Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 57

SKINFAXI
137
Hið hálíðlega og róltæka bindindisheit, sem skuld-
binding U. M. F. byrjaði á, var samið á þeim tíma,
þegar almenningsálitið dæmdi áfengi þjóðarböl og
hneisa þótti að gerast ölvaður. Rétt á eftir vann bann-
stefnan sigur í landi. Og við þann sigur rann móð-
urinn af berserkjum og orustuliði bindindisstefnunn-
ar. Bindindi hlaut að koma af sjálfu scr í „þurru
landi“, liéldu menn. U. M. F. voru yfirleitt bindindis-
heitum sínum trú enn um skeið, enda var lílið um
áfengisnautn fyrstu bannárin og hún litin líkuni augum
og áður. En félögin hættu að leggja þá áherzlu á bind-
indismálið, sem áður hafði verið. Mörg félög liæltu að
heimta undirskrift félaga undir skuldbindinguna, bind-
indisheitið og liin heitin með. Eg liefi hitt fyrir íelög,
sem hafa ekki krafizt undirskrifta um 20 ára skeið.
Félagsmenn þeirra bera það nú fyrir, er ný vinöld cr
runnin, að þcir séu ekki bundnir heiti, sem þeir liafi
aldrei unnið persónulega. Yitanlega liefir þetta hrotið
í bág við sambandslög U. M. F. I.
Eigi má lá U. M. F., þótt hlé yrði á bindindisstarfi
])eirra, cr bannið komst á. Það er sennilega náttúru-
lögmál, að eftir sigur málefnis komi livild og mátt-
lejrsi um stund. Sjálf Góðtemplarafélögin fengu sér
meira að segja dúr um þetta leyti. En nú hefir reynsl-
an sýnt, að i þessu efni, eins og viðar, má vænta ólags
eftir lag og brims eftir ládeyðu.
Hér þarf ekki að lýsa því, hvernig bannstíflan lét
undan áfengisflóðinu. Mönnum er kunn og i fersku
minni sagan um smyglavín, læknavín, Spánarvín og
síðast en ekki sizt „landa“. Þegnar bannríkisins mega
nú hvenær sem er búast við angri og óþægindum af
völdum ölóðra manna, er þeir fara um þjóðvegi eða
koma á mannamót. Löglegt vín og ólöglegt „sprútt“
er engu torfengnara en sumar nauðsynjar. Er þó al-
varlegast, að tízka og almenningsálit bafa gengið í lið
með áfengi og bannbrjótum. Það þykja nú engin mann-