Skinfaxi - 01.11.1947, Síða 19

SKINFAXI
83
starfsemi, til þess að æskulýðurinn fái nóg verkefni
i félögunum og að þetta verður aðeins gert í sam-
vinnu við íþróttafélögin, en ekki í samkeppni við
])au. Aðstæður um þessi efni og fleiri eru svo likar
með okkur frændunum beggja megin •hafsins, að
gott væri að við bærum saman bækurnar meir en
við höfum gert.
Þenna dag hitti ég A. Ulleslad, gamlan og góðan
ungmennafélaga. Hann var einn stofnenda ung-
mennafélagsins i Voss og átti upptökin að stofnun
Vossskólans. Árið 1887 kom Björnstjerne Björnson
til Voss til þess að halda fyrirlestur. Eftir fyrirlest-
urinn fóru nokkrir unglingar til gistihúsins til þess
að hylla skáldið. Með lítið ljósker i höndum tóku
þeir sér stöðu, tóku ofan og sungu: „Ja, vi elsker
dette Landet“. Björnson hlustaði, er hann hafði geng-
ið fram á svalirnar. Hann horfði út i myrkrið á ung-
lingahópinn kringum Ijósið og mælti: „Það er ósk
mín, að stofnaður verði lýðháskóli hér í Voss.“ Ulle-
stad var einn þessara ungu manna og hann ásetti
sér að vinna að því að ósk Björnsons yrði að veru-
leika. Ullestad stofnaði félagið í Voss 1890. Á fundi
í félaginu árið 1892 har hann fram tillögu um að
stofnaður yrði skóli i Voss og Lars Eskeland yrði
fenginn lil þess að vera skólastjóri. 1897 byrjaði svo
skólinn undir stjórn Eskelands, sem stýrði honum
þangað til norska stórþingið dæmdi hann frá skóla-
stjórn, vegna þess að hann hafði snúizt til kaþólskr-
ai: trúar. En hann starfaði samt við skólann til dauða-
dags, 30. september 1942.
Fundum okkar Ullestad bar aftur saman liér heima
á Islandi. Hann missti nær aleigu sína í stríðinu, en
lét ekki bugast og ósk, sem var langþráð, varð upp-
fyllt, er hann fékk komið til íslands. Er við kvödd-
umst hér heima í sumar, fannst mér hinn áttræði
öldungur ungur maður, vegna þess live glaður og
G*