Andvari - 01.01.1982, Qupperneq 25

ANDVARI
ASMUNDUR GUÐMUNDSSON
23
við aö halda á lofti. . . . Ilann á að verða konungur vor, frelsari vor, leiS-
togi og fyrirmynd. ÞaS veitir þroskann á guSsríkisbraut. . . .
Fyrir þessum miklu sannindum vill ,,KirkjuritiS,< láta trúfræSilegar
flokkadeilur þagna. . . . þótt þaS aS sjálfsögSu muni flytja bróSurlegar rök-
ræSur um trúfræSi'leg efni, er þaS telur þaS til þess falliS." . . .
I byrjun 1. heftis annars árs ritar próf. Ásmundur:
. . . ,,Þótt vér séuS aS ýmsu ólík í trúarskoSunum, þá á þaS e'kki aS þurfa
aS koma aS sök. TrúarskoSanir manna verSa ekki steyptar í sama mót, enda er
þeirn ekki ætlaS aS verSa storknaSar og steinrunnar, heldur lifandi. Herra
lífsins hefur látiS fjölbreytni þess verSa óendanlega mikla. Engin tvö blóm,
engin tvö lauf jafnvel eru alveg eins - hvaS þá tvær mannssálir. Trú hvers
manns 'hlýtur aS vera meS sínum sérstaka blæ, svo framarlega sem hún er
persónuleg trú hans . . . Akurinn getur staSiS allur hvítur til uppskeru, þótt
engin strá né öx séu eins. Hann hefur notiS hirtu og yls sólarinnar og þaS er
honum nóg til þroskans. Kristur vildi jafnvel ekki, aS mennirnir væru sjálfir
aS tína illgresið úr akrinum, því aS þá mundu þeir rífa upp hveiti meS. ÞaS
á aS vera öllum lærisveinum hans leiSarljós, sem hann sagSi: „Þann, sem til
mín kemur, mun ég alls ekki burt reka.“ Og til Krists er unnt aS koma án
allra varajátninga og trúfræSikenninga, aSeins aS viljinn sé heill og viS-
leitnin aS breyta eftir orSum eilífs lífs, sem hann bauS." . . .
I sömu ræSu getur hann þess, aS vormerki séu meS þjóSinni, aS mann-
úSarandi fari vaxandi gagnvart sjúkum mönnum og fátækum og lítilmögn-
um og skilningur á því, aS þjóSfélagiS allt eigi aS láta kjör þeirra sem mest
til sín taka, og beri þannig hverir annarra byrSar.
Þá er í sama árgangi grein, sem Ásmundur nefnir: Kristur og þjóðlífið.
Þar kemst hann svo aS orSi:
„Árásum manna gegn trú og kristindómi skal taka meS bænarorSum
Krists: „FaSir, fyrirgef þeim, því aS þeir vita ekki, hvaS þeir gjöra.“ Enda
er þess ékki aS dyljast, aS á bak viS allt ofstækiS má finna djúpan straum
srmúSar meS þeim, sem bágt eiga - kærleiksanda, er býr yfir meiri kristin-
dómi en margir þeirra, sem harSastir eru á dómunum um aSra og telja
sjálfa sig kristna. Þessi góSu öfl er skylt aS meta og viSurkenna hvar sem
et' og hafa jafnan framrétta hróSurhönd viS þau. En þá ætti aS vera von
til þess, aS þau leystust úr læSingi og illum álagaham og skilningur vakn-
aSi á því, aS þaS er einmitt Kristur, sem háSi djarfast stríS fyrir retti smæl-
ingjanna og flutti þá kenningu, sem ein getur stofnaS ríki réttlætis og
hræSralags, þegar hjörtu og heimsálfur veita henni móttöku. Heift og hatur