Skinfaxi - 01.04.1940, Blaðsíða 25

SKINFAXI
25
IY.
í íþróttamálanefndinni var afburðagóö samvinna,
enda sýndu allir nefndarmenn hina fyilstu sanngirni í
livívetna. Yar reynt að líta á málin frá sjónarmiði allra
þeirra aðila, er við íþróttir fást, ungmennafélaga,
iþróttafclaga, skóla og einslaldinga, enda voru i nefnd-
inni álirifamenn úr U. M. F. I., í. S. I., stærstu íþrótta-
félögum Reykjavíkur, áliugasamir sltólamenn og sá
læknir landsins, sem mest fjallar um íþróttir sem lieil-
J)rigðistæki. Hér skai þess getið sérstaklega, að þeir for-
ystumenn Reykjavikurfélaganna, sem sátu i nefndinni,
íitu með vinsemd og fullum slcilningi á lilut ungmenna-
félaganna og dreifliýlisins.
íþróttamálanefnd liafði nauman tíma til þess mikla
starfs, er liún vann, enda liafði hún eldci iþróttalaga-
frumvarpið tilbúið fyrr en Alþingi var komið sainan í
febrúar 1939. Yannst þá eigi tími lil að ræða það við
stjórnir U. M. F. í. og 1. S. 1., eins og nefndin hafði ætlað
sér. — Menntamálanefnd neðri deildar Alþingis flutti
frumvarpið, og sendi stjórnum U. M. F. í. og í. S„ í. það
til athugunar og umsagnar, eftir ósk íþróttamála-
nefndar.
Nú gerðist leiðinlegur atburður, sem ekki er hægt
annað en að harma að skyldi koma fyrir. Hann er sá,
að stjórn 1. S. í. fer fram á það við Alþingi, með bréfi
til menntamálanefndar neðri deildar, ds. 2. apríl 1939,
„að íþróttasamband Islands (í. S. í.) verði ákveðinn
eini viðurkenndi (lögverndaði) aðilinn, fyrir hina frjálsu
iþróttastarfsemi í landinu, hæði innávið og útávið.“
M. ö. o. að allt það tillit, sem íþróttalögin taka til íþrótta-
starfsemi U. M. F. í., sé niður fellt, að U. M. F. í. eigi
engan hlut í skipun íþróttanefndar, að hvorki það né
deildir þess komi til greina um styrkveikingar né önn-
ur þau réttindi, sem lögin veita. Hér í Skinfaxa þarf ekki
aðrökstyðja ótvíræðan sanngirnirétt U. M. F. I. til þeirra
réttinda og hlunninda, sem íþróttalögin veita því. AIl-