Andvari - 01.01.1891, Blaðsíða 72

70
bergtegund víða hér í fjöllunum. Þegar dregur upp
úr dalnum taka við hryggir og holt með hellugrjóti
ofan á. Þegar við komurn upp á háskarðið, sem er
1463 fet yfir sjó, dembdi yfir okkur þoku, svo við
sáum ekkert í kringum okkur; hér er örstutt til
jökulsins og Jökulháls rétt fyrir vestan, hann er
mest farinn í góðu veðri á vetrum á hjarni, en mjög
kvað þar vera þokugjarnt. Suður úr skarðinu kvað
vera liin bezta útsjón yfir Faxafióa, en hún var oss
nú hulin, því þokan fylgdi oss þangað til við vorum
nærri komnir niður á jafnsléttu. Hálsinn er miklu
brattari að sunnan og er hann þeim megin mest
samsettur úr basaiti, en líparít er innan um. Undir-
lendið hér fyrir neðan í Breiðuvíkinni er mjög snot-
urt, þégar graslendínu sleppir tekur við Grafarós og
Hraunlandarif, rauðleitur leirgrandi fyrir framan.
Sléttlendið talonarkast af hraunum á báða vegu,
er Búðahraun að austan en Stapahraunin að vestan.
I miðju Búðahrauni er Búðaklettur, einstakur eld-
gígur, sem hraunið heflr runnið frá, en þar upp af,
inn af Knararnlíð, er Axlarhyrna, sem er höíði fram
úr fjallgarðinum. Við fórum niður hjá Gröf og svo
niður undir sjó og liggur vegurinn út eptir allt af
fram með sjónum. Gamalt hraun (Hnausahraun)
hefir fallið í breiðum fossi niður fjallshlíðina og breiðir
sig út hið neðra, sjórinn hefir brotið framan af
hrauninu og fyrir utan Hamrenda ríður maður allt
með brúninni á berginu, mikið vatn rennur hér niður
hraunin og fellur í fossum fram af hömrunum; um
hraunin renna Hamrendalækur, Hamarsár (Þrífyssa,
Torfá, Barnaá), Sleggjubeina, Hestlækur, Grisafossá,
Sandalækur og Stapagil, í hinum tveim seinustu er
jökulvatn, annars er vatnið í hinum lækjúnum lík-
lega upprunalega að miklu leyti komið frá jöklinum