Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 51

SKINFAXI
131
sóknarflokkur er nú búinn að taka hugmyndina um
samyrkj ubyggði r frá „kommúnistum“ og er meira að
segja sérstaklega hreykinn af. Reyndar kemur það upp
úr kafinu, að ótti böf. við þctta fyrirbrigði er ekki
ástæðulaus. Þjóðmenningin er i voða, ef fólkið flytur
sig saman!!
Eftir að bafa farið svona nokkuð geyst og komið
með ýmsar staðbæfingar, álíka einkennilegar og þær,
sem hér hefir verið drepið á, kemst höf. að þeirri niður-
stöðu, að það hafi nú kannske ekki verið svo vitlaust,
að gera byltingu í Rússlandi 1917. Manni kemur nú
þessi yfirlýsing nokkuð á óvart, eftir allt, sem á und-
an er gengið. En eg vil bara minna þenna ágæta höf-
und á það, að þótt li a n n segi n ú, að byltingin í
Rússlandi liafi verið réttmæt, þá liafa vafalaust verið
margir, bæði utan Rússlands og innan, sem voru á
annarri skoðun þ á. Þeir liafa lialdið því fram, alveg á
sama liátt og Sigurjón gerir nú, að gamla skipulagið
gæli enzt nokkuð lengi, bara ef upp á það væri lappað.
Annars er það töluverð sönnun fvrir ágæti þess
skipulags, sem hér er um að ræða, þegar maður, sem
fer á stúfana til þess að rífa það niður, endar harð-
orða ádeilu á það, með þeim orðum, að réttmætt liafi
verið að koma því á fót!
Grein sína nefnir Sigurjón: „Hvað á að gera?“ Mað-
ur fær nú eiginlega ekki eygt þau bjargráð, sem liann
hefir upp á að bjóða. Hann er of skelkaður til þess,
að geta hugsað rólega og rökfast. Seinast i grein sinni
fer hann þó að gerast klöklcur, þegar hann minnist
alls hins þjóðlega, sveitamenningarinnar, beimilanna,
alþýðuskólanna og annarra afla, sem hann telur likleg
til þess að vinna á móti spillingaröflunum. Sérstak-
lega setur hann þó traust sitt á kvenfólkið og má
segja, að ekki fari illa á því, eftir þær hrellingar, sem
sál lians hefir gengið í gegn um við samning ritsmíð-
arinnar.
d*