Andvari - 01.01.1891, Blaðsíða 9

nesi (1811—38); átti prestur að kennahonum kverið
til enda og koma honum niður í skript og reikningi;
þar dvaldist hann 3 ár (1829—32) og var látinn
vinna hvað, sem fyrir kom, enda það, sem honum
var ofraun í; hvarf hann síðan heim aptur til móður
sinnar, er hann var á 13. árinu. Var nú búið við,
að hann yrði að láta hér staðar nema námið, því
að móðir hans var þá svo félítil, að hún gat eigi
styrkt hann að mun. En um þessar mundir bauð
Þórður bróðir hans, er þá bjó búi sínu með fyrri
konu sinni, Vilborgu Yngvarsdóttur, í Skarði á Landi,
nióður hans að taka hann til sín, ef verða mætti,
að hann gæti komið honum til mennta. Sumarið
1833, er hann var á 14. árinu, kom bróðir hans
norður að sækja hann og fór hann þá með honum
austur að Skarði og var þar vistum full 3 ár. Fyrsta
árið, sem hann var í Skarði, eða vorið 1834 var
hann fermdur af síra Eggert Bjarnasyni landlæknis,
Pálssonar, er þá var prestur að Stóruvöllum (1817—
36); var hann þá á 15. árinu. Þann tíma, er hann
var í Skarði, gekk hann að allri vinnu með öðru
heimilisfólki og lagði opt mikið á sig, reri 2 vetrar-
vertíðir á suðurnesjum; fyrri veturinn (1835) rerí
hann i Grindavík og var til húsa hjá sira Magnúsi
Torfasyni á Stað (1832—35) í góðu yfirlæti, en síðarí
veturinn (1836) reri hann í Kefiavík og lá þar með
öðrum vermönnum í sjóbúð, sem kölluð var á Ná-
strönd og Knudtzon stórkaupmaður átti; þótti bústað-
ur sá kaldur og að öllu fremur óvistlegur. Mun honum
þessi árin lítið hafa orðið ágcngt við bóknámið; var
hann bæði fjörmikill og bráðþroska, enda ólatur til
allrar líkamlegrar yinnu, cn bróðir hans hinn mesti
búsýslumaður og voru þar því nóg önhur störf fyrir
hendi. Kom bróðir hans honum því um haustið 1836