Skinfaxi - 01.11.1933, Qupperneq 66

146
SKINFAXI
ár og á því tímabili voru málverk eftir liann sýnd í
ýmsum borgum Ameriku. En fyrsta sýningin, sem
Kristján hélt upp á eigin spýtur, var í Boston 1927.
Svo skaul þessum unga manni allt í einu upp hér
á íslandi. Það var vorið 1929. Menn könnuðust lílt
við hann, en hann vakti brátl á sér almenna athygli,
af því að bann liafði eittlivað til brunns að bera, sem
var nýtt og fagurt og hressandi. Hann málaði lands-
lagsmyndir, og benti löndum sínum á fegurð liins kalda,
langa og óumflýjanlega íslenzka velrar.
Hann málaði snævi þakin fjöll með dökkum hnjót-
um, skógaihríslur blaðlausar og fölnuð slrá upp úr
hjarnbreiðunni, hraundranga eins og tröll, standandi
i kristalgljáandi snjónum, éljadrög yfir byggðum, vetr-
arsól, skriðjökla, isi lagðar ár i dölum og bæi vetrar-
lega, vetrarbrim og jökulbungur.
Það var jjess vegna bjart yfir sýningunni, livílt og
fagurt og oft stórfenglegt.
Og ekki er ólíklegt, að jjessi vetrarmyndasýning
Kristjáns, bafi vakið einbvern æskumanninn til dáða,
til jicss að sækja heilbrigði og lífsgleði til vetrarins,
meðan sumarið er fjarri.
Þessar myndir Kristjáns komu með sama boðskap-
inn eins og Bjarni Thorarensen fyrir 100 árum i jiess-
um Ijóðlínum: „. .. . frostið oss berði, fjöll sýni tor-
sóttum gæðum að ná, bægi sem Kerúb mcð sveipanda
svcrði, silfurblár ægir oss kveifarskap frá“.
Kristján hefir ekki haldið kyrru fyrir síðan 1929.
Hann hefir ferðazt um Evrópu, haldið sýningar í ýms-
um höfuðborgum, t. d. London og Stokkliólmi, dval-
ið sumarlangt í Lundey í Bristolflóa og málað Jiar
myndir fyrir eiganda eyjarinnar, og síðastliðið sumar
brá hann sér aftur til Ameríku með konu sinni og hélt
j)ar sýningar. Hefir vegur lians farið sívaxandi og geta
erlendir listdómarar jiess, að hann flytji með sér lif-
andi fögnuð og djarfleika í verkum sínum.