Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 60

140
SKINFAXl
undir jafnalvarlegri siðlegri og' drengskaparlegri iiættu
og að skreyta sig með stórum orðum og fögrum heitum,
en láta skeika að sköþuðum um efndir. Sambandsþingið
gal því ekki valið fyrstu leiðina. En það var að löghelga
ástandið, sem var, ef þingið hefði látið skuldbindinguna
standa óbreytta (eða með þeirri tilslölcun, að fella burt
orðin: „og legg við drengskap minn“, eins og stungið
var upp á á þinginu), nema því að eins, að gerðar liefðu
verið mjög róttækar ráðstafanir um að „hreinsa
lil“.
2. Flestir heztu menn U. M. F. liefðu langhelzt kosiÖ
þá leið, að sambandið krefðist undantekningarlaust vín-
bindindis af félagsmönnum, og léti þar ekki sitja við
orð og eiða, en fylgdi kröfunni fast og cinbeilílega fram
i verki. Sú leið ein, cf farin var, gat aukið sóma U. M.
F. og veitt þeim „aflát“ drýgðra synda í bindindis-
málinu. Hún ein sýndi fulla karlmennsku og hreinan
drengskap, bæði gagnvart fortíð og framtið. Fulla með-
vitund um á skollna og að steðjandi hættu og vilja
æskunnar til að vinna bug á henni. Þetta var sambands-
þinginu ljóst. En þá kom liitt til álita: Hafa U. M. F.
bolmagn til að hreinsa skjöld sinn í þessu efni? Og því
er miður, að þeirri spurningu varð að svara neitandi.
Með vægðarlausri hreinskilni verðum vér að játa, þótt
sárt sé, að vér höfum ekki ráð á þeim þrótti, þeim
drengskap, þeirri karlmennsku, þeirri fórnarlund, sem
til þess þarf, að gera U. M. F. aftur að hreinum hind-
indisfélögum. Einstöku félög eiga þetta líklega til, en
hin eru fleiri, scm skortir það. Tíðarandinn leggst
þarna á móti U. M. F., og hann sinnir engum „skvn-
samlegum fortölum“. Æskumenn þessara ára v i 1 j a
e k k i leggja á sig „ófrelsi“ og „fjötra“ hreins bind-
indis, og lagaboð breyta engu um vilja þeirra. Æsku-
lýðsfélög verða að beygja sig fyrir tíðaranda og ríkj-
andi vilja meðal æsku líðandi stundar, jafnvel þótt