Náttúrufræðingurinn - 1993, Blaðsíða 18

60
11. mynd. Vínuppskeru-
dagur í Frakklandi, mið-
að við 1. september = 0.
Þannig er vínuppskeran
árið 1816 að metaltali
59 dögum eftir 1. sept-
ember, eða ekki fyrr en
28. nóvember, vegna
þess að vínber þroskuð-
ust seint eða ekki vegna
hins afleita veðurfars.
Þetta er langsíðasta
uppskeran sem vitað er
um síðan skráning hófst
á fimmtándu öld
(Ladurie 1971).
leonsstyrjaldirnar, hátt verð á matvöru
og hungursneyð árin 1816 og 1817
höfðu ólýsanleg áhrif á almenning og
allt var étið (Walker 1964). Matar-
skortur var svo mikill að Johann H.F.
Autenrieth, prófessor í læknisfræði í
Tíibingen, gaf út bók sem bar heitið
„Inngangur um brauðbakstur úr sagi“
og vesalings hundur læknisins þyngdist
töluvert fyrstu vikuna af stöðugu áti
brauðs úr tómu birkisagi. Viða urðu
uppþot vegna dýrtíðar og harðinda og
fólk fór að heiman þúsundum saman í
leit að mat og nýju lífi. Fólksflóttinn
lá aðallega í tvær áttir: til Norður-
Ameríku og Rússlands.
Veðurfarið árið 1816 kom hart niður
á kornyrkju og varð mikill uppskeru-
brestur. Eins og kemur fram á 13.
mynd tvöfaldaðist kornverð frá 1815 til
12. mynd. Hitafar í ágúst-
mánuði og meðalhiti yfir
sumarið (júní-júlí-ágúst)
í Genf í Sviss (Klimato-
logie der Schweiz, Teil 2,
1961, Ziirich.). Sumarið
1816 er hið kaldasta
síðan mælingar hófust.
1810
1815
140
1825