Náttúrufræðingurinn - 1993, Blaðsíða 119

2. mynd. Skifting íslands í útbreiðslusvæði. Svæðin eru kennd við landshlutana og
nefnd Vestur-ísland, Norðvestur-Island, Norður-Island, Austur-ísland, Suður-ísland og
Mið-ísland. í flórunni verða nöfnin skammstöfuð ÍVe, ÍNv, ÍNo, ÍAu, ÍSu og ÍMi.
Þessu var breytt töluvert við þriðju
útgáfu Flóru Islands, þó þar standi
heldur hvergi hvers vegna það var
gert, og hinum nýju mörkum lýst og
skiftingin sýnd á korti. Svæðunum er
þar íjölgað um helming með því að
skifta Suðurlandi í tvennt og breyta
vesturmörkum þess; norðurhluti Suð-
vesturlands er skilinn frá sem sérstakt
svæði, þ.e. Vesturland; austurhluti
Norðurlands og norðurhluti Austur-
lands sameinaðir og nefndir Norð-
austurland; og loks er miðhálendið
afmarkað sérstaklega og því skift í
tvennt, þ.e. syðri og nyrðri hluta. Það
verður að telja mjög til bóta að
afmarka miðhálendið sem sérstakt út-
breiðslusvæði en skifting þess í suður-
og norðurhluta orkar kannski frekar
tvímælis plöntulandafræðilega. Mörk
sumra hinna nýju svæða eru óeðlileg,
svo sem mörkin milli Suðvestur- og
Vesturlands eftir endilöngu Þingvalla-
vatni, Sogi og Ölfusá; mörk Norð-
austur- og Austurlands um Jökulsá á
Dal; og loks mörk Austurlands og
Suðausturlands um Eystrahorn. Þessi
nýju mörk eru líka enn fjær því að
vera plöntulandafræðileg en mörk
milli útbreiðslusvæða í fyrstu útgáfu
Flóru, og víðast hvar eru þau hvorki
dregin um sýslu- né hreppamörk.
Þess vegna var það ákveðið, eins og
áður segir, að nota ekki þessa svæða-
skiftingu landsins á útbreiðslukortum
tegunda í Flóru Norðurlanda, en nota
í stað þess þá skiftingu sem sýnd er á
2. mynd. Hún er að verulegu leyti
byggð á skiftingu Stefáns Stefánsonar
sjálfs i fyrstu og annarri útgáfu Flóru
Islands og landshlutar notaðir sem
útbreiðslusvæði, en mörk þeirra eru á
nokkrum stöðum dregin öðruvísi en
hjá honum, og þá aðeins nær því sem
241