá Sigur-
jóni, að „socialisminn“ sé liaft á frclsi manna og hamli
eðlilegum þroska einstaklingsins. Já, við megum svo
sem vera hrcyknir af þvi, hve vel okkur hafi tekizt,
liér i okkar borgaralega samfélagi, að rækta þessa eigin-
leika, frelsið og einstaklingsþroskann. Við getum svo
sem hrósað happi yfir ])vi, hve vcl okkur hafi tekizt
að fá hverjum og einum í hendur verkefni við hans
hæfi. Við megum svo sem miklast af því, að allir ein-
staklingar í okkar samfélagi hafi fengið að njóta hæfi-
leika sinna, eftir því sem þeir voru menn til!
Það er einkennilegt að lieyra mann, sem heldur því
fram, „að persónuleikinn hafi þroskazt í þarfir hug-
sjóna, sem stefndu æ hærra og hærra að marki fegurðar
og gildis“, vera að fjandskapast gegn þeirri hugsjón,
sem hæst hefir stefnt af öllu fögru — hugsjón „sócíal-
ismans."
Það er kannske rétt, að benda þessum ágæta höf. á
það, þar sem hann er að lala um hin í'ögru loforð
„kommúnista“, að þeir hafa nokkra sérstöðu um þessa
hluti innan stjórnmálaflokkanna. Þeir lofa sem sé engu,
enda geta þeir engu lofað, aumingja mennirnir. En þeir
hvelia hinn allslausa lýð til þess að taka höndum sam-
an. Þess vegna eru þcir svo ári illa liðnir af borgara-
stéttinni.
F.itt af ])ví, sem Sigurjóni stendur mikill stuggur af
i sambandi við byltinguna, eru samyrkjuhyggðir. Það
mæti kannske segja honum það til huggunar, að þetta
er ekkert séreinkenni á byltingamönnum. Jafnágætur
o« ráðsetlur horgaraflokkur og okkar íslenzki Fram-