Skinfaxi - 01.04.1940, Qupperneq 19

SKINFAXI
19
ingar. A forystu hans og framtaki lxlýtur mjög að vella
framgangur íþróltamála landsins ög gagnsemi. Er því
mikið komið undir mannkostum lians og kunnáttu.
Hann verður að hafa verklega lcunnáttu i sem flestum
ihróttagreinum, og heizt mikla í einni eða fleirum. M
er nauðsyiílegt, að hann liafi fræðilega þekkingu um
íþróttir og byggingu mannslíkamans, og um almenna
sálarfræði, einkum þau svið hennar, er snerta iþróttir.
X’egna afskipta hans af skólunum, stjórnar hans á og
eftirlits með íþróttakennslu þeirra og íþróttastarfi, er
óhjákvæmilegt, að hann hafi töluverða þekkingu ó upp-
eldisfræði og kennslutækni, og skiling á starfsliáttum
skóla. íþróttafulllrúi verður að vera röskur maður, í
fullu starfsfjöri, með ósvekktan áliuga og fær um mikil
ferðalög. Er þvi vafasamt, að sami maður geti gegnt
starfinu til langframa. Þess vegna gera lögin ráð fyrir,
að hann sé ráðinn til takmarkaðs tíma. En endurráðn-
ing sama manns kemur auðvitað til greina, þegar það
þykir heppilegt.
Aðalverk íþróttanefndar hlýtur að verða úthlutun
þess fjár, sem ríkisvaldið leggur til íþróttamála, annað-
hvort með beinum fjárveitingum ur rikissjóði, eða með
því, að sjá íþróttasjóði fyrir tekjustofnum. Að öðru
leyti verður aðstaða iþróttanefndar til iþróttafulltrúa
noklcuð svipuð og skólanefndar til skólastjóra.
Eftir mikla og vandlega íhugun komst íþróttanefnd-
in, sem samdi frumvarpið, að þeirri niðurstöðu, að
heppilegast væi'i og eðlilegast, að þrír menn ættu sæti
í íþróttanefnd, og þeir væru valdir eins og lögin gera
ráð fyrir. Að tveir nefndarmanna standi í beinni, lifandi
snertingu við hina frjálsu,félagsbundnu íþróttastarfsemi
áhugamanna í landinu, séu kunnugir henni og njóti ó-
vefengjanlegs trausts hennar. Þau tvö félagasambönd,
sem eiga að velja menn i nefndina, liafa að vísu bæði
með höndum íþróttahvatningu, þjálfun og kappleiki,
og samvinna þeirra hefir ætíð verið hin bezla, þau tæp
2*