Andvari - 01.01.1933, Qupperneq 32

28
Fiskirannsóknir.
Andvari
Af karfa var iöluvert, en flest smátt eða miðlungs,
uppi í brúninni; niðri í álnum fengust einstöku stærri.
Af öðrum fiski var fátt. Má helzt nefna tindaskötu
og skrápflúru, sem eru allstaðar, að heita má, hvar sem
leitað er kringum landið: Lítið eiit varð vart við smá-
lúdu og 2 skarkolar úthrygndir fengust. 3 langlúrur
fengust Iíka þarna. Hingað til hefir hennar lítið orðið
vart fyrir norðan Kolluál, 1926 fengust nokkrar á >Skalla-
grími* á Strandagrunni, (Skýrsla 1925—26, bls. 71), og
bjóst ég þá við, að austurtakmörk útbreiðslu hennar
fyrir norðan land væru við Húnaflóa-álinn, en nú veidd-
ist hún austan við hann á 150—100 fðm. Það voru
allt hrygnur, 33—48 cm langar, en allar með óþrosk-
uðum hrognum, og í góðum holdum. Má vera að hlýrri
sjór, en vant er á þessum slóðum, lokki hlýja sjávar-
fiska austur með norðurströndinni.
Af steinbít var slangur, en flest smátt og nokkuð af
hlýra, eins og við má búast, í kaldari sjó. — Smáloðnu
tarð vart á fáeinum fiskum, en fullorðinnar loðnu alls
ekki. — Loks má geta þess, að af síld sá ég aðeins
ivær, báðar upp úr þorski; önnur var hálfmelt kópsíld
(10 cm), hin var ómelt stórsíld (38 cm), sumargotsíld,
hængur með mikið þroskuðum sviljum og rauðátuleifar í
görnum. Ósagt skal látið, hvort fiskurinn hafi gleypt þær
þarna á staðnum, eða komið með þær í maganum lengra
að; hið fyrra þykir mér Iíklegra, að minnsta kosti hvað
stórsíldinni viðvíkur, úr því að hún var nýgleypt og sýnir
það, að stórsíld getur verið snemma á ferðinni í Norður-
landsdjúpunum, ef þar er þá ekki eitthvert slangur af
henni allan veturinn, og er ekki óeðlilegt að það væri
öllu fremur sumargotsíld, því að vorgotsíldin verður að
vera fyrir sunnan land til hrygningar samtímis þorskinum.
Af óæðri botndýrum var all-mikið. Þar sem grynnra