Andvari - 01.01.1933, Qupperneq 49

■Andvar
Fiskirannsðknir.
45
fengið hann þá um nóttina á austanverðu Skagagrunni
{hinu innra, 15-20 sjóm. út af Skaga) og í austurbrún
Þess. Aflinn var mikill, (tölu gat eg ekki fengið á hon*
um), lang-mest þorskur og stútungur (styttingur), 45—
120 cm., eða meira, flest feitur fiskur, bæði á hold og
lifur, einstaka megringur. Flestallur stóri fiskurinn (yfir
cm) var kynsþroskaður og gotinn; einstaka 80 cm
hrygnur virtust óbyrjur. í einum stórum þorski voru 4
stórsíldir (35 cm), lítið meltar, í nokkurum öðrum var
lítið eða mikið melt síld, en flestir voru alveg tómir. —
Af öðrum fiski var: mergð af keilu, miðlungs og smærri,
all-margt af stórum og smáum hlýra, fátt af miðlungs-
Vsu og smáum steinbít og einstaka karfi. Lúðu sá
€2 enga, en fiskimenn sögðu, að þeir fengju þarna
nokkuð af smárri spröku. — Þessi afli sýndi, að mikið
yar af fiski á þessum slóðum, en all-ólik var samsetn-
,n9 hans því sem var þar um vorið, þegar eg var þar
a »SkallagrímÍ€, eins og áður er frá sagt, enda var nú
veiðarfærið annað (lóð); einkum var nú margt af keilu,
sem ekki sást þá, meira af ýsu og hlýra, en fátt af
harfa. Síld hefir eflaust verið þar meiri, eins og maga-
>nn|hald þorsksins sýndi.
Á heimamið reru Siglfirðingar nú lítið, töldu það ekki
tilvinnandi, því að afli væri tregur; fiskur þó talinn
nægur fyrir, eins og um veturinn, en álitinn vera uppi
nni sjó, á eftir síldinni og er næsta líklegt, að svo hafi
verið, og til styrktar þeirri skoðun skal ég geta þess,
■að Quðmundur skipstjóri sagði mér, að Kveldúlfsskipin
»Skallagrímur« og »Egill Sk.« hefðu fengið svo mikið
at þorski í snyrpinótina 23. ág. 1931, þar sem þeir
köstuðu á 30 — 40 fðm. dýpi út af Hornbjargi, að »Egils«
nót rifnaði til stórskemmda, og á »Skallagrími« fengust
t80 fiskar eða meira í einu kastinu; en þeir sem reyndu