Skinfaxi - 01.12.1944, Side 27

SKINFAXl
99
Kristján Sigurðsson Brúsastöðum:
I.
Nií vorið messar um vog og tinda
og vermandi bliuvi þess guðspjall er.
Nú rætisl blómsins dgrasti draumur.
að drekka lífið þá veturinn fer.
Landið er kirkjan, en krystalelfur
og kærir vorgestir annast um lag.
Dalanna flos, það er ldrkjunnar klæði.
Nú kveður við ísland af hátíðabrag.
Hér birtist líking af lifi þjóða.
Þar leikur á ýmsu um vinning og töp.
Eftir sigra og sældarstundir
sjáum við gæfunnar stjörnuhröp.
Vér liorfum sem gestir á leiksvið tífsins,
í leiknum er breytt um þætti skjótt.
Eftir grátnar stundir er gleðinnar dagur,
eins er geislandi vor eflir skammdegisnólt.
Nií er vor í íslands liug og hjarta
og hljómur í lofti af nýjum brag.
Úr brattans átt, iir löngum leitum
lýðveldi öðlumst vér ni'i í dag.
Nú flýtir sér bjóðin að fleygja tötrum.
er finnur hún þessa dýrn hnnss.
Vér erum í dag að endurlieimta
eitthváð glatað af sjálfum oss.
II.
Svipumst vér um sögubekki,
að sjá hve veltur tímanshjól,
hverjir seldu í alda ánauð
Eyjuna við norðurpól.
Sturlunga á stollan tíma
siefna sektar meginrök.
Ilugarfarsins eiturormar
ollu þeirri miklu sök.